Hoofdcategorieën
Home » Overige » Mijn Eigen Verhaal » Toch Onvoorspelbaar ~ [06]
Mijn Eigen Verhaal
Toch Onvoorspelbaar ~ [06]
Op de fiets naar school denk ik over wat ik de dag daarvoor heb gezien. Niet dat het veel was, maar het geeft wel veel denkwerk. En ja, ik fiets alleen. Ik ben een soort van, ehm, langzaam op de fiets. Ik rijd meestal ongeveer tien kilometer per uur, maar kom desondanks vaak te vroeg, behalve als ik verdwaal. Ja, dat is een keer gebeurd. Ik moest naar een verjaardagsfeestje, ongeveer tien kilometer van mijn huis. En ik was hopeloos verdwaald, en eindigde uiteindelijk in een voorstadje aan de í¡ndere kant van de stad waar ik moest zijn. Gelukkig is de mobiel uitgevonden, en kon ik dankzij mijn moeder en de landkaart die zij had uiteindelijk toch nog het huis vinden. Ik was wel een uur te laat.
‘JUUL!’ hoor ik achter mij en ik herken de stem van Jara. O god, als ik haar tegenkom ben ik vandaag wel heel erg laat.
‘Nog langzamer dan normaal?’ grinnikt ze. Ik vind het minder grappig. Jara fietst ongeveer twee keer zo hard naar school, en dat betekent dat ik nu moet gaan racen om op tijd te komen. Jara komt meestal net het lokaal binnen stormen als de tweede bel gaat.
Vermoeid duw met mijn voet de trapper iets harder naar beneden, en mijn snelheid wordt al groter. Jara is mij ondertussen al een stuk voorbij, maar trapt niet. Haar remmen doen het waarschijnlijk weer eens niet. Om de zoveel tijd knalt Jara met volle snelheid tegen iets aan, waardoor haar remmen stuk gaan. Qua fietsen is ze ongeveer even onhandig als ik.
Een halve minuut later heb ik Jara ingehaald. Ik zei toch dat ik langzaam ben?
‘Hoe laat wil je aankomen? Half twaalf?’ vraagt ze sarcastisch. Voor de duidelijkheid, ons eerste uur begint om tien over acht. Ja! Tien over acht! Arme wij! Alle scholen beginnen om half negen of dergelijk, maar néé, wij beginnen om tien over acht. Wat een tijd echt.
‘Ik dacht aan elf uur,’ grijns ik. Jara trekt een gezicht alsof ze nadenkt. Schrik niet, dat gezicht kan ze alleen trekken, het nadenken kan ze nog niet.
‘Ik denk niet dat je dat op dit tempo redt,’
‘Dan ga ik bij jou achterop,’ zeg ik voor de grap. Jara knikt echter.
‘Zet je fiets maar in de fietsenstalling bij die snackbar.’ Braaf doe ik wat mij wordt gezegd, en ik spring bij Jara achterop. Op de charmante manier natuurlijk. Als ik met een been per kant ga zitten, kan ik sowieso mijn en Jara’s rugzak niet kwijt. Jara begint hard te fietsen, en dan ook hard. Wow, respect voor haar! Hoe kan ze zo hard fietsen met iemand achterop?
‘Trouwens, ik kan mee naar je wedstrijd. Of eigenlijk naar Koens wedstrijd,’ zeg ik om haar vrolijk te maken.
‘Fijn,’ weet ze er nog net uit te persen. Ze hijgt vrij hard, maar wat dacht je dan? Ze vervoert zo ruim honderd kilo. Met haar erbij, ik ben niet in mijn eentje honderd kilo.
Langzaam komt de school in zicht en met moeite peuter ik mijn mobiel uit mijn veel te strakke broekzak. De broek zit lekker hoor, alleen moet je niet iets dikkers dan een milimeter in de zakken willen doen, want dan krijg je het er amper uit. Op het moment dat de klok op de toren goed te zien is, heb ik mijn mobiel in mijn handen. Pech, ik heb niet voor niets zoveel moeite gedaan en ontgrendel mijn mobiel. Het is pas drie over acht joh, Jara was voor de verandering veel te vroeg. Bij de ingang spring ik van de fiets af, en ga bijna op mijn bek als ik op mijn hakken probeer te landen. O ja, ik was even vergeten dat ik die aan had. Na even te wiebelen sta ik toch stabiel, en wacht op Jara. Ik schiet in de lach als ik haar rode hoofd zie. Ze heeft ook wel heel hard gefietst. Nog geen vijf meter achter haar loopt Koen, waardoor ik nog harder begin te lachen. Perfect moment om je geheime crush tegen te komen. Ik gooi haar tas naar haar toe als ze op ongeveer vijf meter afstand is. Ze vangt hem perfect, alsof ze hem verwachtte.
‘Je bent ook zo voorspelbaar hè?’ zegt ze. Ik? Voorspelbaar? Nee joh. Of misschien toch wel..? Nee, vast niet.
‘Helemaal niet,’ verdedig ik mezelf.
Terwijl ze langsloopt, legt ze haar hand op mijn schouder. ‘Jawel, ooievaar,’
Net als ik ‘je kan veel van me zeggen, maar ik ben geen ooievaar’ wil zeggen, haakt ze haar wijsvinger door een lusje dat aan mijn rugzak zit en trekt me naar achter.
‘Hee! Hoo! Aaah! Stop!’ zoiets weet ik nog uit te kunnen kramen. Koen loopt grijnzend op ongeveer twee meter afstand.
‘Stop met grijnzen! Help me eens uit de greep van Jara de Verschrikkelijke!’ roep ik hem toe. Hij doet niets.
‘Hij heeft geen medelijden met me,’ zeg ik verontwaardigd tegen Jara de Verschrikkelijke terwijl ik nog steeds achteruit loopt.
‘Du-ah’ Zo klinkt het. Jara gebruikt altijd rare geluidjes, maar het is wel duidelijk wat ze bedoelt. Opeens krijg ik een geniale ingeving, en laat de tas van mijn schouders glijden. Jara raakt uit balans en zet een paar, oncharmante, reuze stappen om niet te vallen.
‘Oeh, die had je niet verwacht hè!’ schater ik van het lachen. Jara heeft alleen geen aandacht voor het meisje met de dikke zwarte winterjas, aangezien ze geen zomerjas heeft, oftewel mij, aangezien Koen op dat moment langs komt.
‘Hey Juul, hey Jara’
De Verschrikkelijke heeft nog geluk dat ze zo rood is van het fietsen, anders was ze nu zo rood geworden, en dat zou erger zijn geweest.
‘Koeeeeen!’ roep ik, om Jara’s stilte te camoufleren, en spring op zijn rug. Hij valt, waardoor ik ook val. Alleen ik land op hem, iets zachter dan de vloer.
‘Haha, die had jij ook niet verwacht!’ krijs ik en ga in mijn eentje nog eens dood van het lachen. Ooh, ik ben echt ongezond voor mezelf. Ik rol van Koen af en blijf nog even op de grond lachen. Ik help Koen van de grond, die had blijkbaar geen zin om zelf op te staan, en loop met hem en de Verschrikkelijke naar het scheikundelokaal als de bel is gegaan.
Mwuahahaha, bereid je maar goed voor meneer Ik-Kan-Niet-Uitleggen, hier is Juliette en ze is melig.
Reacties:
Damn Damn, ahhaha jij was melig toen
je dit schreef, en nu is iedereeen melig.
Ja, ik in ieder geval weer wel. XD
Gym vervalt, en dan ben ik ook melig.
Waardoor ik nu de eerste drie uur vrij ben 8D
Ja ik reageer heel laat, en dat is stout.
Dat weet, ik, maar ik wilde de tijd nemen
om uitgebreid te lezen, omdat ik me soms nogal
veels te diep in jouw stukjes verdiep.
Ik ben blij dat ik met de bus ga, ahahaha
ik zou nooit zo lang kunnen fietsen O_O
Ik was vast nog zelfs slomer dan jij.
Oké, foei.
HAHAHAHAHA, dit stuk ik geniaal.
Ik kan de moeite niet nemen om te citeren want
dan citeer ik de hele stuk.
HAHAHA wil je dat?O_O
Wacht nee, dan is mijn reactie te lang D:
Zal ik het toch maar doen?
Nee, ik doe het maar niet :3
Dan slaat mijn reactie, helemaal nergens meer op.
Al doet het dat nog steeds niet, maarja.
Ik heb 2 uur Engels, een uur Wiskunde en een een Natuur Wetenschap en Techniek.
Leef je al met me mee?
Daarna ben ik uit en wil ik nog een stuk.
Ik heb geleerd hoe je moet chanteren, dus ga ik alles in de ring gooien.
Wat als ik je zeg dat ik deel 5 van Flatscreen heb en die hééél lang is?
Nee, hahah hiermee kan ik je niet chanteren. het is niet goed genoeg O_O
Maar oké, mijn reactie draait op onzin uit, dus ga ik afronden en
en, mijn tas inpakken en verhaaltjes dumpen en wow, jou bericht antwoord ik als ik thuis ben want ik moet nog ontbijten.
Geloof het of niet, ik heb zelfs een stuk Blasphemy.
HAHAHAH, ik word snel O_O
Een maand later 8D
Maar ik heb 'm.
Oké, deze reactie gaat dus helemaal niet meer over het stuk. XD
Ik hou van jou<3
Hoezo, melig? xd
Weer een leuk stukje (:
x