Hoofdcategorieën
Home » Overige » Mijn Eigen Verhaal » Scheikunde ~ [07]
Mijn Eigen Verhaal
Scheikunde ~ [07]
Met z’n drieën staan we voor de deur van het scheikundelokaal te discussiëren wie het eerste naar binnen moet. De rest van de klas zit al in het lokaal, achterin is het eerste propjesgevecht al begonnen.
‘Dames eerst,’ zegt Koen en geeft Jara een zetje richting het lokaal.
‘En zij dan!’ roept Jara als een kleuter en wijst in mijn richting.
‘Zij is geen dame,’ knipoogt Koen. En bedankt, hou ook veel van jou, Koen. Jara giechelt als een idioot. Dan zie ik de blikken die Jara en Koen uitwisselen. Nee. Dit ga je niet menen! Ik voel echter vrij meteen dat Koen me onder mijn oksels en Jara me onder mijn knieën vast pakt. Nog geen seconde later bungel ik in de lucht.
‘Ik ga jullie zo hard terug pakken!’ gil ik.
‘Hoe?’ vraagt Jara.
‘Dat weet ik niet, mí¡í¡r ik ga jullie terugpakken!’
Ondertussen staat Laurens aan de andere kant van de deur grinnikend toe te kijken.
‘Neem jij het even over?’ vraagt Koen. Al snel heeft Laurens me vast en ik word het lokaal binnengedragen. Hè shit, weer als eerste. Ik hoor Koen op de achtergrond nog ‘High five!’ zeggen. Had ik trouwens al over onze weddenschap verteld? Degene die tien keer als eerste het scheikundelokaal betreedt, moet de anderen op zo’n mega chocoladereep van Milka trakteren. Mooi niet dat ik diegene word! Helaas ben ik wel een beetje aan het verliezen. Koen doet het het beste: hij is nog nul keer als eerste naar binnen gegaan - hij is te sterk voor ons. Daarna volgt Jara met slechts twee keer. Als laatste kom ik, met, hoe kan het ook anders, nu zes keer. Gelukkig was het deze keer niet erg pijnlijk - ik ben een keer naar binnen gejonast, het landen deed best pijn - en is de ‘service’ best goed: Laurens brengt me tot aan mijn tafel en Jara draagt mijn tas. Meneer Dropwinkel staat achter zijn bureau en werpt me een afkeurende blik toe. Hij heet niet echt Dropwinkel hoor, dat vond ik alleen even een leuke naam. De tweede bel gaat en Jara en Koen stappen ook de drempel over. Achter hen zie ik Joël nog snel zijn jas aan de kapstok hangen.
‘Joël!’ gil ik door het lokaal heen en ren naar hem toe. Dat ik ondertussen een tafel en drie stoelen omver gooi, maakt mij niet uit. Ik geef hem een knuffel, waardoor hij bijna stikt. En nee, hij is niet mijn vriendje. Dit doe ik bij alle mensen die ik aardig vind. Ten minste, als ze niet te oud zijn. Zometeen knuffel ik ze nog dood.
‘Ook goedemorgen, Juul,’ weet Joël er nog net uit te persen.
‘Morning!’ roep ik vrolijk. Samen lopen we het lokaal in en tot mijn genoegen zie ik Koen op mijn tafel zitten om met Jara te kunnen praten.
‘Je bent te laat, Joël,’ zeurt Dropwinkel.
‘Helemaal niet,’ kaatst hij terug terwijl ik hem naar zijn plek sleur. Ik plof naast hem neer, op de plek waar Koen normaal zit. Aangezien ik normaal naast Jara zit, is Koen nu een soort van gedwongen naast haar te gaan zitten. Nu zal Jara me er niet al te dankbaar voor zijn, maar dat komt nog wel. Ooit. Hoop ik. Ik vind het overigens niet erg om naast Joël te zitten, hij is mijn matti. Er zijn genoeg roddels over ons, maar dat maakt me niet uit. Als de mensen die mij dierbaar zijn me maar geloven, niet? Ik werp een blik op Jara en krijg meteen een dodelijke terug. Oké, ze is niet al te blij met mijn actie. Koen lijkt echter niets te merken. Een goed teken, nietwaar? Ik grinnik zachtjes, waardoor Joël me vragend aankijkt. Ik maak een wegwaai-gebaar, dat ‘laat maar’ betekent, maar het wordt niet helemaal begrepen.
‘Vogel?’
‘Nee, dumb-ass, ‘laat maar’’
‘Nu wil ik het weten ook’
‘Het betekende ‘laat maar’’
‘Oh..’ Weer eens een slimme actie van Joël. Logisch dat ik ook zo ben, wat wil je als je wordt omgeven door dit soort mensen? Juist. Ik houd mijn hoofd schuin en kijk met één dichtgeknepen oog naar Joël.
‘Wat doe je?’ vraagt hij wantrouwig.
‘Kijken’
‘Dat had ik nog net door’
‘Vraag het dan niet,’ zeg ik dromerig, terwijl ik nog steeds kijk. Het is duidelijk dat hij er zenuwachtig van wordt, maar dat maakt me even niet uit. Een stilte volgt. Ik woel door zijn haren.
‘Wat nou als ik jouw haar had?’
‘Dan had je mannenhaar’
Ik grinnik. ‘Droogkloot,’ en geef hem een stomp op de borst.
‘Auw!’ gil ik. ‘Je sixpack doet mij pijn!’ Ja, je leest het goed. Een van de redenen waarom zo ontzettend veel meisjes voor hem vallen. Met getuite lippen kijk ik naar mijn knokkels.
‘Kusje erop?’
‘Nee,’ zeg ik en kijk quasi-boos naar Joël.
‘Hij deed het vast niet expres,’ probeert hij.
‘Pfff.. Kies jij maar lekker de kant van je sixpack, dit vergeef ik hem nooit,’. Weer volgt er een stilte.
‘Praatte jij nou net in de derde persoon enkelvoud over je sixpack?’ vraag ik opeens. Joël en ik kijken elkaar even aan en schieten daarna keihard in de lach.
‘Mag de rest van de klas ook weten wat er zo grappig is?’ hoor ik de stem van Dropwinkel zeggen.
‘De rest van de klas luistert toch niet, m’neer,’ hik ik. Dropwinkel kijkt nog zuurder dan normaal, niet iedereen kan altijd even goed tegen mijn eerlijkheid.
‘Kijk, meneer. Uw vak interesseert niet iedereen evenveel. Als u goed kijkt, ziet u dat men, ehm, met andere dingen bezig is. Jara en Koen zijn bijvoorbeeld heel gezellig aan het kletsen, Tobias, Laurens, Lisa, Joris, Leo en Yorinde zijn een gevecht aan het houden met elk een waterspuiterdinges, Katherina, Anouk en Eva zijn aan het tekenen, Elise, Bénine en Iris zijn aan het roddelen, Quinn, Marco en Thomas zijn honkbal aan het spelen met scheikundige instrumenten, Mirte is al een kwartier lang naar de wc, Leonie en Gabriëlle spelen een of ander handje-klap-spelletje, Joël is stuk aan het gaan van het lachen en de rest heeft niet eens de moeite genomen om op te komen dagen,’ som ik op. ‘En u bent behoorlijk rood aan het worden. Misschien moet u maar naar de dokter.’
‘Juliette! Als je nu niet-’. Gelukkig komt daar mijn redding. Niet dat ik die nodig heb, je kan hier alles flikken zonder gestraft te worden, maar toch, mijn redding: Kim en Carlijn stappen het lokaal in.
‘En waar waren deze dames!?’
‘Thuis, in bed,’ antwoordt Carlijn schouderophalend.
‘En waarom dan wel niet?’
‘We hadden geen zin om eerder op te staan,’ zegt Kim en gooit haar tas naar mij.
‘Wil je stoppen met dingen gooien, Kim?!’
Holy fuck.
Het is haar gelukt.
Het is haar eerder gelukt dan mij.
Zijn stem sloeg over, doordat hij te hard wilde schreeuwen.
Daar gaat mijn eeuwige eer. Ik kijk Joël verbouwereerd aan.
‘Aaah, arme Juul,’ zegt hij, het medelijden in zijn stem klinkt bijna geloofwaardig, en knuffelt me.
‘Arme ik, inderdaad’
‘Als jullie klef willen doen, doe dat dan maar op de gang,’ schreeuwt Dropwinkel.
‘Bent u eigenlijk getrouwd?’ vraagt Carlijn.
‘Daar gaan we het nu niet over hebben. We gaan het hebben over benzeen-’
‘Hij draagt geen trouwring,’ merk ik op. ‘Bent u aan het daten, meneer?’
Hij maakt met zijn hoofd een beweging alsof hij met zijn haar schudt, hij is alleen kaal, doet trots zijn kin omhoog en zegt: ‘Ja’.
‘Arme vrouwen. Ga je op een blinddate, gaat dat daar opeens tegenover je zitten,’ zegt Carlijn vol walging. Oeh, die was hard. En duidelijk hoorbaar voor meneer Dropwinkel. Ik doe alleen niet aan medelijden voor leraren en proest het uit, net als Joël en Kim. Dropwinkel wil duidelijk iets gaan zeggen, maar ook deze keer is er een redding: de bel gaat. Snel pak ik mijn tas - wat gemakkelijk gaat aangezien ik niet de moeite had genomen iets uit mijn tas te pakken - en sleep Joël mee naar economie, nog zo’n leuk vak.. De leraar is alleen een verbetering. Of verbetering.. Hij ziet er ten minste niet uit alsof hij elk moment in huilen uit kan barsten. Hij is meer een overjarige tiener. Zijn hoofddoel is niet lesgeven, nee, zijn hoofddoel is mensen vernederen. In ieder geval, daar lijkt het op. Ach joh, ieder zijn eigen hobby. Hij heeft een beugel, en hyves. Echt, wat doet een leraar op hyves? Waarschijnlijk een beetje leerlingen stalken. Hij heeft namelijk drie keer geprobeerd Ellis, het sletje van mijn jaar, toe te voegen, maar ze heeft hem telkens afgewezen. Stel je voor, dan kijk je op iemands hyves en zie je opeens tussen de vrienden je economieleraar staan. Dan ga je toch rare dingen denken.. Over rare dingen gesproken: Stiekem ben ik nu nog nieuwsgieriger naar die site dan eerst..
Niet dat ze dit ooit zal lezen,
Maar toch,
Gewoon omdat ze zo'n lieverd is<3
Reacties:
Oh gast
Die scheikunde-actie *plat*
Maar die laatste zin...
Dat verontrustte me Ö
[maar dat zal ook vast de bedoeling moeten zijn.]
xoxo <3
ik vind dit verhaal echt geweldig
nu nog melig & plezant
maar ik voel dat daar verandering in zal komen.
ik hoop dat het rustig aan beter met je gaat..
- nouwja. je kent me niet maar ik leef gewoon héél rap
mee met andere mensen
& ik ken deze situatie -
"Ik geef hem een knuffel, waardoor hij bijna stikt. En nee, hij is niet mijn vriendje. Dit doe ik bij alle mensen die ik aardig vind. Ten minste, als ze niet te oud zijn. Zometeen knuffel ik ze nog dood."
Deze vond ik echt geniaal. Je hebt een simpele schrijfstijl, en ik lees je verhaal ontzettend graag.
Veel "beterschap", trouwens!