FanFic.nl

A place in this world

Lektion 1

De posters aan de muur van mijn repetitieruimte trillen zachtjes als ik aan het drummen ben. Mijn hoofd beweegt mee op het ritme en mijn korte lokken rocken ook mee. Ik voel zweet op mijn voorhoofd en mijn ogen zijn geconcentreerd op mijn drumstel gericht, mijn lippen stijf op elkaar. Ik merk niet dat Sterre binnen is gekomen. Hij gooit de deur met een klap dicht om zo mijn aandacht te krijgen door het harde gedrum door. Mijn geconcentreerde ogen vliegen in een seconde naar de deur en nu merk ik hem pas op. Hij spreekt, maar verstaan doe ik hem niet. Ik maak de laatste chorus af en eindig dan met een slag op de crashbekken. Mijn koptelefoon schuif ik van mijn hoofd af, tot hij in mijn nek rust.
‘Ik ga naar Hamburg voor een basketbaltoernooi!’ Met zijn bruine glanzende ogen loopt naar me toe en drukt een lichte welkomstkus op mijn mond.
‘Dat is geweldig’ zeg ik na de kus. ‘Wanneer is het?’ Zijn enthousiasme is al naar mij overgeslagen. Basketbal is alles voor hem.
‘Volgende week vertrekken we en het toernooi zelf duurt vijf dagen in totaal’
Mijn glimlach wordt vervangen door een wat triestige blik. ‘Volgende week al?’
Sterre heeft door dat ik niet meer zo blij ben als juist. ‘Ja, schatje, ik weet het, maar als ik terug ben gaan we lekker veel tijd met elkaar doorbrengen, dat beloof ik je.’
Mijn glimlach verschijnt terug op mijn gezicht, al vind ik het nog steeds jammer dat ik hem een maand moet missen. Dan bedenk ik me plots iets.
‘Kan ik niet met je meegaan?’
‘Meegaan?’ Het lijkt bijna alsof hij het liever niet zou hebben.
‘Ja, ik kan je zo lang niet missen, dat weet je. En ik ben altijd wel al eens naar Hamburg willen gaan.’
Hij denkt even na. ‘Natuurlijk, dat zou echt geweldig zijn!’
Mijn gezicht is bijna te klein voor de lach die er nu op staat. Mijn tanden helemaal bloot, mijn wangen kleine bolletjes en mijn ogen die stralen. Ik loop naar Sterre toe en sluit me op in zijn armen met mijn hoofd dat op zijn gespierde borstkas rust.
‘heb je zin om mee naar de stad te gaan? Ik moet nog nieuwe basketbalschoenen hebben.’
Ik til mijn hoofd op en kijk omhoog naar zijn gezicht. ‘Natuurlijk, ik was toch juist klaar met drummen.’
Ik veeg de laatste zweetdruppeltjes van mijn hoofd en neem mijn jas die aan de kleurige kapstok aan de deur hangt.

-in de stad-
We komen omhoog van de ondergrondse parking. Sterre neemt mijn hand vast en samen lopen we naar de sportwinkel. Mijn lokken gaan lichtjes mee op het ritme dat ik stap. De frisse lucht snuif ik mijn neus in, die ik samen met mijn wangen lichtjes rood voel worden van de koude. Als ik uitadem, verschijnt er een ademwolkje voor mijn mond, dat verdwijnt na een paar seconden en de lichte zonnestralen vallen op ons neer, wat een heerlijk warm gevoel geeft in deze herfstperiode. We stappen de winkel binnen en Sterre draait onmiddellijk naar rechts, de basketbal afdeling. Ik volg hem met een kleine achterstand.
‘Hm.’ Sterre staat voor het enorme schoenenrek met zijn linkerhand horizontaal over zijn buik, zijn rechterhand aan zijn mond in een denkhouding. Zijn ogen gaan het hele rek af, als hij er een schoen uitneemt.
‘Nee Sterre, die schoen vind ik echt niet mooi hoor.’ Het is een witte schoen met heel veel zwart aan, met een beetje fantasie lijkt het wel op een zebra. Hij zet de schoen terug in het rek en zoekt verder.
‘Deze is mooi, niet?’ Hij heeft er een basketbalschoen met rood, zwart en wit uitgekozen.
‘Pas maar eens.’ Zeg ik maar aan mij gezicht kan hij zien dat ik er toch niet zo enthousiast over ben.
Hij vraagt de juiste maat en past de schoen. Dan veranderd zijn idee over de schoen echter zelf, zonder dat ik nog maar een woord heb gezegd.
‘Nee, dit is niet echt wat ik bedoel als ik aan een basketbal schoen denkt. Het is niet zo mijn stijl.’
Ik lach zachtjes omdat hij een zo goed mogelijke uitleg probeert te geven vooraleer hij de schoen terug aan de verkoopster geeft. Mijn oog valt op een schoen die ik ietsje verder in het rek zie staan.
‘Vind je die mooi?’ in mijn handen hou ik een witte schoen van Nike Air, met groene accenten.
‘Ja, die vind ik heel mooi.’
Hij neemt de schoen van mij over en loopt naar een verkoopster toe.
‘Heb je deze in maat 43 alsjeblieft?’ De vrouw loopt naar het magazijn om de schoenen te halen. Een paar seconden laten komt ze terug en geeft de schoendoos aan Sterre. Hij gaat zitten op een stoeltje en doet zijn oude basketters uit.
‘Nou, die zitten lekker goed.’ Hij loopt de winkel door op zoek naar een spiegel en als hij er een gevonden heeft, inspecteert hij de schoen die mooi aan zijn voet zit nauwkeurig.
‘Lente, wat vind jij? Ik vind deze mooi.’
‘Ja, ze zijn heel mooi.’ Zeg ik op een overtuigende manier.
‘Dan is deze mission accomplished!’ lacht hij als hij de schoenen uittrekt en terug in de doos legt.
‘Ik neem ze.’ Zegt hij tegen de verkoopster. We volgen haar richting kassa en rekenen af.
’Dat is dan 83 € alsjeblieft.’ Sterre neemt zijn portemonnee uit zijn achterzak en neemt er een briefje van 100 euro uit. ‘Alsjeblieft.’
De vrouw legt het briefje in de kassalade. ‘Dat is dan 17 € terug. Alsjeblieft en veel plezier met de schoenen.’
‘Dankjewel.’ Sterre stopt het geld in zijn portemonnee die hij onmiddellijk terug in zijn achterzak stopt en neemt de zak met zijn schoenen fier van de kassa af. ‘Doei’, en we lopen de winkel uit richting auto.

Reacties:

TWINcest zei op 20 maart 2010 - 20:48:
Wauw, je hebt het echt goed gedaan met schrijven!
Laat je nog steeds niet haasten, houd het rustig.
En trouwens, maat 43? Kleine maat voor een jongen en basketballer ^^
Aber gut.

Nice.