FanFic.nl

The Children Theory

1.4

De televisie stond aan, op TMF, en liet muziek de stilte opvullen. Allen zaten ze daar, Vincent en Olivia zaten aan de eettafel een kop thee te drinken en bogen zich over een papier waarop ze de kamerverdeling probeerden op te zetten, in de zetels zaten de jongeren.
Robin en Drake allebei op de leuning van een eenpersoonszeteltje, op dat zitvlak zat Lee. Chanelle zat naast Silene, die op haar beurt naast Aniela zat. Aniela bleek het goed te vinden met Blue, want de twee zaten constant te smoezen en fluisteren. Eva zat in het hoekje, op de vensterbank, en staarde dromerig uit het raam.
De bel liet hen allen hoopvol omhoog kijken. Drake glipte van zijn leuning af en dook - letterlijk - de hal in. Hij bleef op zijn kont op de mat zitten en wreef over zijn hoofd. Een koprol op een stenen vloer was toch niet zo’n goed idee.
Olivia stoof hem voorbij en opende de deur. Een achttal mensen, dacht Drake, stapten over de drempel. Hij wreef in zijn ogen, waardoor het getal zich halveerde. Het waren er maar vier.
De eerste blies hem meteen achteruit. Een meisje, perfect geschapen, zwoele blik, lang haar, volle lippen. Drake wiebelde met zijn wenkbrauwen naar haar, maar dat negeerde ze en liep hem voorbij, naast hem staand botste ze - expres - met haar tas tegen zijn schouder.
Na het meisje volgde een jongen met krullen, een jongen met sluik haar en een meisje met Spaanse roots, die Drake met weinig interesse voorbij liet gaan. Toen de voordeur dichtging, hees hij zich overeind.
‘Goed werk, casanova.’ lachte Robin en bokste tegen Drake’s schouder.
‘Wat? Huh? Nee.’ brabbelde Vincent en tekende met een potlood iets op het papier, terwijl Olivia zuchtend haar hand op haar zij zette.
‘Dat kan toch niet?’ vroeg ze.
‘Inderdaad, en toch is het zo.’ Vincent kwam naar het gedeelte van de kamer waar de zetels stonden en keek hen allen even aan. Toen zei hij: ‘We hebben een probleem.’

Het probleem bleek ruimtegebrek. Na drie keer alle meisjes geteld te hebben, bleken het er zeven te zijn. Eentje teveel. Er waren drie kamers op de tweede verdieping, en per kamer twee bedden, wat maakte dat er dus iemand teveel was. Al vrijwel meteen hadden de jongens een oplossing, er stond immers nog een kamer leeg want er waren twee jongens te weinig. Maar op dat moment kregen ze te horen dat er nog twee bewoners zouden komen, alleen wat later.
Olivia kwam met de oplossing, maar die werd niet met open armen ontvangen: de zolder. Sandra en Silene slaakten een gilletje toen ze het hoorden, waardoor Robin van zijn stoel viel van het lachen. Blue trok demonstratief koppig haar benen op en verstopte haar hoofd tussen haar armen. Aniela probeerde weg te kruipen achter haar vriendinnetje en Chanelle keek alsof ze melk van drie jaar oud moest drinken. Eva bleef stil, zoals ze al heel de tijd was.
‘Iemand zal zich moeten opofferen.’ zei Silene, terwijl ze nadrukkelijk om zich heen keek, met een blik die zei ik-dus-niet!
Vincent maande iedereen weer tot stilte aan. ‘Degene die op zolder gaat, krijgt honderd euro ter beschikking voor de inrichting. Zijn jullie het daar allemaal mee eens?’
Er werd geknikt en instemmend gemompeld. Vincent kreeg een beetje valse hoop dat het dit jaar toch niet zo erg ging worden, toen hij een flard van een mop opving van Robin. Weg hoop.
‘Ik ga wel.’ zei Eva, zo zacht dat enkel Chanelle het hoorde. Maar die zei het snel genoeg door, waardoor het ook Vincent bereikte. Een soort glimlach verscholen onder zijn snor moedigde haar aan.
Ze pakte haar bagage mee, keek nog een laatste keer naar de groep en liep toen de hal in. Olivia liep achter haar aan.
‘Oké, nu dat opgelost is, kan ik de rest van de kamerverdeling melden.’

Iedereen zat in zijn kamer. Lee en James - die daar niet mee kon lachen - in de eerste kamer op de begane grond, het dichtste bij de trap. Naast hen sliep Alexander, die deze nacht alleen moest slapen omdat zijn kamergenoot nog moest arriveren. Ook Dave moest alleen slapen om dezelfde reden, en hij had zijn kamer - de laatste op die verdieping - al helemaal naar zijn eigen smaak ingericht.
Aniela en Blue waren zielsgelukkig toen ze bij elkaar bleken te slapen, en hadden toen al meteen hun kamer omgetoverd tot een rommelhoop en sprongen van bed naar bed - tot afgrijzen van Vincent. Silene en Chanelle lagen ook samen, en dat vond vooral Chanelle geweldig. Silene was een beetje een voorbeeld nu voor haar, en ook de enige waar ze überhaupt al mee gesproken had. Sandra en Elvira bleven over, en die waren eerder neutraal over elkaar. Take life as it comes, zo noemen ze dat.
Eva zat op zolder. Het was er stoffig, maar enorm groot. Het bed dat er stond, was witgeverfd ijzer met een krullerig hoofdeinde. Verschillende kussens in felle kleuren had ze van Sandra meegekregen, omdat die maar al te blij was dat ze niet op zolder hoefde. En een deken was niet nodig, het was nog augustus, dus zou ze er wel tegen kunnen tot ze die honderd euro kreeg. En dan werd de zolder haar domein, op en top ‘Eva’.

‘Robin?’ vroeg Drake, die op zijn bed lag met zijn armen onder zijn kussen en zijn hoofd eróp. Hij zuchtte zijn haar uit zijn gezicht.
‘Zegtis, schat.’ gniffelde Robin en stopte met het stemmen van zijn gitaar. Drake rolde met zijn ogen en gromde zacht.
‘Heb ik een slechte eerste indruk op Sandra gemaakt, denk je?’
‘Een beetje. Een beetje heel erg veel.’ lachte Robin en sloeg enkele snaren aan. Niet veel later volgden de noten sneller op elkaar, tot hij een liedje speelde. Drake haatte het als Robin zei wat hij juist niet wou horen. Maar ach, Sandra was maar een meisje, en op school zou het vast vollopen met chicks. Drake grijnsde. Ja, vast wel.

Reacties: