FanFic.nl

WORDKILLER

Hoofdstuk 14

Het politielint hou ik omhoog en gebukt loop ik er onderdoor. Aan het geritsel van het lint kan ik opmaken dat Amy net hetzelfde doet. Ik luen wat over de baar die ervoor moet zorgen dat je niet gewoon naar beneden valt. Ik kijk naar onder en zie een lichaam op de trap liggen. Een zwarte jeans met zwarte laarzen eronder zijn zichtbaar, net als een stukje van een rood t-shirt. Wat had Bill aan? Laarzen, dat weet ik zeker! Welke kleur broek had hij aan? Zwart, toch? Of blauw? Het hoofd is niet zichtbaar van hieruit, dus ben ik niet zeker dat het Bill is. Maar wie anders kan het zijn als ze ook Tom aanvallen en opsluiten, en als hij niet weet waar Tom is, en als de agenten ons niet kunnen zeggen dat Bill oke is? Door mijn gedachtegang merk ik pas dat Amy naast me staat wanneer een hand op mijn schouder m wegtrekt. Ik draai me om en kijk recht in het gezicht van Peter. Hij legt zijn handen op mijn schouders en kijkt me aan.
"Romy, rustig. Het is Bill niet."
"Niet, Bill?" Vraag ik ongelovig, en ik zie Peter zijn hoofd schudden.
Bill is niet dat lijk op de trap! Bill is niet dood! Een feest ter grootte van het Woodstock festival breekt inwendig uit en een klein lache verschijnt op mijn gezicht.
"Waar is Bill dan?" Vraagt Amy, aangezien ik niet in staat ben om ook maar iets te zeggen.
"Hij is onder, bij enkele agenten. Maar jullie mogen daar echt niet heen. Ga nu maar terug naar jullie klas. Zodadelijk krijgen jullie een briefing en dan kunnen jullie naar huis gaan. Met Tom en Bill komt alles wel goed, geloof me maar."
"Maar wat is er gebeurd."
"Dat is nog niet duidelijk. Maar ga nu terug naar jullie klas, jullie mogen hier eigenlijk niet zijn, dat weten jullie."
"Maar we kunnen straks niet binnen. Alleen Tom en Bill hebben een sleutel."
"Kom dan straks maar naar het politiekantoor. En nu terug naar jullie klas." Ik blijf hem aankijken, ik de hoop dat ik toch naar Bill mag, maar Amy trekt me aan mijn arm mee naar het lokaal. Vlak voor we de smalle gang in gaan zien we de twee agenten van net samen met Tom het opberg-lokaaltje uit komen. Hij ziet er al wat rustiger uit en ik wil naar hem toe gaan, maar Amy sleurt me mee de gang in.

Een klas wordt uit hun lokaal gehaald en door een agent en een leerkracht via een nooduitgang naar buiten gebracht. Bange en nieuwsgierige blikken worden op de agenten gericht, tot deze uit hun gezichtsveld zijn. Onderweg naar de eetzaal wordt er gefluisterd over wat ze gezien hebben en iedereen heeft een eigen theorie van wat er gebeurd is. De een hoopt dat het zijn beste vriend niet is die van de trap gestruikeld is, de ander hoopt dat het de leerkracht wiskunde is die van de trap geduwd is.
In de eetzaal gaan ze neerzitten aan de tafels in afwachting tot de directeur hen komt vertellen wat er aan de hand is. De deuren gaan open en een volgende klas komt de grote zaal in. Ook zij hebben de weg precies zo afgelegd.

[reacties??]

Reacties: