FanFic.nl

Paper Hearts [TC]

Dinsdag 02 februari 2004 [2]

‘Pim?’ Tom stak zijn hoofd om de deur, waardoor hij zich met het op één na belangrijkste deel van zijn lichaam in de meisjestoiletten bevond. Misschien had hij toch moeten zeggen dat Pim naar de jongenstoiletten moest komen, zij was immers in haar doen en laten een halve vent, en Tom was in niets vrouwelijk. Helemaal ní­ets!
Buiten dat hij dan sinds een dag een dagboek bijhield, maar dan nog vond hij het vreemd om daar zo binnen te gaan.
Pim kwam tevoorschijn vanachter de deur en sloeg een arm om zijn nek, waardoor hij een stukje naar onderen werd getrokken. Ze was niet klein, maar wel kleiner dan hem.
‘Auw, mijn rug.’ lachte hij.
De meisjestoiletten waren anders dan die van de jongens. Donkergrijze tegels lagen op de grond, een tintje lichter kleefde tegen de muur. Hokjes van blauw hout tegen de muur gerangschikt, twaalf toiletten in totaal.
Achter die gang van wc’s was een rechte hoek van 90 graden, met spiegels boven de wasbakken en handdoeken aan ijzeren hangers tegen de muur.
‘Ik ben wat in mijn kluisje gaan halen.’ Pas nu viel hem de tas om haar schouder haar op. Zwarte stof, een doodshoofd van roze draadjes op de flap.
Met haar vingers gleed ze eronder, maakte de rits open en haalde er een paar zwarte All-stars uit, die ik haar verscheidene keren heb zien dragen, een paar reservesokken voor na gym, een overdreven groot zwart T-shirt, dat ze meestal droeg als het weer eens schilderen was tijdens handarbeid of tekenen, en een Kani broek die van hem was, maar die hij ooit eens vergeten was bij haar thuis en die sindsdien in haar kluisje had gelegen tot hij hem terug zou vragen. Dat was hij keer op keer vergeten.
‘Kom, in een hokje. Er zijn genoeg meisjes die tijdens de les naar de wc moeten.’ zei Pim en trok hem mee een kotje in. Tom greep de kleren en dumpte die op de toegeslagen wc-bril.
‘Wacht, ik haal even die handdoek.’ Ze glipte het hokje weer uit, Tom hoorde iets scheuren, en toen vloog een donkerblauwe handdoek over de deur heen, waardoor Pim weer naar binnen kwam.
‘Heb je net die handdoek gemolesteerd?’ vroeg Tom terwijl hij zijn vest open ritste en hem aan Pim gaf, die hem uitwrong boven het vuilbakje.
‘Een beetje.’ giechelde ze en hing toen de vest over het wc-papierrolbakje.
Terwijl Tom vertelde over Bill die ziek was, trok Pim het T-shirt over zijn hoofd. Hij veegde met de handdoek de regen van zijn borst.
Tussen haar wimpers door keek ze naar de gebruinde borstkast, waarvan ze rillingen over haar hele lichaam kreeg. In haar allerstoutste dromen had ze dit al zoveel vaker gezien, en ook waren ze al zó vaak samen gaan zwemmen, dat ze het nu al wel kende. En toch bleef het haar moeilijk om er van weg te kijken, om er niet door onder de indruk te zijn.
‘Pim! Hey, Mionati, waar zit jij met je gedachten. Je wringt dat shirt bijna kapot!’ fluisterde Tom in haar oor. Ze giechelde zachtjes, zonder reden, en gooide het shirt over de rand waar het kon drogen. Ze draaide zich een heel klein beetje om en stond toen neus aan neus met Tom.
‘Niets.’ zei ze schouderophalend en duwde hem een heel klein beetje van zich af.
Tom wikkelde de handdoek om zijn middel en liet zijn jeansbroek vallen.
‘Shit, je hebt zeker geen boxer voor me?’ Ze lachte, deze keer niet zo’n meisjesgiechel maar de lach waarmee ze Tom ook zo vaak deed grijnzen of glimlachen.
‘Nee. Maar ik kan wel even in Bills kluisje gaan kijken. Zou hij er één hebben, denk je? Of wil je die niet aan. Nou, weet je, boeien, het is je tweelingbroer. En je kan moeilijk een natte boxer aanhouden.’
Tom legde zijn hand op haar mond en maakte een ‘sht’-geluid. ‘Het is al goed.’ lachte hij, vertelde haar de code - het was toch dezelfde als die van hem, en die kende Pim al - en duwde haar het hokje uit.

Met de zwarte boxer in haar oversized broekzak - Pim en Tom deelden ongeveer dezelfde kledingstijl, al droeg Pim vaker geruite hemdjes en kleurrijke topjes dan grote T-shirts - liep ze de toiletten weer in. Ze besefte zich maar vaagjes dat ze nu al te overdreven lang weg waren, en dat meneer Smith vast wel zou gaan vermoeden dat ze niet meer bezig waren met hun ‘behoefte’.
Ze klopte op de deur - het laatste hokje aan de rechterkant - en wachtte tot Tom de deur opende.
Die had in haar afwezigheid zijn besluit nu echt voor de volle honderd percent gemaakt en was bereid zijn plannetje uit te voeren.
Het gebeurde dan ook allemaal in een waas en in sneltempo tegelijkertijd. Ze drukte met haar rug tegen de deur, stak haar hand al in haar zak om de boxer te pakken, zag dat Tom poedelnaakt en vlak voor haar stond, voelde hoe Tom zijn armen om haar middel wikkelde en zijn gezicht naar haar toe bracht.
Ze besefte pas dat het geen droom was toen het koude metaal van zijn lippiercing tegen haar huid drukte.
Het voelde alsof een bom insloeg in haar mond toen Tom zijn tong bij haar naar binnen dwong. Vlinders raasden door haar lichaam, de stroom omwikkelt met pure elektriciteit, die ze in haar vingertoppen voelde knetteren.
Haar tong streelde voorzichtig Toms lippen, het mocht nu dan wel eindelijk realiteit zijn, het voelde zo nog niet helemaal. Haar hart klopte schokkerig en haar vingers trilden hevig, maar dat probeerde ze te verbergen door in zijn natte dreadlocks te graaien.
Tom verbrak de verbinding, zuchtte zacht tegen haar lippen en glimlachte toen.
Pim glimlachte ook en keek toen naar beneden. Nu lachte ze helemaal hard, maar in haar hoofd sloegen de beelden zich nauwkeurig op.
‘Tom, je bent naakt.’
Hij haalde zijn schouders op, ging met zijn handen over haar rug en wreef er even mee over haar kont. Toen pulkte hij de boxer uit haar achterzak en draaide zich om, om hem - wankelend op één been - over zijn benen te schuiven.
Pim keek naar hem, en besefte: Hij is nu eindelijk van mij.

Bill verveelde zich steendood alleen thuis en vroeg zich af wat zijn broer nu aan het doen was op school.

Reacties: