FanFic.nl

I Was Looking For You And Found Myself

7# Everthing Is Fine

Ik pakte mijn I-pod uit mijn la. En deed de oortjes in mijn oren. Mijn lievelingsmuziek stond op deze i-pod. Ik had er al dagen niet meer naar geluisterd. Ik zette het volume wat harder en begon even alles te vergeten. Mijn vader, Jasper. Even al mijn gedachtes weg. Alleen het muziek waar ik oog voor had. Ik danste heel de kamer rond. Maar vergeten was ik ook dat daar ook nog een muur stond. Ik boste keihard tegen de muur aan. Ik had zo veel pijn aan mijn hoofd, dat ik met mijn hand mijn hoofd vastpakte. Het deed te veel pijn. Ik zakte met de pijn in mijn hoofd neer op de grond. Ik kon nog net mijn tranen inhouden zoveel pijn had ik. Ik wreef over mijn voorhoofd. Hoe meer ik er over nadacht hoe meer pijn ik kreeg.

Ik voelde mijn mobiel trillen in mijn broekzak. Shit, dit ook nog. Ze hebben ook een lekkere timing. Ik stond op. Ik was opslag mijn pijn vergeten en pakte mijn mobiel uit mijn broekzak. Er stond in het scherm: 1 nieuw bericht. Ik tikte op tonen en ik kon het bericht lezen. Het was een bericht van mijn moeder.

Hallo Jazlynn
Alles is helemaal goed met je vader.
Hij heeft alleen een been gebroken.
We gaan nu even naar de winkels,
boodschappen halen.
Tot Zo!
Kusjes van je vader en moeder

Ik was gelijk weer blij. Nu hoef ik ook niet meer ongerust te zijn. Ook al was ik dat nog steeds. Hoe erg was het dat zijn been was gebroken? Moest hij in een rolstoel? Doet het veel pijn? Maar ik geloofde mijn moeder ook. Zij was er tenslotte bij. Zij heeft alles zien gebeuren. Maar sowieso ging ze niet zeggen dat hij zwaar gewond was in een sms. Nu maakte ik mezelf nog onrustiger. Ik moest helemaal niet zo denken. Alles is en komt goed. Ik ging op mijn bed zitten. Ik voelde aan mijn hoofd. Het deed allang geen pijn meer. Ik was de pijn vergeten. Dus het viel allemaal wel mee. Ik deed gewoon overdreven voor niets. Ook met mijn vader.

Maar als ik dan zo overdreven doe. Is mijn reactie van Jasper dan ook niet slecht. Nee dat was een heel ander verhaal. Hij deed mij pijn. Hij wist dat mijn vader gewond was. En hij kwam niet opdagen. Hij wist dat ik dan niet met hem uit kon. En toch komt hij in zijn nieuwe kleren opdagen. Maar ik voel me toch wel een beetje schuldig over hem. Ik moet het gewoon met iedereen goed maken. Ik had mijn vrienden nodig. Allemaal. Mylene, Michael, Jeffrey en zelfs Jasper. En ik weet zelf ook wel dat ik me niet als een vriendin voor hun had gedragen. Ik ben niet zo. Ik ben aan het veranderen door al die slechte dingen die om mij heen gebeuren.
“Nee Jazlynn niet zielig gaan doen over jezelf”� zei ik tegen mezelf.
“Jaz, we zijn weer thuis!”�

Reacties: