Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Psychopaat met een hart [6/6] » 5
Psychopaat met een hart [6/6]
5
Controleronde, weeral. Het is me nu wel duidelijk dat dit voor de nieuwe collega is.
Na de bovenste zes gangen te hebben gecontroleerd, kom ik aan op de eerste verdieping. Zoals ik al verwacht had, zijn de twee agenten weer in slaap gesukkeld.
Ik open het kijkluikje van elke cel, en zie overal twee gevangenen die zicht rustig bezighouden door televisie te kijken of te praten. Alle veertien cellen ga ik af, en wanneer ik voor de deur met vijf sloten sta, twijfel ik opnieuw.
Och, ik heb hem al gezien en gesproken, dus waarom nog twijfelen?
Ik open het luikje en zie hem opnieuw met zijn rug naar me toe zitten, deze keer kijkt hij naar buiten.
“Goedemiddag, Gustav.”¯
“Is alles in orde?”¯
“Ja, maar kan er geen goedemiddag meer af?”¯
“Ik weet niet hoe je heet.”¯
“Maakt het je echt nog uit, na wat je gisteren gezien hebt?”¯
“Ja, ik wil echt weten hoe je heet.”¯ Langzaam draait hij zich om.
Deze keer is er in zijn ogen geen overdosis woede te herkennen, en heeft hij een zachte uitdrukking op zijn gezicht.
“Tom.”¯
“Goedemiddag, Tom.”¯ Hij lacht en draait zijn stoel om zodat we in elkaars ogen kunnen kijken.
“Ga je daar blijven staan? Van mij mag je binnenkomen hoor.”¯
“Je weet dat zoiets niet mag.”¯
“Wat maakt het uit? Je hebt hier praktisch alle regels al geschonden.”¯ Ik voel even aan mijn sleutels terwijl ik twijfel of ik dit wel zou moeten doen. “Ik beloof je dat ik braaf in mijn cel blijf, en je niet zal aanvallen.”¯ Ik haal diep adem, en nog voor ik het zelf goed en wel besef, steekt de sleutel al in het eerste slot.
De ijzeren deur duw ik open, en net als hij beloofd had, blijft Tom rustig zitten. Even kijken we elkaar aan, maar dan haalt mijn nieuwsgierigheid het.
“Je hebt achttien mensen vermoord in de gevangenis, waarom?”¯
“Het was hun eigen schuld. Moordenaars verdienen het niet om te leven.”¯
“Dan verdien jij het ook niet.”¯ Hij kijkt me aan met een veelbetekenende blik. “Juist, je hebt dan ook geprobeerd om zelfmoord te plegen… Maar die bewaker dan?”¯
“Die heb ik niet vermoord. Dat was een ongeluk. Mijn handboei raakte zijn hals en sneed die door, het was een ongeluk.”¯
“En die acht anderen?”¯
“Ongelukken, zeven uit paniek, die andere weet ik niet meer.”¯
“Hoe kan je nu niet meer weten waarom je iemand vermoord hebt?”¯
“Ik heb hem niet vermoord, het was een ongeluk.”¯
“Dus, je weet wel nog wie het was?”¯
“Ja.”¯ Ik blijf hem even aankijken, en blesluit dan dat hij me niet wil vertellen wie het was.
“Zit je daarom hier? Omdat je iemand per ongeluk vermoord hebt?”¯
“Nee, omdat ik acht mensen per ongeluk vermoord heb.”¯ Even wordt het stil in de cel.
Ik laat de informatie tot me doordringen, maar hoe meer ik al weet, hoe meer ik nog wil weten.
“Wat is er gebeurd?”¯ Opnieuw is het stil, misschien wil hij er niet over praten.
“Het was een dag na onze verjaardag.”¯ Begint hij ineens. “Onze verlosdag, het was zalig om achttien te worden. We stonden ergens rond vier uur in de namiddag op, beide met een ochtendhumeur. Er ontstond een ruzie, ik had weer eens een van mijn zo vele woedeaanvallen. Waarover het ging, weet ik niet meer. Alles ging zo snel, voor ik het wist zat ik op mijn knieën naast zijn lichaam. De ijspriem van de champagne zat in zijn hals, en het duurde niet lang voor hij dood was. Onze moeder kwam binnen, en toen ze me zag, heeft ze onmiddellijk de politie gebeld.”¯
“Je, hebt je broer vermoord.”¯ Langzaam kijkt hij op, zijn ogen tonen geen enkele emotie.
“Mijn tweelingbroer.”¯ Opnieuw is het stil.
“En die zeven anderen?”¯
“Nog voor de politie er was, heb ik ook mijn moeder neergeschoten, daarna nog zes van de tien agenten die me kwamen arresteren. Het was niet de bedoeling, ik was in paniek omdat ik net mijn broertje vermoord had, ik wist niet wat ik deed.”¯ Ik slik even.
“Hoe komt het dat niemand dit weet?”¯
“Niemand heeft het me ooit gevraagd. Kurt verbied iedereen om met me te praten.”¯
“Omdat hij denkt dat je gevaarlijk bent.”¯
“Dat ben ik niet. Ik zou een bewaker nooit iets aan willen doen. Maar wanneer ik op de gang ben, wetend dat ik omringt ben door moordenaars, vecht ik gewoon om los te komen om hen te vermoorden. En als ze allemaal dood zijn, zou ik braaf terug naar mijn cel komen.”¯
“Waarom wil je ze absoluut dood?”¯
“Zij hebben mensen bewust het leven afgenomen, ik heb mijn broer verloren per ongeluk. Het is niet aan ons om te bepalen wie leeft en wie niet, en zij denken van wel.”¯ Een zoveelste stilte valt.
“Ik moet terug, anders valt het op dat ik te lang weg ben.”¯ Tom knikt.
Ik sluit de vijf sloten weer en kijk nog even door het luikje naar binnen.
Ik zou bijna zweren dat het een traan is die ik aan zijn kin zie hangen.
[reacties??]
Reacties:
DUDE o.o
dit was damn cool 8D
en ik vond het mega schattig hoe Tom begon te vertellen en ik vond het ook mega zielig dat hij Bill vermoord had ;[
arme jongen.
en dat hij die andere mensen vermoord is ook zielig.
poor guy D:
muh.
Iksuckinlangereactiesgeven,hebjehetaldoor?XD
trouwens, ik wil meer
Weet je, ik geloof Tom wel.
Ik geloof wel dat hij zich schuldig voelt en dat hij het niet expres deed.
& het is stom dat hij Bill vermoord heeft.
Maar, iemand met woedeaanvallen doet rare dingen.
Goed, het is laat, ik ga naar m'n bed
Kom maar op met dat volgende hoofdstuk!
<33
Em...
Wat de hell?
Hij heeft Bill vermoord? O_O
Ik dacht ook dat het Bill was eigenlijk
Ik schrok me stiekem wel een beetje erg toen je zei dat het Tom was, niet Bill...
Gustav is dom. Straks vermoordt hij hem ook nog.
Dit is echt sneu stukje, maar bij dat stuk over dat hij ze per ongeluk vermoord had en van één zelfs niet wist hoe het is gebeurt moest ik wel een beetje lachen stiekem. Hoe kun je nou niet weten hoe je iemand vermoord hebt XD
Laatste hoofdstuk alsjeblieft!
<333
Wow. dat was echt, fucking mooi ;o.
Ik wist dan wel dat het Tom was. maar wí¡í¡rom.. En ik vind hem best wel zielig, want Tom zou denk ik niet echt expres Bill vermoorden?
Misschien is zijn ma dan en die andere wel meer moord, maar je kan van alles doen als je in paniek bent, misschien? o_o/
en eigenlijk is Gustav heel stout, maar daardoor laat hij wel zien dat hij mens is, en ontdekt hij dat 'psychopaat' niet echt zo erg is. Maar een hekel heeft aan moordernaars, ook zichzelf dus.... o_O.
IK WIST HET!!
IK WIST HET!!
IK WIST HET!!
Het was toch Tom!!
En echt super cool dat Gustav gewoon met hem gaat praten en dat Tom zo rustig doet en alles!!
Mihiiii,
ik love it!!
Wel echt zielig dat hij per ongeluk ze broertje heeft vermoord.
En ik ben het wel met Tom eens!
Want ja hun hebben mensen omgebracht met opzet.
En hij vermoord mensen per ongeluk.
IIIIEEEEPP!!!
Snel verder jij!!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx. <33