Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Instrumental » Discussions
Instrumental
Discussions
David
“… Coveren?”¯ De brunette knikt hier kort op. “Je bedoelt coveren als in jouw band kiest een nummer van mijn band om dit te spelen tijdens hun concert?”¯ Ze staart alleen maar naar hoe ik mijn andere been in mijn broekspijp steek. “Coveren..”¯
“David..”¯
“-Ik ben zo dood.”¯ Met knoop en gulp nog open plof ik radeloos op de zwartleren bank in mijn kantoor en staar wat voor mij uit. Wat moet ik hier nou weer mee? Hoe ga ik ze dit vertellen? Waarom weet ik hier überhaupt niets van?!
“Hé.”¯ Haar warme hand strijkt over de blote huid van mijn schouder. Het laat mijn ogen sluiten met een diepe zucht -mijn vingers inmiddels gevlochten in mijn haren “-Als je wil vertel ik het ze wel? Van mijn band ben ik ook levend af gekomen, die van jou kan er ook nog wel bij,”¯ grapt ze en laat nu haar nagels het werk doen.
“Nee, ik moet het ze gewoon zelf vertellen. Jouw band heeft het moeten accepteren, zo de mijne ook. Om welk nummer gaat het eigenlijk? Dan zal ik deze er eens bij halen. Misschien kan ik je hier en daar wat helpen,”¯ probeer ik terug in zakelijk te veranderen. Maar van binnen schreeuw ik. Welke mongool heeft deze actie bedacht? Ik schiet hem persoonlijk neer. Nee, iets beters, ik laat hem het nieuws aan mijn band vertellen, dan weet hij wat hij veroorzaakt. Ja, dat doe ik.
Zachtjes wordt er in mijn bovenarm geknepen.
“Hm?”¯
“Ik zei dat we zelf de vrijheid krijgen in het kiezen van een nummer. Ik heb de band beloofd dat ik er tien zal gaan selecteren en daar zullen zij dan die ene uitkiezen.”¯ Marit knipoogt gemoedelijk naar me. Het helpt niet echt, maar een andere keus heb ik ook weer niet.
“Goed. Eerst ga ik het nieuws aan de jongens vertellen, en daarna gaan we de nummers doornemen. Ik wil er echt zo snel mogelijk van af zijn.”¯
Terug in kamer die de jongens als woonkamer hebben bestempeld, vind ik hen gepropt op de tweezitsbank. Het enige wat te horen is uit die hoek, is het geluid van de controllers die worden gemarteld en de achtergrondmuziek van het spelletje. Soms komt er nog wat gegrom uit een van hen.
Wanneer Tom vloekend zijn controller op de grond werpt, besluit ik om de jongens te storen. “Jongens, mag even jullie aandacht?”¯ Het spel wordt op pauze gedrukt om zich om te draaien. “-Dankje. Goed, Marit is niet zonder een reden langsgekomen.”¯
“Oh, ik dacht dat de reden was om onze manager te neuken,”¯ mompelt de zanger met weinig interesse in het hele verhaal en laat zijn ogen vallen op zijn nagels. Georg schiet kort in een hoge lach en bokst dan grijnzend tegen de bovenarm van zijn vriend.
Gegeneerd vervolg ik: “Het zit namelijk zo. Haar band Instrumental heeft hun fans een nummer laten kiezen die ze gaan coveren en zij zullen dit gelijk spelen op hun aankomende concerten. Dit zal volgende week zijn.”¯ Bills interesse in zijn nagels is gelijk verdwenen en kijkt met grote ogen naar mij -de andere kijken niet veel beter. “De fans hebben jullie gekozen.”¯
"Dit méén je niet!" En de bom is ontploft. Na zeker een uur onnatuurlijk vriendelijk gedaan te hebben tegen Marit, wordt alles eruit gegooid in het appartement wanneer zij deze heeft verlaten; het was beter dat we de nummers een andere keer gingen uitzoeken.
"Tom, bitte, zo erg is het niet?" probeer ik hem nog te sussen. Maar na zijn witte controller gevaarlijk langs mijn hoofd te zien schieten, weet ik dat er niets meer aan te redden valt.
"Zo erg is het niet? Zo erg is het niet?! Heb je er wel bij stil gestaan wat je net zelf hebt gezegd" Zijn geschreeuw wordt bijgestaan door de bassist die met een oerkreet het appartement inloopt -na zijn bezoek bij het kleine kamertje. "-Zij gaan een nummer van ons coveren. Dit is vréselijk!" Rood aangelopen ploft Tom terug op de bank, naast Georg die met hetzelfde geweld zijn controller uit de playstation rukt om weg te gooien. Bill, echter, is verbazingwekkend stiller dan normaal en Gustav zit er ook wat zielig bij, starend naar de blauwe controller in zijn handen; houdt hem in de wurggreep, klaar om hem te verbrijzelen.
"Het is maar één nummer.." zeg ik nog hoopvol, maar het laatste beetje hoop zucht ik uit wanneer ik in een luierstoel plof. Met mijn duim en wijsvinger frutselend aan mijn rechter oorlel, vervolg ik: "En jullie mogen mee kiezen welk nummer het wordt?”¯
"Nee, dat maakt het beter. Nu moeten we ook nog verplicht samenwerken met die pimp en zijn sletten,”¯ gooit Bill er woest uit na zo - onverklaarbaar - lang stil geweest te zijn. “Nee, ik vertik het! We hebben toch wel iets van zeggenschap als band? Ik bedoel, het is ons nummer, niet die van hun! Wie kwam eigenlijk met dit belachelijke idee?!”¯ Kwaad is de zanger opgestaan, trapt zonder genade op de witte controller van Tom om naar de koelkast te lopen. Een fles Bacardi wordt tevoorschijn getoverd.
“De Bravo,”¯ zucht ik en wrijf vermoeid door mijn haar. “En nee, we kunnen er niets meer aan veranderen. De fans die ons hebben gekozen zijn niet alleen hun fans, maar ook die van ons - zo blijkt - dus heb een beetje respect voor hun keuze. Jullie gaan argwaan wekken als je er zo hysterisch op gaat reageren. Dat betekend nog meer paparazzi en dat zal gelijk staan aan nog meer Instrumental op jullie schoot. Want dan willen ze jullie samen zien. Je weet dat zij van bloed leven en als zij erachter komen hoe ze deze kunnen vergieten, laten ze je nooit meer los. De vieze bloedzuigers,”¯ mompel ik er grommend achteraan.
De jongens zijn verdacht stil waardoor ik opkijk. Ze kijken me vragend aan. Bill nog steeds in de keuken met zijn drank ontschroeft in zijn hand en de rest nog op de bank. “Wat?”¯
“Ik wist niet dat je zo moordlustig kon zijn,”¯ antwoordt Gustav hier demonisch op.
“Ben ik ook niet, ik heb alleen een grondhekel aan de paparazzi,”¯ verklaar ik. “Dus gedraag je. En als ik merk dat jullie iets doen wat mij niet zint, dan zweer ik op mijn moedersgraf dat jullie volgende tour geen pretje gaat worden. En dit is geen dreigement.”¯
De volgende ochtend vroeg hebben Marit en ik besloten om eens rustig over de nummers heen te buigen, maar zonder kwade ogen die over onze schouders meekijken. Zo hebben we besloten om naar een koffiebar te gaan om eerst een goed wakker te worden en dan aan het werk te gaan.
Met mijn bestelde koffie vouw ik het krantje dicht bij het horen van het belletje van de deur en dan de mooie verschijning te zien van Marit. Mijn mond zakt een stukje open wanneer ik haar voor het eerst in een donkerblauwe jeans zie -met nog steeds een blazer aan, maar het ziet er al stukken minder zakelijk uit. Al hoort niemand mij klagen over haar sexy mantelpakjes.
“Oh, je bent er al! Ben ik te laat?”¯ Haar oog valt op de grote klok aan de wand, krijgt gelijk antwoord bij het zien van de wijzers die geen te laat aanwijzen.
“Nee,”¯ zeg ik dan ook vrij nutteloos, “de jongens waren ook al op en hun gezeur werkt perfect om op tijd te komen. Ik kan mij eigenlijk niet meer heugen dat ik hun voor negen uur in de ochtend uit bed heb gezien?”¯ Verwart krab ik aan mijn nek en spot dan een grijnzende Marit. “Zei ik iets raars?”¯
“Totaal niet. Je bent gewoon heerlijk om te zien wanneer je het even niet meer snapt.”¯ Een klein beetje onthutst door haar directe en eerlijke antwoord bied ik haar koffie aan. “Lekker. Een cappuccino graag.”¯
Met inmiddels onze derde koffie beginnen we aan het volgende nummer.
“Hm, het begin is wat traag, maar met de climax kunnen we wel wat mee. Goed, dan staan we nu op nummer zeven, nog drie te gaan. Welke raad je nog meer aan?”¯
“Ik denk dat Screamin’ ook wel in hun straatje past.”¯ Op de iPod die ik mee heb genomen zoek ik het nummer op en zet deze aan. Marit stopt de oortjes terug in en begin met gesloten ogen te luisteren. Gefascineerd bekijk ik haar geconcentreerde gezicht; ze deint zachtjes mee met het nummer terwijl ze haar lippen naar binnen zuigt. Ik wist echt niet dat ze zo’n muzikaal oor had.
“Voor de gitarist is dit echt een top nummer. Ik moet alleen even kijken hoe de bassist en pianist hier aan mee kunnen doen, op hun manier. Deze doen we er bij.”¯ En trots gevoel verspreidt door mijn lichaam wanneer ze lyrisch over het nummer spreekt. Genoeg mensen vinden dit nummer geweldig, maar zij maakt het toch even wat specialer. Gott, dit gaat echt niet de goede kant op..
“Hé, hoe heet dit nummer?”¯ Half dromend kijk ik naar het schermpje in mijn handen en lees Traümer eraf en zeg het hardop. “Oh, met deze kunnen we ook wel wat mee! De muziek is zo slecht nog niet,”¯ zegt ze met een verleidelijke knipoog, om zich dan weer te focussen op het nummer.
Met tiental nummers op papier in haar hand geeft ze een warme knuffel en een bedankt en sluit dit af met een onschuldig kusje op de lippen. Glimlachend kijk ik haar na, tot ze in haar auto stapt en de hoek om verdwijnt.
David, jongen, je hebt het nog steeds in je. Grijnzend verlaat ik ook de koffiebar om richting de studio te lopen
Reacties:
Hehe, het is leuk te lezen hoe hysterisch de jongens raken als ze horen dat Instrumental een nummer van hen gaat coveren. ^^
En ik ben trouwens blij dat het verhaal weer terug is. :'
Ik moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten, ik denk niet dat mijn vader en zijn collega's daar zo van gediend zouden zijn... Maar dit is zo geniaal. Davids gedachten, ghehe. Dit:
Welke mongool heeft deze actie bedacht? Ik schiet hem persoonlijk neer. Nee, iets beters, ik laat hem het nieuws aan mijn band vertellen, dan weet hij wat hij veroorzaakt. Ja, dat doe ik.Geluidloze lachbui, echt.
En een mierenneukerig ding:
TraümerDe Umlaut moet op de a. :x
Het blijft zo leuk dat die twee bands elkaar niet mogen, en Bills opmerking over 'die pimp en zijn sletten' - ik bleef erin. Fantastisch. En ik vroeg me af; Instrumental doet niet aan zingen, right? TH wel. Dus hoe gaat dat dan werken met het coveren? ... is interesting.
... oh, wacht.
Er is nog een stuk? o.o
*zoeft naar volgende hoofdstuk*
hihi, geweldig!
Ik heb instrumental echt gemist =)
Snel verder!
<33
Traümer <33
David is echt zo geniaal!!
Zou hij mssn niet met mijn vader van plaats willen ruilen??
Oké, ik ben redelijk inspiratieloos....
Snel verder dus!!
Hahahaha, geniaal gewoon, hoe dramatisch de jongens doen als David het ze verteld :'D
Ik ben tijdens dit stukje echt meerdere keren in mijn drinken gestikt van het lachen. Het is echt gewoon zo geniaal <3
ben benieuwd welk nummer het wordt!