Meant To Be - Harry Styles

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » One Direction » Meant To Be - Harry Styles » Chapter Seventeen

Meant To Be - Harry Styles

Geschreven door:

IloveZayn

Onderdeel van:

Meant To Be - Harry Styles

Laatst bijgewerkt:

6 aug 2013 - 23:31

Aantal woorden:

972

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

784

Chapter Seventeen

Het spijt me zooo erg dat ik zo laat pas een nieuw stuk post. Ik heb een vakantiebaantje gevonden en in vrije tijd probeer ik zoveel mogelijk van mijn vakantie te genieten daarom heb ik bijna geen tijd om een nieuw hoofdstuk te schrijven. Maar ik heb waarschijnlijk voor het volgende hoofdstuk een verrassing voor jullie om het goed te maken =) Ik dacht er laatst ook aan om een questions and answer te doen. Dus mijn vraag aan jullie is, willen jullie als jullie nog vragen hebben aan mij die bij de reacties zetten? xoxo

“Stop! Laat me los.” Nog steeds probeerde ik los te komen uit zijn greep, mijn ene hand had ik losgekregen en daarmee begon Daniel weg te duwen. Maar dat lukte ook niet.
Daniel lag boven op me. Ik trok mijn been een stuk omhoog en trapte in zijn kruis.
“Aaah.” Daniel kreunde van de pijn en greep naar zijn kruis. Hij hield zijn 2 handen erop. Ik duwde hem van me af en keek hem vuil aan.
“Klaar, snap je dat nou niet? Het is klaar tussen ons.”
Daniel lag nog steeds kreunend op mijn bed, ik deed mijn slaapkamer deur open en sloot de deur weer achter me dicht.
Ik liep naar beneden en mijn ouders waren druk in gesprek. Gelukkig, ze hadden dus niks gehoord.
“Waar is Daniel?”
Ik schrok toen mijn moeder Daniel zei.
“Uhmm h-hij moest even naar de wc hij zal zo wel komen.”
Net op dat moment kwam Daniel naar beneden lopen.
“Daar ben je. Kom we gaan eten,” zei mijn moeder terwijl ze opstond om naar de eettafel te lopen.
“Uuhm mam D-Daniel moet weg.”
“Waarom moet je weg Daniel?” Ze keek Daniel vragend aan.
“Hij heeft een telefoontje gekregen van zijn ouders, het is heel belangrijk,” antwoordde ik voor hem.
“Heet jij soms Daniel?” Mijn moeder keek me geïrriteerd aan.
Wow, die kwam bot over. Ik weet dat mijn moeder het haat als iemand tussen een gesprek van haar en haar gesprekspartner komt maar dit klonk iets te overdreven.
“Sorry hoor.” Ik liep naar de eettafel en ging alvast zitten.
Ik zag hoe Daniel naar me keek. Als blikken konden doden was ik nu allang neergestort hier.
“Mijn moeder heeft me terug gebeld en ze hebben het al opgelost dus ik kan gewoon blijven hoor Karlijn.”
Wat probeerde hij nou te doen.
“Oke dan, ga maar alvast zitten ik ga even drinken pakken en daarna kom ik eraan.” En mijn moeder verdween de keuken weer in.
Wat?! Wat dacht hij wel niet. Hij moest gewoon weg. Ik had al genoeg aan mijn hoofd en dan kwam hij er ook nog bij.
Mijn moeder kwam de keuken uit met een paar flessen met verschillende soorten drinken. Ze legde de flessen op de hoek van de tafel neer en ging tegenover me zitten. Mijn vader nam plaats op de stoel naast haar en Daniel... Ja hoor hij kwam met een brede grijns mijn kant op lopen en ging op de stoel naast me zitten.
Ik keek hem vuil aan en schepte wat eten voor mezelf op.
Tijdens het eten waren mijn ouders druk in gesprek met Daniel en ik was een beetje met mijn eten aan het spelen en kon alleen maar aan Harry denken. Ik miste hem zo erg…
En zij... Ik had nooit gedacht dat zij mij zoiets zou flikken. Wat zou ik eigenlijk doen als Harry opeens in de deuropening stond? Als ik naar mijn hart zou moeten luisteren dan zou ik in zijn armen springen en hem nooit meer laten gaan. Mijn hoofd op zijn borstkas laten rusten en zijn geur insnuiven, maar mijn verstand zegt iets heel anders… Ik voelde hoe mijn keel zich samentrok en de tranen opkwamen toen ik opeens iets voelde… Een hand op mijn bovenbeen. Ik draaide mijn hoofd naar rechts en zag hoe Daniel doodleuk met mijn ouders aan het praten was terwijl hij zijn hand onder de tafel op mijn been liet rusten. Wat is dat een flikker wat denkt hij wel niet. Ik duwde zo onopvallend mogelijk zijn hand weg en keek weer voor me. Maar hij stopte niet, nu begon hij mijn bovenbeen te strelen. Ik kon het niet meer uitstaan en stond in één keer op.
“Ik voel me niet zo lekker, ik ga vroeg slapen.” En weg was ik.
Ik rende de trap op, ging mijn kamer binnen, gooide me op mijn tweepersoonsbed en barstte in huilen uit. Ik kon dit niet. Niet zonder Harry. Ik miste hem nu al vreselijk erg en dan kwam ook nog eens dat gedoe met Daniel erbij net of het al niet genoeg is.
Een diepe zucht verliet mijn mond en met al die gedachtes die door mijn hoofd spookten huilde ik mezelf in slaap.
“Wakker worden beauty.” Hoorde ik iemand fluisteren in mijn oor.
Ik rekte me uit terwijl ik begon te gapen ik hoorde diegene naast me gniffelen.
“You look so beautiful,” fluisterde de stem nogmaals in mijn oor.
Ik bloosde en keek omhoog naar diegene die boven me hing met een grote glimlach op zijn gezicht.
Ik glimlachte toen ik Harry zag. Zijn krulletjes waren voor zijn gezicht, omdat hij voorover was gebogen. Ik haalde ze langzaam weg uit zijn gezicht en ging met mijn hand over zijn wang. Hij boog zich voorover en ik voelde zijn warme adem tegen mijn lippen aan.
“I love you, don’t let me go Amelie,” fluisterde hij met zijn lippen tegen mijn lippen aan.
“Don’t…”
Ik schrok wakker uit mijn slaap en voelde hoe nat mijn wangen waren door de tranen.
Ik haalde mijn hand door mijn haren en keek op de klok het was 3:58. Met een zucht stond ik op en ging op mijn brede grote vensterbank zitten voor het raam.
Het regende. Typisch, dacht ik bij mezelf.
Ik keek uit het raam en zag Harry’s gezicht voor me. Ik schudde mijn hoofd. Ik begon langzamerhand ook nog eens gek te worden.
Na een tijdje besloot ik toch maar te gaan slapen, hier voelde ik me toch niet beter door.
Ik liep weer terug naar mijn bed en ging onder mijn deken op mijn zij liggen. Ik bleef even zo liggen waarna er een diepe zucht mijn mond verliet. Ik miste Harry zo erg en ik voelde me zo machteloos dat ik niks kon doen…
De hele nacht draaide ik van mijn ene zij naar de andere en bij de 1038274ste poging viel ik eindelijk in slaap. Nou ja als je dat slaap kan noemen, ik viel pas om half 7 in slaap. Toen ik de volgende ochtend wakker werd had ik iets besloten. Harry vergeten…