FanFic.nl

My trust is broken (PAUZE)

>3<

Met mijn handen vang ik mijn tranen op. Ik kan het niet uitstaan dat ik lieg tegen mijn beste vriendin. Ik ben helemaal niet van de trap gevallen, maar ik kan haar niet vertellen dat mijn vader me mishandeld. Ik wil haar niet opzadelen met mijn problemen. En het gaat echt niet altijd fout tussen mij en mijn vader. Laatst mocht ik ook met Michael weg, nou ja dat was omdat mijn vader dacht dat het een schoolopdracht was. Of mijn vrienden ooit hier zijn geweest? Ja, voordat mijn vader me begon te slaan. Daarna zijn ze hier niet meer geweest. Nola wilt elke vrijdagavond bij mij afspreken, maar tot nu toe is het me elke keer gelukt om haar tegen te houden. Ik weet niet wat het is, maar het lijkt wel alsof ze me ondervraagd. Ik ben toch al jaren haar beste vriendin, ik lieg alleen tegen haar om een goede reden. Ik weet dat ik haar kwijt raak als ze erachter komt dat ik gelogen heb, want daar heeft ze echt een grote hekel aan, maar aan de andere kant hoop ik ook dat ze het snapt. Dat ze snapt waarom ik moest liegen. Het is niet niks. Ik moet wel iets verzinnen om mijn blauwe plekken te verbergen, maar hoe? Ik ga regelmatig naar Nola en blijf daar slapen. Dan ga ik meestal haar badkamer in en kleed me daar alleen om, zodat ze mijn blauwe plekken niet ziet. Ja, Nola heeft een eigen badkamer. Ik moet een badkamer delen met mijn vader, maar Nola heeft gewoon een hele badkamer voor zichzelf. Nola's moeder is ook heel aardig en haar broertje is zo schattig. Ik had ook zo graag een broertje willen hebben. Maar dat kan niet, want mijn moeder is dood en ik ben enigskind.
,,Chantal, ga jij nog beginnen aan je klusje?”
,,Maar het is half elf 's avonds, morgen moet ik gewoon weer naar school.” Mijn vader komt mijn kamer in en ik ruik al de geur van alcohol. Hij sluit de deur achter zich. Ik weet wat er gaat gebeuren, maar ik wil het niet. Mijn vader duwt me op mijn rug en begint mijn kleren uit te trekken. Ik ga er niet eens meer tegenin, ik zal wel iets niet goed gedaan hebben. Ik had mijn mond gewoon moeten houden en schoon moeten maken. Als mijn vader alles uit heeft bij mij, kijkt hij keurend naar mij.
,,Je bent wel een mooi meisje.” Zegt hij en ik val bijna flauw van de dranklucht. Hij trekt zijn broek en onderbroek uit en gaat meteen bij me naar binnen. Hij gaat op en neer en kreunt. Hij vind het blijkbaar erg leuk, maar ik wil gewoon weg. Ik zou door de grond willen zakken. Ik ben het gewend, ik heb geen pijn meer als hij bij me naar binnen gaat en ik doe niet met hem mee. Hij doet al het werk en als hij klaar is, gaat hij weer uit me, kleed zichzelf weer aan en doet net alsof er niks gebeurd is. ,,Morgen mag je thuis blijven, ik ben nog heel wat van plan met je.”
,,Maar ik heb een belangrijke toets morgen, als je wilt dat ik daar een slecht cijfer voor haal, moet je me thuishouden.” En daar is de klap.
,,Jij gaat helemaal geen slechte cijfers halen. Grote mond houden jij, anders krijg je morgenavond het dubbele van vandaag.” Geschrokken kijk ik hem aan. Dat zegt hij toch alleen maar door de drank, dat meent hij niet. Mijn vader loopt wankelend naar de deur en sluit die. Ik sla de dekens over me heen en ga snikkend op mijn kussen liggen met mijn hoofd. Houdt dit ooit op?


Ik lig maar te draaien in mijn bed. Er is iets met Chantal, maar ik kan het niet plaatsen. Zou Nola er iets van weten? Wat er is met Chantal, bedoel ik. Nola en Chantal zijn de allerbeste vriendinnen ter wereld, dat zijn hun woorden over elkaar. Als je dat bent, vertel je elkaar alles toch? Misschien weet Nola het wel, maar verteld ze niets omdat ze beloofd had om niks te zeggen. Ik kan het gewoon niet helpen om aan Chantal te denken. Ook al was ze niet op onze afspraak gekomen, wat ik heel jammer vond, ik geef nog altijd even veel om haar. Ik hou zo ontzettend veel van haar, maar het lijkt allemaal voorbij haar te gaan. Het lijkt wel alsof ze niemand gelooft als we zeggen dat we om haar geven, zelfs Nola gelooft ze niet. Dat is toch raar? Michael, hou op! Roep ik mezelf bij elkaar. Het zal vast niks ergs zijn en het is toch duidelijk dat Chantal jou niet zo leuk vind als jij haar, anders was ze wel op jullie date gekomen. Wow, wacht! Een date? Was het anders een date geweest? Nee toch? Of toch wel? Ik weet het niet. We waren wel alleen met z'n tweeën en dat doen mensen als ze op date zijn. Een date doe je niet met iedereen erbij. Arg! Waarom kan ik alleen maar aan Chantal denken? Ze heeft zulke mooie ogen, zo'n mooie lach, de prachtigste haren, de mooiste wimpers, haar lippen zou ik zo graag willen aanraken met mijn lippen... De manier waarop ze lacht als ze iets grappig vind, wanneer ze op haar lip bijt als er iets moeilijks gevraagd word en de blik die ze me af en toe geeft, laat me smelten. Ik pak mijn mobiel en open Whatsapp. Is Chantal nog wakker? Het is wel elf uur of zo.



Hi Mikey. Sorry voor de late reactie 23:11



Doen we toch altijd? Bij de brug om acht uur samen met Nola en Zayn. 23:13



Nee, alsjeblieft niet komen! Ik kom naar de brug, ik zie je morgenochtend. Bye xx

En weg is Chantal. Wat doet ze nou ineens raar? Ik wil gewoon met haar mee fietsen. Het lijkt wel alsof ze me op afstand houdt. Moet ik harder mijn best doen? Ik ben bang dat mijn gevoel klopt en dat ze me echt niet leuk vind. Zonder dat ik er erge in heb, valt een traan op mijn kussen. Ik hou van Chantal, maar ik moet het nu echt onder ogen zien, zij houdt niet van mij. Godverdomme! Chantal houdt niet van mij!


Ik lig al uren wakker. Ik kan niet slapen. Steeds gaan mijn gedachten naar Nola. Ze gedroeg zich wel erg vreemd de laatste keer. Volgens mij maakt ze zich zorgen om Chantal, waarom weet ik niet. Ik weet dat Chantal en Michael een date hadden afgelopen zondag, maar dat had iedereen toch wel verwacht. Die twee zijn gek op elkaar. Toch vind ik het raar, net zoals Nola dat wij nooit bij Chantal mogen komen. Nola zei het laatst nog toen Chantal weer niet op school kwam; ,,Ik vind het raar dat ze zo vaak ziek is, Chanti is nooit zo vaak ziek. En waarom mogen we niet bij haar afspreken? Ik vind haar smoesjes net iets té vaag.” En dat is toch ook zo? Elke keer als we vragen waarom we niet bij haar thuis mogen verzint ze elke keer weer iets anders. Ze kan toch ook gewoon zeggen dat ze niet wilt dat we bij haar komen. Maar goed, ik heb een beetje op Nola gelet de laatste tijd en het valt me op dat ze steeds closer word met Drew. Drew is een jongen uit haar klas, zou ze verliefd op hem zijn? Als dat zo is, wil ik het niet weten. Mijn hart zou voor altijd gebroken zijn, want ik hou verschrikkelijk veel van Nola. Haar alleen al zien met Drew, maakt me groen van jaloezie. Mijn verliefdheid kan ik gelukkig verbergen, maar voor hoe lang nog? Over hoeveel dagen, weken of maanden komt Chantal erachter dat ik verliefd ben op Nola en zet ze dat tegen haar. Nola gelooft Chantal altijd. Zal ik Nola anders een Whatsapp bericht sturen? Zou ze nog wakker zijn? Ik kijk op de klok. 03:00, nee die slaapt al. Ik stuur wel een berichtje, maar waarschijnlijk krijg ik morgenochtend pas bericht terug en dat maakt me niks uit. Als ik maar iets terug krijg.



Ik leg mijn telefoon weer op mijn nachtkastje en ga goed liggen. Zou Nola ja zeggen of niet? Misschien heeft ze al met Drew afgesproken, wat ik niet hoop. Nou ja, ik ga het zien morgenochtend. Nu moet ik gaan slapen, want anders ben ik een zombie morgen. Dan wilt Nola zeker niet met mij film kijken.


Ik geef mijn wekkerradio een enorme dreun en doe mijn ogen weer dicht. Ik doezel net een beetje weg als er aan de andere kant van mijn kamer een tweede wekker afgaat, snel gevolgd door een derde die boven op mijn kast staat.
,,Oké, oké.” Brom ik slaapdronken. Al dat geratel en gepiep was een idee van mijn moeder. Sinds zij elke ochtend om half zes de deur uitgaat, was ze bang dat ik me makkelijk zou verslapen en daardoor te laat op school zou komen. School, jakkes! Ik moet mijn opstel inleveren en die toets van wiskunde... Wiskunde! Dat ben ik helemaal vergeten! Misschien moet ik maar thuisblijven vandaag. Ja, dat is nog niet zo'n stom idee. Voel ik daar ook geen vage hoofdpijn? Op het moment dat ik naar de badkamer wil lopen, gaat de telefoon.

Ja, ik ben eruit. Nee, ik zal niet vergeten de deuren op slot te doen en ja, ik ga zo ontbijten. Dreun ik op, in de veronderstelling dat het mijn moeder is.
Mooi zo! Giechelt Chantal aan de andere kant van de lijn.
O, ben jij het.
Inderdaad. Je raadt nooit wat er is gebeurd!
Michael heeft gevraagd of je verkering met hem wilt en jij zei natuurlijk ja. Lach ik.
Dat vind ik geen leuk grapje. Maar heb je geleerd voor Wiskunde?
Nee, ik ben het helemaal vergeten.
Geen zorgen, ik heb het gemaakt. Je mag het van mij overschrijven. Dan hoor ik hard een deur dicht gaan. Sorry, mijn vader komt eraan. Ik zie je bij de brug. En oh ja, Nola?
Ja?
Vergeet niet de deur op slot te doen, hè?

Lachend hang ik op. Wat had Chantal een goed humeur zeg, nou ja totdat die deur hard dicht ging en haar vader naar haar toe kwam. Toen klonk ze ineens super bang. Is ze bang voor haar eigen vader? Dat zal toch wel niet? Waarom zou ze bang zijn voor haar eigen vader? Klopt mijn gevoel toch en is er iets aan de hand tussen haar en haar vader? Nou ja, ik zie haar straks. Ik stap de badkamer in en maak me klaar voor school.

,,Vertel me alles. Hoe was het zondag?” vraag ik aan Chantal, als ik aankom bij de brug. Ja, ze denkt toch niet dat ik het vergeten was. Zondag hadden zij en Michael een afspraakje. Heel romantisch naar een kunsttentoonstelling. Ik moet me inhouden om niet in lachen uit te barsten.
,,Ik heb hem niet gezien.” Chantal kijkt heel treurig.
,,Hè, hoe kan dat nou? Je had toch met hem afgesproken?”
,,Ja, maar mijn vader wilde me niet laten gaan. Pas toen ik zei dat het voor school was, liet hij me gaan met de belofte dat ik op tijd thuis zou zijn. Maar ja, ik was daardoor dus al een half uur te laat. Michael was er niet meer toen ik aankwam.”
,,Ben je binnen geweest?”
,,Ja, maar ook daar zag ik hem niet. Ik wilde zelfs naar zijn huis gaan, maar het werd al donker en ik durfde niet verder. Nu wilt hij niet met me praten aan de telefoon en het zal me niks verbazen als hij niet komt.”
,,Je moet hem alles vertellen. Eerlijk zijn, open kaart spelen. Ik weet zeker dat hij het begrijpt.” Raad ik Chantal aan en ze zucht. Is eerlijk zijn dan echt zo moeilijk voor haar? Ze kan toch gewoon zeggen tegen Michael: ,,Sorry, maar mijn vader wilde me niet laten gaan. Pas toen ik loog over dat het over school ging, maar dat was een half uur later dan de afgesproken tijd. Het spijt me echt enorm.” Ik weet zeker dat als ze heel zielig kijkt, Michael medelijden krijgt en niet boos meer is. Ik kijk om me heen en kijk op mijn horloge. Wat zijn Michael en Zayn trouwens laat!
,,Zullen we naar school? Michael en Zayn zijn te laat, het is al bijna half negen.” Chantal wilt gewoon weg, omdat ze verdrietig is dat Michael er nog niet is.
,,We wachten nog vijf minuten oké?” Chantal knikt en begint een spelletje op haar mobiel te spelen. Dan zie ik ze in de verte aankomen. ,,Daar zijn ze al, kom!” Ik trek aan Chantal haar arm, waardoor ze bijna haar mobiel laat vallen. ,,Sorry, kom nou maar.” We zeggen Michael en Zayn even gedag en fietsen dan als een gek naar school toe. We zijn al te laat!

Reacties: