FanFic.nl

My trust is broken (PAUZE)

>23<

Oh mijn god! Waarom valt ze nou flauw? Wat is er aan de hand? Er zijn nu doktoren in mijn kamer, Chantal is flauwgevallen, Luke huilt, Zayn en Michael zijn bij Chantal. Komen er nog meer? Ik zie hoe Chantal langzaam weer bij komt. Ze kijkt Luke aan en begint spontaan te huilen. Oké, nu snap ik er helemaal niks meer van! Waarom moet ze huilen omdat ze Luke ziet en andersom? Waarom hadden Zayn en Chantal net ruzie op de gang. Ja, ik ben niet gek. Chantal huilde en Zayn keek boos, dus er moet een connectie zijn tussen die twee.
,,Hoe gaat het nu met je Nola?” Ashton kijkt me aan. Verbaasd kijk ik hem aan. Hoe kan hij nou gewoon doorgaan waar ze voor kwamen? Er is net een drama begonnen en het begon met mij. Toen ik de naam 'Luke' zei schrok Chantal en toen ze hem aankeek viel ze flauw. Er moet iets zijn met Luke. Waarom schrikt ze zo van hem? Ik negeer de vraag van Ashton en zie hoe Michael Chantal overeind helpt.
,,Chantal, wat is er?” Ik kijk haar bezorgd aan. Ze geeft me een zwakke glimlach en rent daarna de kamer uit. ,,Chantal!” Maar ze is al weg. Luke daarentegen rent meteen achter haar aan. ,,Oké, wat is er aan de hand Micheal. Waarom schrok ze van Luke?”
,,Tja, ik denk dat Chantal je dat beter zelf kan vertellen.” Michael gaat naast me bed zitten. Calum kijkt me nu aan.
,,Nola, gaat het weer een beetje met je? Dat moet een harde knal geweest zijn.”
,,Ja, het was een harde knal en volgens de doktoren was ik ook meteen buiten bewustzijn. Maar het gaat volgens mij wel weer, jullie zijn de eerste die ik weer herken.” Ik kan mijn geluk niet op. Het is jammer voor Chantal, die duidelijk niet blij is met dat ik een stukje van mijn geheugen terug is, maar ik ben dat wel. Des te eerder herken ik haar ook weer. Waarom kan zij niet zo denken? Nou ja, als ze nog terug komt zal ik vragen waar ze Luke van kent.


,,Chantal!” Ik hoor Luke achter me aanrennen en dan voel ik zijn armen om me heen. ,,Wat is er?”
,,Hoe ken je haar?”
,,Nola? Die ken ik sinds dat ze op het vliegveld geland was.”
,,Ze kent jou wel, terwijl je haar net een week kent en mij, haar beste vriendin voor vier jaar herkent ze niet. Dat doet gewoon pijn.”
,,Chantal? Wie is dat?” Ik laat Luke los en draai me om, waarna ik in de armen van Michael ren. ,,Michael dit is Luke, mijn tweelingbroer.”
,,Is dat niet die jongen van de foto die Nola ons stuurde?” Ik knik. ,,Ik wist niet dat je een tweelingbroer had.” Michael kijkt Luke aan. ,,Herkent Nola alleen jullie nog?” Luke schudt zijn hoofd.
,,Nee, ze denkt dat Chantal een kennis is.”
,,Een kennis? Waarom denkt ze dat?”
,,Omdat de naam Chantal mij bekend voorkwam en ik zei tegen haar dat 'Chantal' een kennis van mij was. Dus dat herinnert ze zich waarschijnlijk wel.”
,,Dus door jou weet Nola niet meer dat ik haar beste vriendin ben?! Fijne broer ben je!”
,,Ik kan er niks aan doen dat ze een ongeluk kreeg of dat ze nu geheugenverlies heeft. Ik had dat verteld voor het ongeluk. Korte herinneringen komen nou eenmaal sneller terug dan lange. Als je haar gewoon wat tijd geeft, herkent ze je vast wel weer.” Ik begin nog harder te huilen, waardoor Michael zijn armen strakker om me heen trekt.
,,Als ik nou godverdomme die telefoon op had gepakt toen ze me wilde vertellen dat ze mam had gezien, was dit allemaal niet gebeurd!”
,,Mam leeft nog?” Ik knik.
,,Ja, ze heeft een nieuwe man en nog drie kinderen.”
,,Wat?”
,,Ze zou straks nog komen, moest ik doorgeven.” Ik knik naar Michael en kijk dan naar Luke die op een van de plastic stoeltjes is gaan zitten.
,,Leef je nog steeds bij papa?” Luke kijkt me vragend aan en ik schudt mijn hoofd. ,,Mam?” Weer schudt ik mijn hoofd en Luke kijkt me nog verbaasder aan.
,,Michael, kun je ons even alleen laten?” Micheal knikt en drukt een snelle kus op mijn lippen, waarna hij de kamer van Nola weer inloopt. Ik ga naast Luke zitten en kijk hem aan.
,,Bij wie woon je dan Chanti? Zeg niet in een weeshuis, want dan ga ik je nu gelijk adopteren.”
,,Ik woon nu net een paar weken bij Michael.”
,,Waarom?” Ik neem even een hap adem voordat ik begin.
,,Papa heeft me mishandeld en verkracht. Nola kwam een keer binnen toen papa mij sloeg en wilde verkrachten. We hebben ruzie gekregen, wat goed is gekomen. Ik ben bij Michael gaan wonen en toen ik mijn spullen thuis ging ophalen kwamen Michael en Nola binnen, toen papa mijn niet wilde laten gaan. Michael heeft papa geslagen en Nola heeft hem bedreigd, daarover hebben Nola en ik nog steeds ruzie. Waarom was jij er eigenlijk nooit meer? De eerste zeven jaar deed papa niks anders dan slaan bij me.”
,,Papa had mij naar een weeshuis gebracht toen ik thuiskwam van gitaarles en ik hem jou zag slaan. Ik ben samen met Ashton en Calum, je kent hen nog wel van toen we klein waren denk ik, geadopteerd. En nu hebben we met z'n drieën een huis en zijn we om dat te vieren op vakantie in Londen en op het vliegveld raakte we aan de praat met Nola en de rest is historie.” ,,Chantal?” Ik kijk op en de moeder van Nola kijkt me aan. ,,Zou jij even op Ryan willen letten? Ik ga even naar het restaurant om wat eten te halen, maar Ryan wilt perse bij Nola blijven.”
,,Natuurlijk.” Ryan rent op me af en klimt op mijn schoot, terwijl de moeder van Nola weer wegloopt. Die loopt alleen maar weg van Nola, vreemd genoeg. Ik sla mijn armen ligt om Ryans middel heen, zodat hij niet van mijn benen valt. Zo klein is hij namelijk niet meer en als ik niet zo van hem hield, moest hij er af omdat hij eigenlijk te zwaar is, aangezien hij al tien jaar is. ,,Ashton en Calum? Die jongens van net?” Luke knikt en ik begin te denken. Een beeld van een hyper jongetje en een rustig jongetje met zwarte haren komen op mijn netvlies te staan. ,,Ashton was dat zo'n hyper jongetje en Calum meer de rustige?”
,,Ja, je kent ze dus nog.”
,,Een beetje. Ik wist niet dat ze in een weeshuis woonden.”
,,Ik wist niet dat jij geslagen werd.” Ik hoor Ryan schrikken en kijk Luke aan met een blik van 'denk om Ryan'. Hij begrijpt het en kijkt Ryan aan. ,,Jij bent wel gek op Chantal hé.” Ryan knikt.
,,Chanti is de beste vriendin van mijn grote zus.” Zegt hij met een grote glimlach. Dan kijkt Ryan mij even aan. ,,Waarom was je boos op Nola? Ze was heel verdrietig thuis.”
,,We hadden ruzie.”
,,Waarom dan?”
,,Nola had iets gedaan wat ik niet echt accepteerde en heeft me daarmee pijn gedaan. Zij zag niet echt in dat het fout was en ik ben toen boos op haar geworden. Ze zei dat ik overdreef en ik heb toen gezegd dat ik blij was dat ze naar Londen ging, zodat ze kon nadenken over haar fout.”
,,Dus alles is weer goed tussen jullie? Geen ruzie meer?”
,,Ze weet niks meer van de ruzie af.”
,,Ik snap het niet.” Dan komt er een dokter naar de kamer van Nola toe en ik sta meteen op. Samen met Ryan en Luke loop ik Nola's kamer weer in en krijg een brok in mijn keel als ik Nola zie. Ryan rent meteen naar Nola toe, die duidelijk niet weet wie hij is, want ze houdt hem tegen om een knuffel te geven.
,,Zou iedereen deze kamer willen verlaten? Ik zou graag wat testen willen doen.” Begint de dokter.
,,Dat hoeft niet, want de enige drie die ik herken van deze mensen zijn zij.” Nola wijst naar Luke, Ashton en Calum. Nu barst Ryan in tranen uit en ik trek hem tegen me aan. ,,Wat heb ik nou weer gezegd? Eerst begint Chantal te huilen en rent weg en nu dat jongetje.” Nola begrijpt er niks van. De dokter kijkt Luke aan, aangezien ik Ryan nog steeds troost. ,,Waar zijn Nola's ouders?”
,,Haar moeder is beneden wat te eten halen.”
,,En haar vader?”
,,Die is er niet.”
,,Hmmm. Zou één van jullie haar moeder willen halen?”
,,Ik ga wel.” Calum loopt de kamer uit, gevolgd door Ashton. De dokter kijkt mij en Ryan nu aan.
,,Jullie zou ik graag nu even willen spreken op de gang.” Ik knik, waarna ik samen met Ryan de gang op loop.


De dokter heeft Chantal en Ryan meegenomen naar de gang. Geen idee wat hij wilt vertellen, maar ik denk dat Chantal en Ryan hier willen blijven. Zou Nola dat leuk vinden? Zal ik het gewoon vragen? Ik kijk Nola aan die een verbaasde blik op haar gezicht heeft staan.
,,Het komt wel goed.” Zeg ik om haar gerust te stellen.
,,Ja? Ik heb net een jongetje van tien jaar overstuur gemaakt.” Nola kijkt me aan. ,,Wat heb ik verkeerd gezegd?”
,,Niks. Hij heeft het er gewoon moeilijk mee dat jij je geheugen kwijt bent, net zoals iedereen hier trouwens.”
,,Vertel jij me alles dan maar.”
,,Alles? Ik denk niet dat je alles wilt weten. Er zijn veel dingen gebeurd en ik denk niet dat je schokkend nieuws mag hebben.”
,,Ik kan alles hebben.” Nola zucht als ik zwijg. ,,Vertel dan eerst maar wie dat jongetje is en of mijn vader in de gevangenis zit.”
,,Oké, prima. Maar wees niet boos of zo.”
,,Beloofd.” Nola steekt twee vingers op.
,,Dat jongetje is je broertje. Hij heet Ryan en is tien jaar. Jij hebt hem al bijna je hele leven verzorgd en is ook vaker bij hem dan je moeder. Je moeder is alleen maar aan het werk, sinds je vader opgepakt is.”
,,Opgepakt? Hij zit dus in de gevangenis?”
,,Ja, hij heeft voor jou ogen iemand vermoord. Hij wilde je beschermen, maar jij was zo boos op hem dat je hem al vier jaar niet heb bezocht in de gevangenis.”
,,Moord? Hij zit vast voor moord?” Ik knik en ik zie dat Nola nu nadenkt. Hoopt ze dat ze één van die dingen herinnert? Zuchtend gooit ze haar handen in de lucht. ,,Ik kan het me niet voor me halen.” Zegt ze bedroefd. Ik loop naar haar toe en omhels haar.
,,Het komt wel goed. Je krijgt je geheugen terug. Chantal, Zayn en ik hebben beloofd te helpen om dat voor elkaar te krijgen en wij houden ons altijd aan ons woord.”
,,Ja, maar dat was voordat jij haar vertelde over haar vader.” Ik draai me om en Nola kijkt ook op. Zayn staat in de deuropening en hij kijkt niet blij. ,,Wat denk je wat je aan het doen bent?!” roept hij uit.
,,Zayn het is goed.” Zegt Nola. ,,Ik wilde het weten. Iedereen deed zo vaag over mijn vader, nu weet ik tenminste wat hij gedaan heeft.”
,,Kan je het je herinneren?”
,,Nee, maar ik weet het nu wel. Dus geen geheimen meer en dat verwacht ik van Chantal ook niet meer. Ik wil vanaf nu altijd de waarheid weten, oké?” Eerst kijkt ze Zayn aan en daarna mij. Even slik ik, maar knik dan toch, net zoals Zayn. Hoe moet dat nou? Straks vraagt ze over Chantal haar vader en dan? Het is duidelijk; Chantal moet snel terugkomen!


,,Nee, maar ik weet het nu wel. Dus geen geheimen meer en dat verwacht ik van Chantal ook niet meer. Ik wil vanaf nu altijd de waarheid weten, oké?” Nola kijkt me aan en daarna Michael. Michael slikt even, maar knikt daarna toch. Ik knik meteen als ze me aankijkt. Ik wil niks liever dan haar de waarheid vertellen, maar ik denk dat Chantal dat zelf moet doen. Tenminste als Nola over haar vader gaat vragen. Het is allemaal nog onzeker wanneer Nola haar geheugen terugkomt, maar als ze al iets terug krijgt ben ik al blij. Je moet natuurlijk geen wonderen verwachten, maar ik hoop toch dat ze snel een stukje geheugen terug krijgt. Al is het alleen maar dat ze Chantal weer herinnert, want als ze Chantal weer herinnert, duurt het niet lang voordat ze Michael en mij weer herinnert.
,,Mooi zo. Dus vertel maar, wat is er allemaal gebeurd voordat ik een ongeluk kreeg? Waarom lig ik hier?” Michael kijkt mij aan en ik hem. Moeten we vertellen dat ze Chantal belde, maar dat ze niet opnam omdat ze boos was? Dat ze ruzie hadden vanwege Chantal haar vader? Nee, dat wil ik niet vertellen, want dat is te schokkend. Nola mag nog niet weten wat Chantal haar vader bij haar gedaan heeft, gewoon omdat ze dan weer boos word.
,,Sorry, ik ga even wat te drinken halen.” Zonder op antwoord te wachten, trek ik Michael met me mee de gang op. ,,Wat moeten we nou? We hebben beloofd haar de waarheid te vertellen.”
,,We kunnen het niet maken om Chantal te verraden.”
,,Ik wil eerlijk tegen Nola zijn.”
,,Denk je dat wij dat niet willen? Denk je niet dat Chantal Nola wilt vertellen hoe groot schuldgevoel ze heeft?”
,,Ik heb geen idee wat Chantal wilt. Ze is of met jou bezig of met haar moeder, het ziet er niet naar uit dat ze veel met Nola bezig is.”
,,Natuurlijk doet ze dat wel! Nola is haar beste vriendin.”
,,Dat weet ik.”
,,Haal Chantal niet naar beneden! Zij kan hier ook niks aan doen. Ze hoorde haar telefoon niet omdat die op trillen stond en daarna was ze aan het douchen. Ze had het niet kunnen voorkomen, ook al vind ze zelf van wel.”
,,Ik begrijp het. Ik zeg niks tegen Nola, maar ik ga nu wel even wat drinken halen, wil jij ook?” Michael knikt en kijkt daarna naar Chantal die samen met Ryan met de dokter staat te praten. Ik vraag me af wat ze nu allemaal zeggen. Ik loop de gang door, de trap af en loop naar de ton waar het water in staat.

Reacties: