Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Cinema Bizarre » forget me not [bandcest] » 7

forget me not [bandcest]

28 okt 2009 - 10:09

1049

0

246



7

strify pov
yu ligt boven op me met de tuinslag aan. romeo en luminor schieten in de lach als ze de trap op komen en kiro en shin kunnen alleen maar verbaast zijn.
''wat hebben hun?'' vraagt shin dan.
''yu wilde strify stoppen toen hij over vanacht begon te vertellen en toen rende hij de tuin in, even later kwamen ze terug en had hij de tuinslang.'' verklaart romeo droog.
''yu plies ga van me af. ik doe alles!''
''oke, dan zie ik je zo in mijn kamer!'' roept hij en rent met de tuinslang naar beneden. ik kijk de jongens verbaast aan en sta dan op. niet veel later komt yu weer naar boven rennen en hij trekt me mee zijn kamer in. ik hoor de jongens nog in de lach schieten maar yu lijd me af. hij duwt me tegen de ijskoude muur aan en begint me wild te zoenen.
''hm, jij wilt nu dus de leiding?''
''ja, ik ben groter en dan laat ik me zeker door jou genomen worden?''
''wat dacht je van om en om?''
''haha kunnen we om de dacht niet zitten zeker!''
''of om de dag bij elkaar op schoot.''
''yeh sure! wat dacht je van gewoon oraal?''
''uit eindelijk wil je toch meer maar als je dan nu nog niet wil is het jou pakkie aan he!'' roep ik droog en druk mijn lippen in zijn nek. ik hoor hem zachtjes kreunen en geef hem kleine kusjes in een lijn naar beneden. hij kreunt opnieuw zachtjes en hij streelt mijn armen. ik grijns en trek zijn pyama en broek uit. ik ga droog verder met mijn werk en hoor hem steeds harder kreunen.

luminor pov
boven horen we luid gekreun en kiro en shin komen naar beneden.
''wij gaan er vandoor! ik wil kiro helemaal, voor mij alleen!'' roept shin en ze verdwijnen.
''wat doen wij? hier weg of naar dat gekreun luisteren?'' vraagt romeo dan.
''laten we weg gaan! desnoods nemen ze elkaar door heel het huis maar ik kan het niet nog een keer aan horen!'' zucht ik. we trekken onze schoenen aan schrijven een briefje en gaan dan de deur uit. een jas hebben we niet nodig omdat het toch wel warm is. romeo neemt mijn hand en kijkt me glimlachend aan. ik geef hem een kus en we lopen samen naar het park. we gaan in het gras liggen en zien overal om ons heen stelletjes.
''hm, het is hier romantisch!'' fluisterd hij en geeft me een kus. ik glimlach en rust met mijn hoofd op zijn borst.
''romeo nightingale?'' horen we dan iemand roepen. we gaan rechtop zitten en kijken in de richting waar het vandaan kwam. er komt een jongen van zo'n 20 jaar naar ons toe gelopen, hij heeft halflang zwart haar en zwarte make-up hij is dun en eigenlijk best wel vrouwelijk. met nog een paar anderen, eentje lijkt er net twaalf maar lijkt ook veel op de jongen die riep. er komt nog een meisje aan lopen met fel blond haar en regenboog extantions.
''andy? andy sixx? dam wat doe jij hier? moet jij niet verweg in america zitten ofzo?'' roept romeo verbaast.
''en je hebt shane en nathalie ook mee genomen? wat komen jullie doen?''
''we zijn hier op vakantie, en jammer voor je nathalie is bezet.'' roept andy dan.
''oh echt, wat leuk! dit is luminor trouwens, mijn vriendje.''
''wow, je bent homo? dat had ik nooit van je gedacht man!''
''wie wel?'' lacht luminor dan en nathalie schiet ook in de lach.
''maar wat hoorde ik, je zit in een band?''
''ja, luminor kan niet meer touren en/of optreden door zijn gezondheid dus neem ik zijn plaats in.''
''en toen dacht je, ik vind m wel geil dus neem ik hem er ook maar gewoon bij?'' roept hij droog.
''haha, nee, deze keer ben ik echt verliefd.''
''ah dat is lief!!!'' roept hij droog.
''he wat doen die camera's hier?'' vraagt shane dan.
''welke camera's?'' vraag ik verbaast.
''haha er ligt een man in de bosjes!'' roept hij dan en wijst.
''oh dat is paparazie, die denkt dat we hem niet zien. kom zullen we kijken of yu en strify al klaar zijn?''
''waarmee??'' vraagt andy verbaast.
''HET'' zegt romeo droog. we staan op en lopen samen met andy nathalie en shane naar ons huis toe. ik druk een kus op romeo's lippen en merk dat er een foto wordt gemaakt.
''en dat was er weer een.'' zucht ik.
''eigenlijk best wel droog! en nu nog wachten op strify en yu op de awart uitreiking volgende week!''
''dat wil ik echt zien!'' lach ik dan. we doen de voordeur open en zien dan strify (nu wel aan gekleed) gilled voorbij rennen.
''strify! klootzak terug komen!'' roept yu die erachter aan rent.
''zullen wij maar weer gaan dan?'' roept romeo droog. we horen een luide bonk en lopen dan toch maar de woonkamer in. yu ligt languit op de grond en strify zit droog op zijn rug.
''en nu zijn de rollen weer omgedraait!'' roept hij dan droog. ik schiet in de lach en plof op de bank. romeo komt naast me zitten en nathalie andy en shane ploffen ook op een bank neer. romeo trekt me tegen zich aan en glimlacht.
''strify ga van me af!'' roept yu dan.
''daarstraks vond je het wel lekker!'' grijnst hij dan en ik en romeo schieten in de lach.
''strify ga fucking van me af!''
''of anders?'' daagt strify dan.
''andreas!'' roept yu dan.
''hannes!'' roept strify dan. en we schieten allemaal in de lach. ineens draait yu zich om en gaat boven op strify zitten.
''ah, yu nee!'' roept strify dan. yu begint hem te kietelen en strify giert het uit van het lachen.
''stop hahaha stop!! pliehihihihis!!!!!'' roept strify lachend.
''wat heb je er voor over?''
''ahahahahahalles!!!!!'' lacht strify dan.
''echt alles?'' zegt yu en houd even op met kietelen.
''ik ga je niet nog eens pijpen!'' roept strify dan.
''nee, ik dacht aan een massage!''
''zolang het maar niet oraal hoeft!'' zegt strify dan droog.
''nee, gewoon met de hand.'' roept yu en trekt hem mee omhoog. ze lopen de kamer uit de gang in. ik haal mijn schouders op en loop naar de keuken.
''iemand wat drinken?''
''cola!'' roepen vier stemmen en ik pak meteen de cola fles en 5 glazen. ik loop er weer mee terug naar de woonkamer en zet alles neer. ik schenk voor iedereen in en ga dicht tegen romeo aan zitten. andy kijkt ons even met een rare blik aan maar ik negeer het en geef romeo een kus.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.