FanFic.nl

My lips don't lie! [TC]

5. Guilt feelings

Ik krab in mijn haar.
‘Waar was dat voor nodig?’
Bill kruipt over me heen en gaat op mijn bovenbenen zitten. Wat is hij van plan? Wat gaat hij doen? Dit hoort niet zo! Bill buigt zich nu over mij heen, zet zijn handen naast mijn hoofd en drukt zijn lippen op mijn mond. Is dit echt? Is dit…
Bills tong glijd langs mijn lippen, zijn handen gaan onder mijn shirt. Gewillig open ik mijn mond, vind zijn tong en streel er liefdevol over. Mijn handen glijden over zijn benen, stoppen bij zijn heupen en spelen met de zoom van zijn shirt.
Bill verbreekt de tongzoen, drukt een kusje in mijn hals en sabbelt dan aan mijn oorlel.
‘Tommi.’ hijgt hij in mijn oor.
‘Ja?’ hijg ik, leg mijn hoofd in mijn nek.
‘Ik wil je.’ Hij trekt het zwarte stuk stof over mijn hoofd en gooit het op de grond.
‘Wil jij mij ook?’ glimlacht hij en kust mijn borstkas. En het blijft niet bij maar één miezerig kusje. Hij bakent me letterlijk af! Zijn lippen zoeken elk onaangeroerd plekje op. Ik krom mijn rug van genot, een intens gevoel van warmte en geluk overspoelt me.
‘Bill!’ kreun ik en bijt op mijn onderlip.
‘Ja?’ giechelt hij. Zijn vingertoppen gaan van mijn navel naar de knop van mijn broek. Als ik ze eronder voel glippen, schiet ik overeind.
‘Bill, dit kan niet!’

Ik glip uit bed en vis mijn T-shirt van de grond.
‘Bill, dit kan niet!’ zeg ik nog eens en loop dan de kamer uit. Met een paar grote passen sta ik al in de badkamer. Ik voel Bills adem nog in mijn nek, zijn lippen nog op mijn borstkas, zijn vingertoppen nog bij mijn navel.
Waarom geniet ik hiervan? Hij is dronken, hij weet niet wat hij doet.
Ik leun met mijn handen op het koude marmer van de wasbak. Ik kijk mezelf aan. Wat doe ik toch?
Een paar koude armen klemmen zich om mijn middel, een paar warme lippen drukken zich tegen mijn schouderblad.
‘Is er iets, Tommi?’
Ik draai me om in zijn armen, het voelt te goed om ze van me af te slaan.
‘Dit kan niet, Bill.’
Hij trekt een sip gezicht en nestelt zich dan tegen mijn borstkas.
‘Maar ik wil het.’
Grinnikend haal ik mijn hand door zijn zwarte haren.
‘Dat zeg je nu. Die alcohol gaat je niet goed af.’
Hij kijkt op, zijn ogen schitteren, hij tuit zijn lippen. ‘En wat als ik dat morgen nog eens zeg?’ Ik grinnik en zucht. Voor de tweede keer op één avond voel ik zijn lippen tegen die van mij, zijn neus naast die van mij, zijn handen op mijn heupen. Mijn handen verkennen zijn lichaam weer, stoppen bij zijn kont en klemmen zich vast.
Ik hef Bill op, draai ons samen om en zet hem in de wasbak. Mijn lippen gaan van zijn wang naar zijn hals. Een rilling gaat over zijn rug, de haartjes gaan overeind onder mijn duimen.
‘Tommi.’ kreunt hij in mijn oor. Zo graag zou ik nu verder gaan, maar dit kan gewoon echt niet. Ik maak misbruik van hem, zo voelt het toch tenminste.
‘Bill, sorry, ik kan het echt niet.’

Verslagen laat ik hem los. Mijn lichaam schreeuwt om hem, hormonen gieren door mijn aderen. Maar het kan niet, en dan leg ik me daarbij neer.
Ik slof de badkamer uit maar ga vlak naast de deur tegen de muur leunen. Ik schuif naar beneden. Een kreun komt uit de badkamer, gevolgd door een zachte zucht en een snurkgeluidje. Ik gluur even naar binnen. Bill zit, enkel gekleed in zijn boxershort, in de wasbak. Slapend. Zijn hoofd rust tegen de spiegel, zijn armen liggen wat ongelukkig op zijn… Hij heeft een erectie!
Ik onderdruk een giechel. Dat heb ik nog nooit bij Bill gezien.
Ik trek me aan de deurstijl omhoog en loop naar de wasbak, hef Bill eruit en strompel dan de badkamer weer uit. Ik druk een kusje op zijn voorhoofd. Ik voel me eigenlijk best schuldig. Bill en ik hebben al veel te veel gedaan. Dingen die een tweeling niet hoort te doen. En toch voelde het… normaal. En veel meer dan dat.
Ik leg Bill op zijn bed en stop hem toe. Het deken bedekt nu zijn benen, maar zijn borstkas steekt er nog steeds bovenuit.
‘Bill, als je eens zou weten…’ fluister ik, eigenlijk meer tegen mezelf. Mijn hand masseert zijn hoofd lichtjes, ik staar voor me uit.
Bill.
Ik.
Het was magisch, en zelfs nóg meer dan dat.
Een diepe zucht verlaat Bills mond. Dit is zo oneerlijk. Ik kan echt niet lang meer weerstaan aan mijn verlangens!

Ik zit nog steeds naast Bill, nu wel aan de andere kant van het bed.
De muziek sterft stilletjes weg.
Mijn hand ligt op zijn arm, ik durf niet meer te doen. Zachtjes wrijf ik heen en weer, hoor zijn adem eventjes de lucht in schieten. Het schuldgevoel knaagt aan me. Dit voelt echt niet goed. Wat als Bill morgenvroeg wakker word, zich vage dingen herinnert. Dan weet hij het alsnog!
Misschien moet ik het Andreas vertellen. Hij kan me wel helpen. Dat hoop ik toch. Met dit gevoel kan ik echt niet leven, het is nog erger dan onbereikbare liefde. Het is zelfs nog erger dan onmogelijke liefde. En het is nóg erger dan liefde tussen tweelingen, want dat mag al helemaal niet.
Ik zucht. Dit is hel!
Bill draait zich om, nestelt zich tegen me aan en slaapt verder.
Oh god, nu kan ik hier helemaal niet meer weg.
‘Bill?’ fluister ik, maar hij slaapt diep. Dan slaap ik maar effectief bij Bill vanavond.
Ik schuif een beetje onderuit en leg mijn hoofd op het kussen.
‘Slaapwel.’ mompel ik en druk een kusje op zijn slaap.
‘Hmm…’ Bill slikt en haalt dan zijn lippen een beetje van elkaar.
Ik druk mijn hoofd tegen dat van hem en knijp mijn ogen toe. Maar slapen ga ik toch niet kunnen.

Reacties: