FanFic.nl

My Obsession

6.What the hell did I do?

De film was al snel tot zijn einde gekomen. Wat ik best jammer vind. Nu moet ik wel opstaan. “Dit was leuk.”� zegt Romeo na een korte stilte. “Ja, vooral op het moment dat je mij was aan het uitlachen.”� mompel ik lachend. “Maar ik heb beloofd het niet meer te doen.”� zegt hij meteen met een kinderstem. Ik lach. “Maar goed ook. Of ik stuur mijn broer op je af.”� zeg ik breed lachend. Romeo schiet keihard in de lach. “Wat gaat kleintje tegen mij doen?”� vraagt hij door het lachen door. “Je bent maar een half hoofd groter. En als het om mij gaat kan mijn broer letterlijk alles.”� zeg ik lachend. "Daar heb je een punt.”� zegt hij glimlachend. “Hij houd echt heel veel van je.”� zegt hij glimlachend. “Net zoals ik van hem hou.”� zeg ik glimlachend terug. Na een stilte begin ik wat te gapen. “Moe?”� “Een beetje.”� geef ik toe. “Dan moet je gaan slapen.”� zegt hij glimlachend terwijl hij zijn hoofd lichtjes schuin houd. “Ja, dat is misschien wel een goed idee.”� zeg ik als ik opsta van het bed. Hij staat op en komt voor me staan als ik naar de deur wil wandelen. Hij trekt mij tegen zich aan en slaat zijn armen rond mij heen. Ik leg mijn handen op zijn blote, warme, borst. “Goodnight.”� fluistert hij in mijn oor. Ik leg mijn hoofd zachtjes tegen zijn borst. Ik hoor zachtjes zijn hart kloppen. “Sleeptight.”� fluister ik stil. We laten elkaar los en kijken elkaar glimlachend aan. Hij duwt nog een kus tegen mijn wang voordat ik uit zijn kamer kan wandelen. Ik sluit de deur zachtjes achter mij en wandel terug naar de kamer van Kiro en mij. Als ik binnen kom in onze kamer, zie ik dat Kiro tv kijkt. Met zijn ogen die half dicht vallen. Ik ga zachtjes naast hem liggen. “Was het leuk?”� vraagt Kiro. “Ja, eigenlijk wel.”� zeg ik knikkend, licht glimlachend. “Gaan we slapen?”� vraagt Kiro. Ik knik en gaap nog een keer. Kiro doet de tv uit en legt het tv kastje weg. Hij komt terug in bed liggen en kruipt samen met mij onder de dekens. We kruipen goed tegen elkaar aan, in een knuffel houding. Na een paar minuten voel ik mezelf al inslaap vallen. Samen met Kiro.

Ik word wakker met de zon die fel schijnt. Ik voel dat het naast mij in het bed een koude lege plek is. Kiro is dus alweer wakker voor mij. Hoe kan dat nou? Ik ben altijd eerder wakker dan hem. Nu ineens niet meer. Ik kijk fronsend naar de klok op het nachtkastje. Het is nog maar net elf uur in de ochtend. Oké, raarheid zelf.
Ik wandel aangekleed en wel naar beneden. Ik laat mij neer zakken naast Kiro die in de zetel zit met een tijdschrift. “Morge.”� mompeld hij. “Morge.”� mompel ik op dezelfde manier terug. Kiro slaat een pagina om en kijkt mij dan maar eens aan. “Hoe komt het eigenlijk zo ineens dat je zo vroeg wakker bent?”� vraag ik. “Ik denk dat ik de vroege uurtjes gewoon ben geworden van het touren.”� legt hij uit. Ik knik. Daar zit wat in. Ik sta op en wandel naar de keuken om wat te eten. Daar zitten een paar slaapdronken mensen. Zoals Strify, Yu, Shin en Romeo. Ik grinnik zachtjes. “Jij ook al?”� vraagt Strify zuchtend. “Wat?”� vraag ik niet begrijpend. “Grinniken om ons.”� mompeld Shin. “Deed iemand anders het dan ook?”� vraag ik met een wenkbrauw omhoog getrokken. “Kiro.”� mompelen ze allemaal tegelijk. Ik knik en pak dan wat te eten. Ik ga tussen Yu en Romeo inzitten. Ik verslik mij lichtjes in mijn eten als ik Kiro een gil hoor slaan en de keuken in zie spurten. Zijn ogen zijn groot en geschrokken. Wijzend van Romeo naar mij en terug. Hij weet eerst geen woord uit te brengen. “Uitleg over jullie uitstap van gisteren nu!”� roept hij nog steeds geschrokken. Ik heb hem nog nooit zo gezien. Ik frons naar hem. “Kiro, what the hell did I do?”� vraag ik nog steeds fronsend. “Kom op! Alsof je het zelf niet weet!”� roept hij, nog steeds geschrokken, wanneer hij de tijdschrift in het midden van de tafel laat ploffen. Nu kijk ik ook geschrokken. In het midden van de pagina staat een uitvergrote foto van Romeo en mij al zoenend aan het tafeltje. Uh-oh, nu kan ik het gaan uitleggen. Ik zucht. “Kiro, het is niet wat het lijkt.”� zeg ik. “Wat?? kom op! Ik wil heel graag uitleg hier over!”� hij flipt nog steeds. “Calm the hell down of je komt het nooit te weten. En dat is niet de bedoeling.”� mompel ik als ik mijn wenkbrauwen wat kwaad frons. Hij kalmeert wat en gaat recht voor mij zitten, naast Romeo. “Mag ik nu alstublieft jullie uitleg? Ik vind het niet erg als jullie iets hebben. Maar ik zou het graag willen weten.”� zegt hij kalm. Maar nog steeds hoor ik de paniek in zijn stem. Ik grinnik zachtjes. “Ik heb je toch al verteld over de Ken pop die niet van mij af kan blijven?”� “Die pervert? Ja.”� zegt hij langzaam. “Wel, gisteren zagen we hem binnen komen. En hij zag mij en wou op mij toe stappen. Tot dat Romeo dat idee had om hem weg te jagen.”� leg ik uit. “Ooh.”� zegt Kiro als hij het snapt. De rest zat alleen heen en weer te kijken met open mond. “Jullie hebben echt gezoend?”� vraagt Strify. Romeo en ik knikken. “Lip op lip?”� vraagt Yu verder. Weer knikken we. “Met tong?”� Romeo en ik schieten in de lach van de droge vraag van Shin. En dan zien we ineens iedereen afwachtend kijken naar ons, wat ons antwoord zou kunnen zijn. “Menen jullie die vraag nou echt?”� vraagt Romeo fronsend. Iedereen, zelfs Kiro, knikt. Ik kijk met open mond naar Kiro. Hij haalt zijn schouders onschuldig op. “Geez, dat ik dit echt moet zeggen. Het was zonder tong.”� zeg ik. Ze kijken ons allemaal ongelovig aan. “Wat nou weer?”� vragen Romeo en ik tegelijk. “Jullie hebben jullie ogen gesloten, en er is geen tong bij geweest? Klopt niet.”� zegt Yu. Ik schud mijn hoofd. “What ever dude.”� zeg ik als ik opsta. Ik zet het vuile bordje in de gootsteen waar de rest staat. “Wat ete nwe eigenlijk vanavond?”� vraagt Shin denkend. “De moeilijkste en irritantste vraag van de dag.”� mompel ik zuchtend. De jongens lachen zachtjes. “Het is dus wel echt zo.”� zegt Kiro lachend. “Ik kan misschien wel eens wat koken vanavond. Aangezien ik een kook bui heb.”� stel ik voor. “Ja! Dan kun jij je lekkere pasta maken!”� zegt Kiro snel enthousiast. “Echt waar jongens! Dat moeten jullie gewoon proeven!”� zegt hij blij tegen de rest. Ik schud lachend mijn hoofd. Wat moet ik toch zonder hem.


you still like it?

Reacties: