Hoofdcategorieën
Home » Overige » Stand Alone's » Herfst
Stand Alone's
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
17 jan 2010 - 0:28
Aantal woorden:
913
Aantal reacties:
4
Aantal keer gelezen:
485
Herfst
° Herfst
Genre: Kortverhaal
Aantal woorden: 906
Geschreven voor de schoolkrant.
Kannibal Kayley Productions©
Pedagogische studiedag. 4 jaar geleden had ik dat geweldig gevonden. Toen zat ik immers op de schoolbanken, nu sta ik ervoor; in de vuurlinie, het middelpunt van pesterijen en aandacht. Vroeger leefde ik voor de aandacht, maar nu heeft het een onaangename bijsmaak. Als er gelachen wordt, kan het om mij zijn. Al is dat 90% van de keren niet het geval. Stel dat het toch een keertje binnen die 10% valt. En dan nu mijn jas vinden! Ik slalom door mijn appartementje. Het is nogal rommelig. Ik zag het niet zitten om elke dag van Antwerpen naar Essen te sporen, en dus ook ontzettend vroeg op te moeten staan. Dus sinds kort woon ik in dit kleine appartementje in Essen. Ik kan nu te voet naar school. En dat ga ik nu doen want het is vergadering. En daar moet ik bij zijn. Alleen, ik moest tot nu toe nog nooit in het donker naar huis. En dat gaat vanavond wel het geval zijn. Ik ga bang zijn, dat weet ik nu al. Ik ben ook maar een meisje van 23, in een voor mij nog ongekend dorpje. Een zucht verlaat mijn mond. Misschien moet ik maar een zaklamp meenemen.
“Oké, tot morgen.”ť Ik veeg een paar lachtranen weg. Nooit geweten dat die vergaderingen zo leuk zijn. Maar gelukkig weet ik dat niet, en moet ik niet meer vrezen voor de volgende keer. Want stiekem zag ik er wel tegenop om een beetje ‘serieus’ te gaan doen. Maar al bij al viel het heel goed mee. De regels en de broodnodige afspraken, de vorderingen,… Al die zaken die koste wat het kost besproken moesten worden. Maar na een tijdje verliep alles heel amicaal, en werd er heel veel gelachen. Vooral door mij, dat moet ik blozend toegeven! Ik wikkel mijn sjaal om mijn nek en laat mijn jas over mijn armen glijden. “Ik sluit wel af.”ť roept mevrouw de directrice, ze stopt een pakje papieren in een kaft. Ik knik nog even en schuifel dan de deur uit. Donker. Geweldig. Ik wandel de gang uit, tastend in het donker. Pas dan vind ik een lichtknopje. Als het felle licht de gangen weer bevrijdt van het duistere zwart, ga ik verder. Een auto raast voorbij, en belicht de speelplaats voor enkele seconden. Niemand. De zachte herfstregen streelt het glas, bladeren vliegen over de grond. God, wat houd ik van de herfst! En dat was geen sarcasme, het is mijn lievelingsseizoen. De regen, die mijn wangen kietelen; de wind, die door mijn haren woelt; de bladeren, die kleurrijker dan ooit hun veilige haven in de kruin verlaten om de wijde wereld op te zoeken. Misschien stel ik het allemaal veel poëtischer voor dan het is, maar ach… als Nederlands leerkracht mag ik dat wel!
Ik stap naar buiten. Meteen daalt de regen op me meer, maakt me stukje bij beetje kletsnat. Ik trek mijn jas dichter tegen me aan en slenter dan over de grijze tegels. Een enkele fiets staat nog in het rek, roest door al die regen. Volgens mij staat die hier al enkele weken. Het is pikkedonker, op de lantaarnpalen na. Mijn haar waait alle kanten uit, ik stop mijn handen diep in mijn zakken. Straat in, straat uit. Nog even en ik ben thuis. Dan kruip ik mijn bed in, want morgen is het terug school. Woensdag, maar dat betekent nog steeds les geven. Voetstappen klinken op achter me, en ik schrik enorm als ik me omdraai en niemand zie. Mijn tempo versnelt. Het is koud, het is nat, het is donker en ik ben bang. En ik wil zo snel mogelijk naar huis. Ik sla af aan de hoek, kom in één van de zoveelste donkere straten. Nog steeds hoor ik vage voetstappen achter me, nog steeds voel ik me niet gerust. Ik besluit het op een lopen te zetten. Mijn ademhaling gaat sneller, vluchtiger en ik doe mijn uiterste best zo snel mogelijk te lopen. Angst vloeit door mijn aderen, het is bijna tastbaar. En dan kom ik bij het pleintje. Veel licht, iets waardoor ik me toch veilig voel. Een dik pak bladeren op de grond dempen mijn voetstappen. Nog één straat en ik ben thuis.
Ik voel een warme adem langs mijn been strijken. Kippenvel verspreid zich over de gehele oppervlakte van mijn huid. Mijn voeten snijden door de laag bladeren heen. Mijn hart trommelt tegen de binnenkant van mijn keel, is net omhoog geschoten door de angstkriebels. Een druk tegen mijn rug doet me voorover vallen. Is dit dan het einde? Ik rol me op tot een bolletje en knijp mijn ogen dicht. Maar er komt niets. Enkel iets warm tegen mijn wang. Iets kleverig. Iets dat lijkt op… Ik schiet omhoog. Glimlachend haal ik adem als ik het kwispelende, vuilblonde hondje bij mijn benen zie. Al dat ongerust zijn voor niets. Maar ik ben blij dat het voor niets was, anders had ik nooit meer ’s nachts naar buiten willen gaan. Ik krab achter zijn oortje en krijg er een genietende blaf voor terug. “Kom jij met mij mee?”ť fluister ik en kijk rond zijn nek. Geen halsband. Misschien is hij wel van iemand, maar hij kan toch niet heel de nacht hier blijven? Ik strek mijn armen en plaats mijn handen om zijn broze lijfje. Wankel sta ik recht en trek hem tegen me aan. “Nu naar huis. Dan krijg je de helft van mijn avondeten!”ť
Reacties:
Scaramouche zei op 23 dec 2009 - 11:27:
Durf nu nog één keer zeggen dat je niet goed kan schrijven hé! (Ik las gisteren de intro van je site.) Want dit zijn maar vier zinnetjes en ik kan al bewijzen dat je verdorie é-norm veel talent hebt! Onthoud het maar! (:
Wauw! <3
Pedagogische studiedag. 4 jaar geleden had ik dat geweldig gevonden. Toen zat ik immers op de schoolbanken, nu sta ik ervoor; in de vuurlinie, het middelpunt van pesterijen en aandacht. Vroeger leefde ik voor de aandacht, maar nu heeft het een onaangename bijsmaak.
Durf nu nog één keer zeggen dat je niet goed kan schrijven hé! (Ik las gisteren de intro van je site.) Want dit zijn maar vier zinnetjes en ik kan al bewijzen dat je verdorie é-norm veel talent hebt! Onthoud het maar! (:
Wauw! <3
xNadezhda zei op 31 okt 2009 - 12:29:
Deze heb ik al gelezen, en je weet wat ik er van vind (:
Prachtig <3
Deze heb ik al gelezen, en je weet wat ik er van vind (:
Prachtig <3
Haha, leuk :'3