Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Fallin' Angel. » Opgetild, en meegenomen.
Fallin' Angel.
Opgetild, en meegenomen.
Carlisle's POV
Alice had gelijk. Het meisje bloedde inderdaad hevig. En ze was buiten bewust zijn. En ze rook goed. Voorzichtig tilde ik haar op, en nam haar op mijn rug.
Binnen een paar seconden waren we weer bij ons huis.
Alice'POV
Jasper en ik zaten samen op mijn kamer.
'En wat nou als ze dood is, Jas, wat moet ik dan doen? Het is dan allemaal MIJN schuld!'
'Nee, Alice, nou moet je eens even goed luisteren, het is níet jou schuld.'
OP dat moment ging de deur open. Edward kwam binnen.
'Oh, hier zitten jullie! Waar zijn Em en Rose?'
het andwoord van Jasper kon ik niet meer horen, want ik had toe neen visioen.
Carlisle pakte haar op, en snelde naar dit huis. het meisje was bijna dood. Of ze was dood. Nee, ze leefde nog.
'Alice?' vroeg Jaspers stem. 'Wat zie je?'
Het bloed kwam op Carlisle's jack, maar hij gaf zich neit over. Hij was er.
'We moeten niet naar beneden,'zei ik. 'Ze zijn er.'
Edward leek het te snappen.
'Aha. Nou, dan gaan we niet naar beneden.'
Carlisle's POV
Eenmaal binnen, legde ik het meisje snel neer op de keukentafel. Maar het lukte niet. Ik kreeg haar niet bij. Er was nog maar een manier om haar te redden; bijten. Maar... Ik weet niet.. Zou Esmé het goedkeuren? En Alice? Of een van de andere? Rosalie niet ,dat wist ik zeker... Maar.. Als ik het niet deed ,dan ging ze dood.
Ik werd wakker uit mijn gepeins toen het meisje kreunde.
Ik nam een besluit; Ik zou het doen. Langzaam kwam ik dichterbij.
Ik drukte mijn lippen op haar hals, en beet.
Haar ogen gingen meteen open. En ze schreeuwde.
Alicia's POV
Ik kwam bij bewust zijn, va neen stekende pijn in mijn nek.
I kgilde het uit. Zo hard dat de deur open vloog, en er twee personen naar binne nkwamen; een blond meisje, en een brede jongen.
'Carlisle,' riepen ze.
'Wat heb je..' vroeg het meisje. Toen kreeg ze mij in de gaten.
'Carlisle! Je hebt toc hniet...?'
De man die naast me stond, Carlisle blijkbaar, knikte.
Weer een pijnscheut. Ik brulde het uit.
Het voelde alsof.. alsof.. Alsof ik werd geplet onder een heipaal, en daarna een stoomwals over me heen reed. En me in de fik stak. Zoiets, maar dan tachig keer erger.
rosalie's POV
Ik keek vol afschuw naar het meisje dat op de keukentafel lag. Ik wist hoeveel pijn het deed. Ze brulde het uit. Ik wist hoe het moest voelen. Tachtig keer erger dan dat je aangereden werd, of je arm brak.
'Waarom?'vroeg ik zachtjes aan Carlisle.
'Ik moest wel. Anders was ze doodgegaan.'
Ik snapte het niet.
'Maar.. Je had haar toch wel kunnen redden?'
Hij knikte. 'Ja, maar alleen op deze manier!'
Ik voelde me boos worden.
'En.. En...'
Opeens stonden Edward, Alice en Jasper naast me.
'Ah. We dachten al je zoetgevooisde stemmetje te horen,' zei Jasper droog.
'Joh. Vind je het gek??" riep ik, harder dan nodig was, en wierp hem een blik toe die hem had kunnen doden.
'Carlisle hier, heeft dat meisje gebeten.' Hun monden vallen open.
Alice is kalm, maar die wist het waarschijnlijk al.. Maar Edward is bóós! En Jasper kan het niet helemaal bevatten.
'Waarom?' vroeg hij, en kreeg hetzelfde antwoord als ik kreeg.
Edward fokte zich op, dat voelde ik zelfs, en ik was Jasper niet.
'Rustig Ed,' fluisterde die.
'Rustig??? RUSTIG??' brulde hijtegen Jasper. 'IK ben helemaal niet rustig! En..'
'Kom op Edward! Rustig aan joh!'Alice zei voor het eerst wat. Hij leek te kalmeren.
s'AvondsEsmé's POV
Iedereen was rustig, en dat verbaasde me. Ik had toch écht een meisje op de bank zien liggen. Een stuiptrekkend meisje!
'Jongens,' vroeg ik. Emmett keek op, De rest ging gewoon door met waar ze mee bezig waren; Kaarten.
'Wíe is dat meisje op de bank?'
Reacties:
egt grappig stukje bijv:
Het voelde alsof.. alsof.. Alsof ik werd geplet onder een heipaal, en daarna een stoomwals over me heen reed. En me in de fik stak. Zoiets, maar dan tachig keer erger.
en dat van esmé
snel verder