FanFic.nl

De Wens {af}

hoofdstuk 7

Alles wat je wilt weten over innerlijke kracht. Ik zuchtte even en sloeg toen het voorblad om. Jasmijn had gelijk. Ik moest dit echt lezen.

1.
Hoe is de innerlijke kracht ontstaan? Een vraag die niemand weet. De kracht bestaat alleen hier, op deze wereld en op geen ander. Het was er altijd al, zeggen de meeste mensen en een andere conclusie hebben we niet. De innerlijke kracht. Er zijn verschillende innerlijke krachten. Voor de duidelijkheid een overzicht:
- Liefde

- Duister

- Vriendschap

- Moed

- Wijsheid

- Licht

- Genezing

- Gedachten lezen

- Onschuld

- Verlegenheid

- Medeleven

- Snelheid

Er zijn ook wezens die een mix hebben van krachten. Bijvoorbeeld Liefde en genezing of snelheid en moed. De bekendste mix is snelheid en moed, de kracht die veel jongens hebben. Meisjes hebben vaak een mix van verlegenheid en onschuld, of licht en genezing. Het is natuurlijk niet zo dat jongens de kracht onschuld of licht niet kunnen hebben, maar dat komt haast nooit voor. Jongens hebben meestal:

- Moed

- Duister

- Wijsheid

- Snelheid

- Gedachten lezen

Meiden hebben meestal:

- Liefde

- Vriendschap

- Licht

- Genezing

- Onschuld

- Verlegenheid

- Medeleven

- Gedachten lezen

- Snelheid

- Duister

Zo zie je dat Duister, snelheid en gedachten lezen even vaak bij jongens als bij meisjes voorkomen. Er is één kracht die maar één iemand heeft, die tegelijkertijd ook de sterkste is. Liefde. Daar naast zijn Duister, gedachten lezen en vriendschap ook zeldzaam, maar die hebben wel meerdere mensen. Vriendschap is eigenlijk bijna hetzelfde als Liefde, maar Liefde is veel sterker.

2.
Als een kind 9 wordt, krijgt hij of zij de innerlijke krachten, na de pubertijd, ongeveer 18 tot 20 jaar, verdwijnt hij weer. De oorzaak hiervan is dat de gevoelens van iemand in de pubertijd gevoeliger en heviger zijn. En je leert jezelf in de pubertijd kennen. Meestal is de kracht niet erfelijk, maar heeft het met persoonlijkheid te maken. Bijvoorbeeld iemand die enorm slim is heeft grote kans om de kracht wijsheid te krijgen. Eigenlijk versterkt de innerlijke kracht iemands persoonlijkheid. Hieronder een overzicht.

- Liefde - gelooft in ware Liefde

- Duister - egoïstisch en mysterieus

- Vriendschap - houdt veel van vrienden & familie

- Moed - enorme doorzetter en niet snel bang

- Wijsheid - slim of zelfs hoogbegaafd

- Licht - zacht voor iedereen

- Genezing - bezorgd en heeft veel verdriet als iemand pijn heeft

- Gedachten lezen - nieuwsgierig & slim

- Onschuld - "heilig boontje", onopvallend

- Verlegenheid - heel onopvallend, onzeker

- Medeleven - Gevoelig, eerlijk

- Snelheid - praat snel, is in alles snel, ongeduldig

3.
Nu gaan we inzoomen op 2 belangrijke krachten. Liefde en Duister. Het is belangrijk om kennis te hebben van deze 2 krachten. We starten met Liefde. Al eerder is vermeld dat er maar één iemand de kracht Liefde heeft, maar dit is een heel speciaal iemand, volgens de legende van de jonge uitverkorene is dit een meisje dat op Aarde leeft. We weten niet of dit waar is, het is ten slotte een legende. Maar Liefde, Liefde is zo'n bijzondere kracht omdat het ongelooflijk sterk is. Er is echter wel een maar. De kracht Liefde werkt alleen als een geLiefde van de drager van de Liefde bij haar is. En Liefde is enorm zwak tegenover de Duistere kracht. De drager van de Liefde geloofd niet alleen in ware Liefde, maar kan ook een wezen dat in nood is om hulp horen roepen, kilometers ver. De drager is erg gevoelig en voelt alle pijn die haar ware Liefde ook voelt. Dat was Liefde, nu kijken we naar het Duister. Duistere kracht is gevaarlijk, ontzettend gevaarlijk, vooral voor de drager zelf. Als hij of zij zich laat overwinnen door het Duister zal hij/zij zijn of haar hele leven de Duistere kracht bezitten, en nooit meer zichzelf zijn. Duistere kracht kan ook iemand anders' kracht opzuigen en zich mengen met het Duister, zodat de drager nog sterker wordt. Er wordt gefluisterd dat de Dim een man is die zich heeft laten overwinnen door het Duister.



Toen ik klaar was bleef ik nog een tijdje naar de laatste zin staren. Dat was waar, absoluut waar. Opeens viel mijn oog op een briefje, dat op het pakketje geplakt zat. Ik scheurde het eraf en las:

Thomas heeft moed

Lars heeft moed en snelheid

Jasmijn heeft gedachten lezen

Sophie heeft Liefde

Zou Sophie ook genezing hebben? Wel duidelijk is dat deze 4 een onafscheidelijke band met elkaar zullen krijgen. Dat voel ik. En Larissa? Krijgt Larissa vriendschap? Ze is ten slotte Sophies zusje. En zou Sophie echt terugkeren naar de Aarde, na haar missie. Ik weet het niet, echt niet.

Groeten, Roos



Leider van de Strijders.

Mijn mond viel open van verbazing en toen zag ik boven de brief staan:

Beste Anna

Anna? Dat... Dat was mijn moeder! Ik gooide het pakketje op bed en nam het briefje mee naar beneden, zo snel als ik kon. De Leider hield iets voor me achter! Maar wat? En heette ze nou Roos? Maar in mijn snelheid lette ik niet op waar ik liep en botste ik tegen Jasmijn op. 'Hé, joh!', zei ze. 'Waarom die haast?'
'Kijk!', hijgde ik en duwde het briefje in haar handen.
'So what?', vroeg Jasmijn toen ze klaar was.
'So what?! Anna! D-dat is mijn moeder!'
Het was even stil.
'Raar', verbrak Jasmijn de stilte.
Ik knikte.
'Maar, hé, Soof, Thomas en Lars zijn terug!'
Mijn gezicht klAarde meteen op.
'Echt? Waar wachten we dan nog op!'
En gevolgd door Jasmijn rende ik naar buiten. Maar toen ik Thomas zag bleef ik stokstijf staan, waardoor Jasmijn weer tegen me opbotste. Thomas zag er vreselijk uit. Hij had een heleboel schrammen op zijn gezicht en zijn lip bloedde. Waarschijnlijk had hij zijn enkel verstuikt, want Lars ondersteunde hem.
'Thomas... W-wat is er gebeurd?' Ik rende naar hem toe. Thomas zei niks.
'We vliegen je naar het bankje op het trainingsveld', zei Jasmijn behulpzaam.
Thomas knikte en we zaten even later met z'n vieren op het bankje. Ik naast Thomas en Jasmijn en Jasmijn naast Lars. Het was heel lang stil en toen sprong ik op.
'Thomas! Je hebt ijs nodig! J-je enkel is verstuikt!'
Ik wist niet wat ik had, maar ik stotterde de hele tijd al. Thomas legde zijn hand op mijn arm. 'Hoeft niet', zei hij.'Maar toch bedankt.'
Voorzichtig ging ik met mijn hand over zijn enkel. Ik wist zelf niet waarom ik het deed. Ik ging weer zitten en tuurde naar de grond. Wat was er met Thomas? Wat was er gebeurd? Wat hadden ze met hem gedaan? Ik zag dat Thomas zijn enkel probeerde te bewegen en hij keek heel verbaasd.
'Wat is er?', vroeg Jasmijn.
'Het is, het is over..', zei Thomas verbaasd.
Ik keek hem aan en toen hij glimlachte voelde ik dat hij weer de oude was. Anders was ik voor niks rood geworden.
'Sophie..', zei Jasmijn. 'De Leider heeft gelijk... Je hebt genezing én Liefde!'
Ik schrok en haalde het briefje uit mijn zak.

Zou Sophie ook genezing hebben?

'Geef eens?', vroeg Thomas en ik gaf hem het briefje. 'Ze houdt iets voor je achter, Sophie, dat kan niet anders!'
Ik knikte.
'Maar wat?'
'Weet ik niet', zei Thomas en hij gaf het briefje aan Lars, die het ook las.
Hij draaide het briefje om.
'Wí¡t!', schreeuwde hij opeens.
'Wat is er?', vroegen Jasmijn, Thomas en ik tegelijk.
Lars zag opeens heel wit.
'14 april', zei hij. 'Dit briefje is op 14 april geschreven! Sophie kwam in mei!'
Diepe stilte. Hij had gelijk. Ik was op 8 mei aangekomen, in de meivakantie.
'Je moet met haar gaan praten, Sophie!', zei Lars. 'Maar wie is Anna?'
'Mijn moeder', zei ik kortaf.
'Nog meer reden om te gaan praten!', zei Lars geschrokken.
'Nu?'
'Nee, ik denk dat je eerst moet horen wat Lars en ik meegemaakt hebben', zei Thomas zacht.
Lars knikte.
'Begin!', zei Jasmijn, het klonk een beetje opdringerig.
Lars glimlachte naar haar en Jasmijn kreeg weer rode wangen.
Het was weer een hele tijd stil en in de stilte raakte Thomas' vingers de mijne en onze blikken kruisten elkaar. Uit verlegenheid keek ik snel naar de grond en kleurde zo rood dat er bijna stoom uit mijn oren kwam. Maar we trokken onze hand allebei niet terug.
'We kwamen aan op dezelfde plek als..', begon Thomas maar hij kwam niet verder.
'Jij zat', maakte Lars Thomas' zin af.
'We verstopten ons en probeerde de jongste broer af te luisteren... Hij, hij praatte met de sterkste elf. Hij zei dat hij over een paar weken had afgesproken met zijn broer...'
Lars zweeg.
Thomas ging weer verder.
'Op het hoofdkwartier van zijn broer, dat is in het noorden. Helemaal in het noorden en we zitten hier in het zuiden.'
Toen was Thomas ook stil en ik zag aan hem dat hij het moeilijk vond om verder te praten. 'Toen ontdekte hij ons en zei...', begon Lars.
'Geen details!', siste Thomas met de bedoeling dat Jasmijn en ik het niet hoorden.
Jasmijn en ik keken elkaar aan en Jasmijn haalde haar schouders op.
'Oh.. oké', zei ik. 'Hoe ver is het naar het noorden?'
'Zeker 5 weken reizen', zei Thomas.
'Kan Lars ons niet flitsen?'
Lars schudde zijn hoofd.
'Te veel Duister, onmogelijk.'
Het klonk alsof hij zich schaamde.
'We moeten erheen', zei ik vastbesloten.
Ik voelde Thomas hand zacht in de mijne en weer keken we elkaar aan, maar deze keer keek ik niet weg. Thomas glimlachte en keek toen naar de lucht. Jasmijn sprong op.
'Je hebt gelijk Sophie! Volgens de Leider hebben we toch zo'n onafscheidelijke band? Nou, dat zullen we de Dim broertjes wel eens laten zien!'
Jasmijn keek zo vastbesloten en zelfverzekerd dat ik bijna in de lach schoot. Toen sprong Lars op.
'Mee eens!'
Hij knipoogde naar Jasmijn.
'Doen we!', zei Thomas met een glimlach.
Ik kon het niet laten om ook te glimlachen.
'Morgen', zei Lars. 'Morgen gaan we.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.