Hoofdcategorieën
Home » Overige » Mijn Eigen Verhaal » Zombie Zijn ~ [04]
Mijn Eigen Verhaal
Zombie Zijn ~ [04]
Kreunend grijp ik naar mijn hoofd, die lijkt te ontploffen. Nee, ik heb geen kater, ik ben een avondje bij Jara geweest. Een streepje licht glipt tussen de gordijnen naar binnen en brandt in mijn ogen. Ik probeer het licht met mijn handen weg te slaan, alleen werkt het niet. Ik draai me om en val uit mijn bed. Fijn. Goed begin van de dag, zullen we maar zeggen. Ik sla weer een beetje in het rond met mijn handen en vind uiteindelijk de vloer. Ik probeer me omhoog te duwen, maar mijn armspieren zijn te slap. Ik laat me weer vallen en pak mijn dekbed van mijn bed af. Ik wikkel me in en val, ondanks de harde grond, vanzelf weer in slaap.
Oké, dat was niet slim. Ik ben net, een uur later, weer wakker geworden en mijn rug doet nu ook helse pijn. Ik kom met moeite overeind, struikel over mijn dekbed, krabbel weer overeind en probeer mijn evenwicht te behouden. Een goed tweede begin van de dag. Als ik zeker denk te weten dat ik mijn evenwicht heb, schuifel ik langzaam naar de deur van mijn kamer. Het is vandaag zondag, een dag na Jara’s feestje. Zaterdag ging nog wel, we hadden de hele nacht niet geslapen en waren over onze moeheid heen, maar nu ben ik kapot. Ik kijk kort naar rechts, werp een blik in mijn ronde spiegel met als rand een mozaïek van stukjes groenige en blauwige spiegels. Van de IKEA, want de IKEA is heilig. Ik schrik al bijna niet meer van mijn spiegelbeeld, nadruk op bijna, omdat ik al vaker bij Jara ben gaan slapen. Een bleek meisje met bruine ogen kijkt me geschrokken aan. Ze heeft ontzettend dikke, blauwe wallen, haar haren staan, dankzij de zwaartekracht, niet alle kanten op, maar zitten wel enorm in de klit en haar ogen vallen half dicht. Yeah, meet me als zombie. Ik wend mijn hoofd af, ik zie mezelf niet graag zo. Een ding weet ik zeker: ik ga nóóit meer bij Jara logeren.
Dat denk ik elke keer, misschien heeft het een reden. Ondertussen schuifel ik door naar de eetkamer, die zich naast mijn slaapkamer bevindt.
‘Lekker geslapen, schat?’ gilt mijn moeder half met haar veel te schelle stem. Ik laat mijn hoofd naar voren vallen en mijn haren vallen voor mijn gezicht. Mijn geheime berichtgeving voor ‘hou je mond!’. Mijn moeder lacht en gaat verder met het dekken van de tafel. Borden tikken tegen elkaar, glazen worden op tafel gelegd en mijn moeder vloekt als ze de honing omgooit. Nog nooit leken die geluiden zo hard.
Omg. Als dit slaaptekort is, hoe ben ik dan als ik een kater heb?
Mijn vader komt de kamer binnen en geeft me een klopje op de rug als hij me zo ziet zitten. Ik heb totaal geen kracht meer, ook niet om te voorkomen dat mijn hoofd naar voren valt en hard tegen mijn bord ketst.
‘Auw’ zeg ik. Onverstaanbaar voor de anderen, mijn stem is ontzettend schor en voor hun klinkt het waarschijnlijk als wat gekraak, alsof je met iemand aan de telefoon bent en de verbinding slecht is. Nu komt mijn zus de kamer binnen.
‘Goeiemorgen!’ tettert ze in mijn oor. Oh, ze houdt zoveel van me, ik weet het. Alleen houdt ze jammergenoeg nog net iets meer van leedvermaak. Ik geef lukraak iets een elleboogstoot, met mijn hoofd nog steeds op mijn bord. Dorien begint te lachen, en ik realiseer me dat mijn elleboog pijn doet. Zelfs mijn zenuwprikkels zijn traag vandaag. Waarschijnlijk heb ik de stoel geraakt, of misschien de tafel. Ik ben compleet gedesoriënteerd, zelfs in zo’n vertrouwde omgeving.
‘Was het leuk?’ vraagt mijn moeder.
Zie ik eruit alsof ik aangesproken wil worden? Neen! Doe dat dan ook niet. Ik til mijn hoofd op, het bord blijft even plakken, en valt daarna een stukje naar beneden. Gadver, borden horen niet te plakken. Is hij niet goed schoongemaakt ofzo?
‘Haha, er zit spul op je hoofd,’ zegt mijn zus doodleuk. Spul. Daar heb ik ook zoveel aan. Ik brom iets en laat het zitten. Ik douche zometeen wel, misschien kan ik ook de vermoeidheid eraf spoelen. Ik ga rechtop zitten, en begin mijn ontbijt te kiezen. Een kommetje, yoghurt, aanlenglimonade, hagelslag. Stiekem is dat best lekker. Ik laat de yoghurt in het kommetje lopen, doe er een drupje aanlenglimonade bij - anders smaakt het te sterk - en begin met het strooien van hagelslag.
‘Is dat niet genoeg, liefie?’ vraagt mijn moeder als ik ongeveer een kwart pak over mijn yoghurt heb gegooid. Ik schud mijn hoofd. Als de yoghurt helemaal bedekt is, en het lijkt alsof er alleen hagelslag in het bakje zit, stop ik met strooien en duw een lepel in het goedje. Ik wacht tot de lepel, met yoghurt en hagelslag erop, weer naar mij toe komt vliegen, maar dat doet hij niet. Moet ik ook alles zelf doen? Ik breng moeizaam de lepel naar mijn mond. Een sterke chocoladesmaak bereikt mijn mond. Oeps, vergeten te mengen. Nou ja, chocola is ook lekker en ik kauw rustig door.
Na het ontbijt besluit ik meteen te gaan douchen. Douches moeten heilig verklaard worden. Want dat zijn ze. Een half uur later ben ik bijna weer normaal en loop naar mijn kamer. Perfecte timing: mijn mobiel begint net te trillen.
‘Hoi?’ vraag ik zachtjes. Aan de andere kant grinnikt iemand. Dit kan maar een iemand zijn: Jara.
‘Lekker geslapen?’ vraagt ze. Ze klinkt niet moe, gewoon helder. Ik vraag me af hoe ze dat elke keer doet.
‘Ik ben zombie in eigen persoon en ik kom je halen, blij?’
Weer gegrinnik.
‘Zonnetje van de dag, zoals altijd,’
‘Misschien komt het door jouw geweldige ideeën zoals als ik eindelijk slaap een waterballon over me heen te gooien,’
‘O, nog sorry voor dat. Ik kon het niet laten,’
Hoe schattig Jara er ook uitziet, ze is echt een duiveltje. Jara is vrij klein, ongeveer een meter vijfenvijftig, ontzettend dun, blonde haren die tot haar schouders golven en grijsgroene ogen die je altijd even twinkelend aankijken. Een beetje mascara op haar wimpers, grote ogen opzetten en ze kan iedereen alles laten doen.
‘Hoe ben jij elke keer zo wakker?’ vraag ik haar nieuwsgierig.
‘Oh, gewoon mijn hoofd in ijswater douwen,’ zegt ze luchtig, alsof het niets is.
‘Jij bent gek!’ roep ik uit
Ze grinnikt weer. ‘Jij minstens zo gek, jij gelooft mij,’ Ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan, als ik geen lichaamstaal zie, trap ik overal in. Lichaamstaal verraadt veel, en omdat ik vrij goed ben met lichaamstaal, kan ik ook ontzettend goed liegen, als ik er zin in heb.
‘Besta je nog?’ hoorde ik uit de telefoon komen.
‘Nee, ik ben net opgelost in de lucht. Waarom bel je eigenlijk?’
‘Gewoon, je zombie-gehalte testen,’
Ik grom iets.
‘Wat volgens mij vrij hoog is,’ gaat ze verder. ‘Maar eigenlijk belde ik om te vragen of je volgende week zaterdag mee gaat naar de voetbal? Koen speelt een wedstrijd thuis,’
‘Ik dacht al dat er iets achter zat. Durf je niet alleen naar je chickie?’ vraag ik plagend.
‘Ga ik daar zeker alleen aan de kant staan. Heb ik echt geen zin in,’
‘Ik ga wel mee naar je Koen, als mijn hockeyschema dat toelaat,’
‘Dankje, God bless America’
‘Ehm.. Waar slaat dat nou weer op?’
‘Weet ik niet, dat zeggen ze altijd op tv’
Ik schiet in de lach. ‘Tot maandag, lekker ding’
‘Tot dan, schattepatat’
Lachend druk ik op het rode telefoontje. Jara is vrij goed met rare bijnamen. We noemen elkaar altijd vrij raar, maar Jara overtreft me vol hard. Van aardappel tot ijsblokje, van grizzly-mini-teddybeer tot vis, alles is al langsgekomen. Ik reageer nu op ongeveer alles. Nee, wij zijn niet raar, wij zijn wij.
Reacties:
Aah.
Het klinkt echt zo vrolijk.
Zelfs het zombie-stuk
Ik herken mezelf toen we een nacht-niet-slapen-terwijl-we-jackass-kijken-en-teveel-energy-drank-drinken deden.
Anywaysss,
Verder?
xoxo <3
ASJKHFASKJDFGSHGF
Ik zo aan het lezen...
Ik genieten van -nu nog- "jouw" humorvolle leven.
En toen, ik wist meteen al welke geniale dingen ik zou citeren
En dan lees ik door.
Wordt ik hyper en dan, dan zie ik dit staan:
Voor Mak, omdat ik daar zin in had en zij lief is<3
En toen had ik een Big smile van hier tot Tokio XD
Nog steeds trouwens.
Ik begon met reageren om:
13:45
En nu wip ik letterlijk
En MAK houdt van jou <3
Maar dat wist je al,
nu weet je het nog zekerder X3
En nu weet ik niet wat ik nog moet citeren.
Damn, XD
Ik was al hyper door mijn 10 voor de MO van Duits
En dan krijg ik een geniale stukje opgedragen
Denk ik dat mijn dag niet meer stuk kan,
besef ik nu even dat ik nog Frans moet leren.
Wil je mijn lerares killen?
Ik haat dat vrouw sowiezo O_O
Ze is zo doof.
Ik had keihard Bring me the horizon aan, en ze hoorde
het niet eens!
En toen ging ik th luisteren.
Heilig, hoort ze dat wel.
Vaagheid..
Nogmaals.
Me loves you damn much <3
Yeah, meet me als zombie.
Owhja, genialiteit
want niet leuk???,
is zo verschikkelijk comisch, jij hebt een comisch leven
..,(zit hier meer dan gewoon te genieten is in de 7e hemel, luister taize muziek uit taize(L)(L)(L)(L) als me hoofdstukje af is... dan kan je het lezen, wat taize is voor mij
TAIZE IS HELIG!!... wedde dat ik vet hard begin te luisteren begin te janken hier op school... me lievelins nummer is op Beniszze le segneur.., Een kommetje, yoghurt, aanlenglimonade, hagelslag.
-----
AANLEGlimo.... weet je hoe goed..., en dope... en cool en balbla
hihi..,
xxxx
<3 more if you could
Niet leuk?! Niet leuk?! Dit stukje is geniaal, net als de rest (:
"Nee, wij zijn niet raar, wij zijn wij."
Dat einde vind ik echt leuk ;d
x