FanFic.nl

our world

6. naomi

Zo snel ik kan fiets ik naar huis. Was ik hiervoor nou helemaal naar Kaitlin gefietst. Zo snel ik kan ga ik naar mij kamer. Mijn spiegelbeeld zier er bezweet uit. Uit mijn inloopkast haal ik een simpel jurkje. Lang genoeg om niks weer te geven, maar diep genoeg om een jongen gek te krijgen. Mijn roze pumps staan er perfect onder. Snel doe ik mijn make-up en haar weer goed. Op de klok zie ik dat ik nog op tijd ben voor het diner. Rustig loop ik naar de eetkamer. “Verwacht je iemand speciaals omdat je zo opgedirkt bent?”� “Doe nou niet alsof je dat niet weet Richard.”� “Ik weet van niks, maar mama en dat model komen er nu aan.”� In mijn ooghoek zie ik twee mensen aan komen lopen. De jongen is ongeveer 1.80 meter en is vrij gespierd. Zijn licht getinte huis van Braziliaanse afkomst kleurt mooi bij zijn witte shirt. Zijn donkerbruin bijna zwarte haren staan alle kanten op. Zijn ogen zijn bruin en zijn tanden stalend wit. Mijn broer stoot me hard aan. “Moet ik een emmer gaan halen waar je in kunt kwijlen. De vloer word een beetje nat.”� Ik geef hem een harde duw terug. Ik voel ogen die mij onderzoeken. Ik lach lef terug. “Correctie ik moet een bakje voor mezelf gaan halen.”� “Doe even een keer normaal wil je. Ik hoef niet voor schut te staan.”� “Alsof je dat nog niet doet.”� Na mijn dodelijkste blik stopt hij. Ben ik blij dat ik mijn krachten kan bedwingen, anders stond er nu een blok ijs naast me. “Als jullie normaal doen, dan kan ik jullie even voorstellen.”� Zegt mijn mama ernstig. Haar blik is afkeurend. Hij wordt nog afkeurender als die over mijn kleren gaat. Soms vindt ze dat ik er als een slet bij loop. Toch zegt ze er nooit iets van. Ze denkt dat als er problemen komen, je het best leert door er helemaal in te lopen. Daarna zul je het nooit meer op dezelfde manier doen. “Nou dit hier is mijn dochter Naomi en mijn zoon Richard. En dit is Robbert.”� “Aangenaam”� zeg ik poeslief. Ik schud hem de hand en zie mijn broer hetzelfde doen. Mijn mama gaat ons voor naar de eetkamer. Daar legt Rosie net de laatste schaal op tafel. Ze buigt een keer en loopt dan weg. Rosie is onze huishoudster. Als mijn mama op reis is dan is ze net onze moeder. Ze is zorgelijk en heel aardig. Maar ze ziet altijd de kleine dingen. Als het tegen haar moraal in gaat, dan vertelt ze het altijd aan mama. Ik neem plaats naast mijn broer tegenover Robbert. Mama haalt de stolp van de plaat af. Robbert schept als eerste op, dan de rest. Mama begint over de interesses van Robbert te praten. Ik luister aandachtig. Misschien iets te aandachtig. Ik heb helemaal niet door dat Richard tegen me aan zit te praten. Als hij merkt dat ik niet luister begint hij in mijn zij te porren. Als ik zelf dat niet door heb, begint hij te duwen. Ik merk pas waar hij mee bezig is als ik bijna van mijn stoel af val. Met de hak van mijn pump ga ik hard op zijn voet staan. Ik hoor hem duidelijk naar adem snakken. Het gesprek tegenover ons valt stil. Meteen trek ik mijn onschuldigste gezichtje. “Je bent geen engel, dus doe ook maar niet alsof. Dat geldt voor jullie beide. Eet je bord leeg en gedraag je.”� Zegt mama woedend. Ik slik. Dit voorspelt niet veel goeds. Ook niet voor een kans bij dat model. Ik kijk vanuit mijn wimpers omhoog. Zijn ogen kijken mij aan. Ik lach lief en eet netjes door. Dan ga ik tenminste niet helemaal af. Na het diner als Robbert weg is kijkt mijn moeder ons woedend aan. “Dame, als je zo doorgaat wordt je nooit model in mijn nieuwe collectie. Je moet het werk verdienen. En Richard het is ontzettend kinderachtig om je zusje zo te behandelen. Jullie leren je beide te gedragen of er zwaait wat.”� Ze draait zich om en beent weg. Ik vlucht snel naar mijn kamer.

Reacties: