FanFic.nl

Schrijfwedstrijd CosmicPurple

Come closer

Come Closer.

Felle lampen verlichten een stoffige dansvloer, bezaaid met zwetende lichamen en spiegelvlekjes van de langzaam draaiende discobal aan het plafond. Mijn ogen worden steeds weer naar het midden van die massa getrokken. Daar staat ze, gevangen in wervelende sigarettenrook en opzwepende ravemuziek, mijn engel van Rock ’n Roll.
Peroxideblonde haren die haar schouders en wangen strelen en in krullen langs haar natte voorhoofd dwarrelen. Bruine ogen in een dubbele lijst van dramatische zwarte make-up en lange wimpers. Vuurrood gestifte lippen, een klein beetje open zodat ik het puntje van haar tong langs haar tanden kan zien glijden. Een wit shirtje dat niets verhult, ik kan de voering van haar zwarte beha natekenen als ik wil. Een strak zwart rokje dat haar bewegingsvrijheid beperkt, maar tegelijk zoveel doet voor de vorm van haar billen. Twee regenbogen onderaan haar rug geplakt, en benen die onder dat rokje lijken door te gaan tot aan de maan. Netkousen met een gat bij de rechterknie, en zwarte enkellaarsjes. Wie beweerde er dat Nancy Spungen dood is?
Eindelijk kijkt ze me aan, maar haar blik gaat door me heen. Haar pupillen zijn gigantisch, waardoor haar ogen nog donkerder lijken. Ze is high, zoveel is zeker. XTC, te oordelen naar haar onuitputtelijke dansbewegingen.
Ik weet niet zeker of ze me ziet, maar haar lippen plooien zich in iets wat op een glimlach lijkt. Ze komt op me af, niet stappen maar glijden, zo zelfzeker en zo rustig, ik ben verloren. Ik hou van meisjes met zelfvertrouwen. Met de mooiste heupbewegingen die ik ooit gezien heb werkt ze zich door de massa tot ze eindelijk vlak voor me staat.
‘Ik ben Rosie. En jij?’

“Milan.”� Mijn ogen boren zich in de hare. Uitdagend piept het puntje van haar tong even vantussen haar lippen. De drang om haar vast te nemen wordt groter met de seconde.
“Milan,”� herhaalt ze. Alsof ze mijn naam wil onderzoeken, alsof ze me zo goedkeurt. Ze knijpt haar ogen een klein beetje dicht en likt met haar tong over haar lippen als ze mijn naam uitspreekt. Dan knikt ze. Opeens, zonder enige aanleiding knikt ze en zet een stapje dichterbij. “Aangenaam,”� knipoogt ze en legt haar hoofd op mijn schouder terwijl ze haar lippen open tegen mijn hals zet. Het puntje van haar tong drukt tegen mijn huid en langzaam likt ze over mijn hals terwijl ik mijn best doe om het kippenvel dat ze me bezorgt te negeren. Een rilling trekt over mijn rug en grijnzend leg ik mijn handen op haar heupen. Ik breng mijn lippen zo dicht mogelijk bij haar oor zonder het contact van haar lippen en mijn hals te verliezen.
“Van hetzelfde.”�

De muziek botst tegen de dansende lichamen in zijn wanhopige zoektocht naar een uitweg. Verschillende klanken vullen de ruimte en kruipen onder onze huid. Mijn benen trillen en mijn handen wrijven over de stof van haar witte shirt. Rosie haalt haar hoofd van mijn schouder en spitst haar oren bij het horen van een intro dat net door de boksen schalt. Haar bloedrode lippen trekken zich in een brede grijns en ik zie hoe ze haar witte tanden toont. Haar handen banen zich een weg naar mijn nek en kriebelen me daar zachtjes. Haar gezicht brengt ze iets dichterbij en terwijl ze de woorden zwoel fluistert, wordt het in een mannelijke versie tienduizend keer luider gefluisterd.

“Closer, closer, closer, closer - woew!”�

Haar handen strelen zich langzaam een weg naar mijn schouders. Haar rood gelakte nagels boren zich in mijn t-shirt en zonder zorgen duwt ze haar onderlichaam een stuk tegen het mijne. Ze sluit haar ogen en beweegt haar lichaam op de maat van de muziek. Haar hoofd wiegt ze heen en weer en af en toe klauwt ze haar nagels dieper in de zwarte stof van mijn shirt. Mijn mond zakt open en mijn ogen plakken aan haar. Elke beweging die ze maakt, elk woord dat ze meezingt waarvan het geluid verloren gaat in de muziek, zie ik, hoor ik en voel ik. Alles wat ze doet maakt me nieuwsgierig, maakt me oplettender dan ik al ben. Ze opent haar ogen en knippert even, de spots schijnen fel in haar ogen. Als ze een blik op mijn gezicht werpt, sluit ik mijn mond en breng mijn gezicht naar haar hals. Mijn neus duwt voorzichtig tegen haar schouder als ik zacht haar sleutelbeen kus. Haar handen vlechten zich in de mijne en met een kneep in mijn vingers, kijk ik verbaasd op. Haar ogen kijken me wazig aan, maar toch ben ik er zeker van dat ze weet met me doet.
“Kom,”� zegt ze met een grijns. De klank van haar stem wordt opgeslorpt door de luide muziek, maar mijn ogen branden op haar lippen die de woorden gemakkelijk vormen. “dansen.”�
Haar rechterhand laat de mijne los en nieuwsgierig kijk ik toe wat ze van plan is. Achterwaarts stapt ze de menigte in en steekt haar rechterarm de lucht in waarna ze uitdagend met haar heupen schudt. Ik lik lachend over mijn onderlip en zet een stap dichterbij haar. Automatisch zet zij er één achteruit en met vloeiende - bijna dansende - passen ontwijkt ze de grijpende handen die er alles voor zouden doen om haar lichaam aan te raken. En ik kan ze geen ongelijk geven. Ik zou er ook alles aan doen om haar aandacht te grijpen moest ze met een ander hier zijn. Kijk naar haar. Kijk naar haar ogen, haar lippen, haar haren, haar heupen,.. kijk naar hí¡í¡r. Ik zucht even en kijk hoe ze zich met haar rug naar me toe draait. Ik stap dichter naar haar en leg mijn handen op haar heupen. Ze drukt zich tegen me aan, legt haar handen op de mijne en begint met haar heupen te zwaaien. “Komaan, show me what you got baby!”� schatert ze. Ik schud grijnzend mijn hoofd en druk haar dichter tegen me aan. Ze is gek, en daar hou ik van. Ik neem haar hand vast en draai haar om. Haar lach heeft genoeg volume om de mensen in een straal van vijf meter rondom ons, om te laten kijken. Haar blonde krullen zijn kletsnat en plakken tegen haar hoofd. Ze is mooi, zó mooi. Haar mond opent zich en luid zingt ze mee met het laatste refrein voor ze zichzelf ronddraait en tegen me aan botst. Haar ogen lijken recht in mijn ziel te kijken.

“I just can't pull myself away
Under a spell I can't break
I just can't stop, I just can't stop
I just can't stop, I just can't stop
I just can't stop.”�

Ik glimlach en mijn hand aait door haar natte krullen, haar voorhoofd drukt tegen het mijne en met gesloten ogen en een glimlach om haar lippen zingt ze zacht de laatste woorden voor onze lippen elkaar raken.

“Come closer.”�

Reacties: