FanFic.nl

Songfics

Fall For Anything

Fall for anything
Genre: Romantiek/Drama
Aantal woorden verhaal: 2090
Type: Stand Alone
Inleiding: Yasmin is een 16 jarig meisje en smoorverliefd op Gijs. Gijs daarentegen gebruikt Yasmin en wil haar alleen voor de seks. Yasmin komt hierachter, maar toch blijft ze van hem houden. Maar hoe zou dat gaan als zij Gijs met Amber ziet lopen. Gaat zij het stopzetten of blijft zij doorgaan met Gijs?
Liedje: Fall For Anything - The Script

Yasmin pov
Ik loop op mijn tempo over de stenen heen. Als ik me omdraai zie ik dat de school al ver achter me ligt. Ik draai me om en ga begin weer te lopen. Ik hoef nu even niemand meer tegen te komen. Het beeld wat ik net had gezien, blijft maar op mijn netvlies verschijnen. Even gaat het weg, maar dan komt het 1 minuut later weer terug.
Steeds zie ik Gijs en Amber bij elkaar staan. Ze lachen naar elkaar en Gijs slaat een arm om haar heen. Maar dat was niet het ergste. Het was de manier hoe ze naar elkaar keken. Gijs heeft nog nooit in onze hele relatie op die manier naar mij gekeken. Kijk, vat het niet verkeerd op, ik had en heb een leuke tijd met Gijs, maar ik zie ook hoe hij bij andere is, zoals Amber. Hij lacht anders naar haar, kijkt anders naar haar, omhelst haar anders. Alles is bij haar gewoon anders. En mijn grootste vraag blijft, waarom?
Ik loop verder en voel dat mijn wangen vochtig worden door mijn eigen tranen. Ik veeg ze weg met mijn mouw en kijk op. Voor mij staat Gijs. Ik weet niet waarom, maar hij staat er.
Alsof iemand mij wil irriteren, voel ik in mijn buik duizenden vlinders vliegen. De drang om met Gijs te gaan zoenen is heel groot, maar ik houd mezelf tegen. Ik kijk hem recht in zijn ogen aan en ik zie dat hij twijfelt. “Hier is je tas, die vond ik net,”� brengt hij uit en geeft mij mijn tas. “Dank je,”� zeg ik en kijk hem weer diep in zijn ogen aan. Als hij na een lange stilte niks zegt, neem ik het woord maar. “Ik moet gaan,”� zeg ik kortaf en loop door. Ik hoor hoe hij zich omdraait en zijn ogen op mijn rug legt. Maar ik loop door en doe alsof er niks is gebeurt. Gijs is voor mij nu einde hoofdstuk.


*Drie maanden geleden*
“IK WIL DAT JE EERLIJK TEGEN ME BENT,”� schreeuw ik tegen hem en kijk hem aan. Omdat hij geen reactie geeft, pak ik een voorwerp en smijt dat op de grond. Een fotolijstje. Om het lijstje liggen allemaal glasscherven. Ik zie de foto. Hij is van ons samen, 1 jaar geleden. We waren heel gelukkig en hadden soms een meningsverschil, maar geen ruzie zoals nu. Ik kijk op van het gegooide lijstje en kijk naar hem. Hij kijkt ook naar het lijstje, maar zodra hij voelt dat ik hem aankijk, komt langzaam zijn hoofd omhoog tot hij me in mijn ogen aankijkt. Hij kijkt alleen maar en zegt niks. Ik word hier zo gek van. Dat doet hij nou altijd als hij iets verkeerds heeft gedaan. Maar elke keer zag ik het niet of legde het bij. We zijn zelfs een keertje een maand uit elkaar gegaan om tot de conclusie te komen dat ik toch niet zonder hem kon.
Ik kijk hem aan en wacht. Ik kan dit niet meer aan. Ik ben het wachten zat. “Yasmin,”� fluistert hij en kijkt naar zijn schoenen. Ik vervloek mezelf binnensmond. Ik loop naar hem toe en ga voor hem staan. Met mijn wijsvinger haal ik zijn kin omhoog en nu moet hij me wel aankijken. Onze neuzen raken elkaar bijna aan. Bijna.
“Wat is er?”� vraag ik en kijk met mijn ogen vol medelijden naar hem. “Het spijt me zo,”� zegt hij en laat een traan vrij. Ik veeg de traan weg en zie in zijn ogen dat er nog meer gaan volgen. Ik omarm hem en druk hem dicht tegen me aan en voel hoe hij begint te huilen. “Sshht,”� sus ik hem en probeer hem gerust te stellen. Als hij is gestopt met huilen, laat ik hem los. “Sorry dat ik zo schreeuwde,”� zeg ik hem en kijk hem schuldig aan. Hij drukt zijn lippen op die van mij en begint me te zoenen. Dit kan hij zo goed. Hiervoor blijf ik ook bij hem. Maar het is ook zijn bescherming die ik van hem krijg. En alles bij elkaar is hij het voor mij gewoon helemaal.
Na onze zoen, ruim ik de glas scherven op en pak daarna de foto op. Ik bekijk de foto en laat een traan vallen. We waren toen zo gelukkig, dat ik me soms afvraag waarom ik dat nu niet meer ben. Ik gooi de scherven weg en zet het lijstje weer neer. Ik kijk er even naar en plof dan neer op de bank naast Gijs. Hij slaat een arm om me heen en kijkt me aan. Hij begint me weer te zoenen. Alleen nu heftiger dan daarnet. Hij drukt mij op mijn rug op de bank en gaat over me heen hangen. Met zijn handen doet hij langzaam mijn t-shirt uit. Nouja, het lukt niet, maar hij probeert het wel. Maar ik wil dat gewoon nog niet. Ik sla hem van me af en ga recht zitten.
Dit doet hij wel vaker en elke keer als ik zeg dat ik het nog niet wil, zegt hij me te begrijpen. Ik kijk hem aan en denk dan dat hij bij me weg kan gaan omdat ik het nog niet wil. Ik duw hem achterover op de bank en begin hem nu te zoenen. Overdondert zoent hij terug en kijkt me aan. Ik doe mijn shirt uit en kijk hem aan. Hij staat op, neemt mij in zijn armen en loopt dan de trap op naar boven. Hij legt mij op zijn bed neer en trekt zelf zijn broek uit. De rest vliegt voorbij en het volgende moment ligt hij naast me uit te hijgen. We hebben het gedaan. WE HEBBEN HET GEDAAN. Dat is het enigste wat er door mijn hoofd gaat. Ik voel me vies. Ik voel me gebruikt. Ik kijk naar Gijs en zie dat hij in slaap is gevallen. Ik stap over hem heen en loop de badkamer in. Ik stap de douche cabine in en begin me te douche. Als ik klaar ben droog ik me af en begin de zoektocht naar mijn kleren. Ondergoed heb ik gelukkig snel gevonden, maar mijn broek lukt niet echt. Ik trek dan na even twijfelen toch maar zijn broek aan en loop naar beneden waar mijn shirt ligt. Ik trek deze aan en maak me gereed om weg te gaan.
Zodra ik de deur sluit, ren ik voor mijn gevoel naar huis. Ik trek mijn broek en shirt uit en ga snel in bed liggen. Het kan me niet schelen dat het nu 7 uur is. Zodra mijn hoofd het kussen raakt val ik in een diepe, droomloze slaap.
De volgende morgen word ik vroeg wakker. Ik kijk op de wekker en zie dat mijn zicht langzaam scherp word. Steeds duidelijker zie ik staan dat het half 7 is. Ik heb bijna 12 uur geslapen. Geschrokken stap ik uit mijn bed en voel me gelijk vies. Ik denk aan gister en weet meteen weer wat er is gebeurt. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan, maar het is eenmaal al gebeurt. Op sommige momenten ben ik mezelf gewoon net voor en doe dingen waar ik later spijt van krijg. Dit is er eentje van en ik weet dat dit mij nog lang blijf volgen. Nooit zou ik hiermee kunnen rusten. Maar hoe zit het nu met Gijs?
Ik loop naar beneden en trek de koelkast open en pak er een fles Jus d’orange eruit. Ik pak een glas uit de kast en vul deze. Ik zet de fles op de tafel neer en plof op een stoel neer. Ik drink met kleine slokjes mijn glas leeg en zet die dan weer terug op de tafel.
Ik leg mijn hoofd op de tafel en laat de beelden van gister nog eens langsgaan. Waarom?
Hoe? Waardoor? Alle vragen gaan door mijn hoofd en ik weet gewoon geen antwoord. Ik bonk mijn hoofd een keer op de tafel en begin dan te huilen. Ik ben nu gewoon even niet in staat eraan te denken. Wat moet ik nou? Zou ik nu een keertje voor mezelf kiezen of kies ik toch wéér voor Gijs?


In mijn blauwe jurkje sta ik mezelf voor de spiegel te keuren. Ik ben lekker bezig geweest met mijn make-up en het staat eigenlijk best wel leuk! Ik doe mijn lenzen in en prut nog een beetje met mijn haar. Als het in het gewenste model zit, pak ik mijn zilveren ketting en doe deze om. Ik pak mijn tasje, loop naar beneden en stop deze vol met mijn spullen. Als ik hiermee klaar ben, hang ik om mijn schouder en loop naar de deur toe. Ik pak mijn pumps uit het rekje en trek ze aan. Ik heb serieus een hele week moeten leren lopen op deze klere dingen, maar ik kan het en daar ben ik stiekem toch wel trots op. Ik trek mijn lange jas aan en loop naar buiten. Vandaag heb ik een drukke dag. Eerste een date met een vriend van een collega. Die vertelde dat hij helemaal mijn type was en ik echt op date moest met hem. Dus zo gezegd zo gedaan en vandaag heb ik dus een date met hem. Volgens mij heet hij Jurgen.
Ik loop naar het afgesproken restaurant en ga naar binnen. Ik meld dat ik heb gereserveerd en wordt naar een tafeltje gebracht. Als me een tafel wordt aangewezen zie ik dat er al een jongen zit. Hij heeft donkerbruin haar dat goed zit. Als hij me ziet aankomen, staat hij op en steek zijn hand uit. “Hoi, ik ben Jurgen”� “Hoi, ik ben Yasmin,”� zeg ik en schud hem de hand. Hij loopt met me mee en schuift mijn stoel naar achter. Dankbaar ga ik zitten en voel hoe hij zijn handen even op mijn schouders legt. Er gaat een tinteling door me heen. Zelfs als hij gaat zitten, voel ik de tinteling nogsteeds. Ik word uit mijn droom geschud door de ober die mij een menukaart geeft.
Als ik mijn toetje op heb en de borden zijn weggehaald door de ober, sta ik op. Jurgen volgt mijn voorbeeld en samen lopen we naar de garderobe toe. Hij pakt mijn jas eerst en helpt mij met aandoen. Daarna doet hij zijn jas aan en lopen we samen naar buiten. “Het was heel gezellig,”� zegt tegen Jurgen. Hij kijkt me aan en ik zie aan hem dat hij het ook gezellig heeft gehad. We wisselen nummers uit, zeggen elkaar gedag en gaan dan weer onze eigen weg.
Meteen schiet Gijs weer in mijn hoofd. Ik moet maar langs gaan. Met twijfel houd ik een taxi aan en stap in, op weg naar Gijs.
Ik druk op de bel en hoor even later hoe een persoon van de trap af loop. De deur gaat open en ik zie Gijs deel. “Hoi Aman..”� Midden in zijn stopt hij en kijkt mij aan. Zijn ogen gaan van mijn tenen naar mijn hoofd en weer terug. “Hoi,”� zeg ik en glimlach onschuldig. Nogsteeds met stomheid geslagen staat hij daar in de deuropening, met de deur als steun. Als hij de deur niet had, was hij omgevallen. Zijn mond hangt open en zijn ogen kijken nogsteeds overal op mijn lichaam. “Laat je me hier staan of mag ik nog naar binnen?”� zeg ik botter dan bedoelt. Ik moet hem gewoon weer even wakker schudden. “eeuuhh..”� Stamelt hij, maar blijft staan. “Weetje, zo doe je dus altijd. Je laat mij altijd voor jou beslissen en als het niet goed is word je boos. Nooit doe ik iets goed. Elke keer doe je zielig en groeit mijn schuldgevoel tegenover jou. Elke keer leg ik het bij, omdat ik van je houdt, maar jij veroorzaakt steeds de problemen. Ik ben het zat om je steeds te moeten vergeven voor kleine dingen. Ik ben het zat. Helemaal zat.”� Ik schreeuw de woorden bijna. Het lijkt als een opluchting. Ik wil me omdraaien als ik me iets bedenkt. Ik rommel iets in mijn tasje en haal zijn dvd’s eruit. Ik duw deze in zijn hand, waardoor hij de deur als steun kwijt is en even wankelt. Snel vind hij zijn evenwicht en kijk me verbouwereerd aan. Ik draai me om en loop snel weg. Als ik me nog omdraai zie ik dat Amber in de deuropening is verschenen en verhaal bij hem probeert te halen. Ik loop weg van hem. Weg van Amber. Weg van alles wat achter me ligt. Op weg naar iets beters!

Reacties: