FanFic.nl

I Gotta Find you

3. Video Girl

Do you know what it’s like
To feel so in the dark
To dream about a life
Where you’re the shining star

Ik luister niets anders meer. Enkel I gotta find you, Please be mine en de akoestische versie van This is me klinken nog door mijn boxen. Ik weet dat het onmogelijk is dat ik nog eens met hem in contact kan komen, dus ik probeer hem straks uit mijn hoofd te bannen.
Maar eerst nog even nagenieten door de muziek te luisteren en naar zijn posters te staren. Ongelofelijk. Ik heb met hem op het podium gestaan, gezongen, en er was die klik. Ik zet mijn mp4 en boxen uit en draai me nog eens om. Jessie is al naar huis. Ik lig hier nog, in Rotterdam, bij mijn ‘bijna-zwager’. Zachtjes zing ik nog even het refrein van I gotta find you, dan vallen mijn ogen langzaam dicht en even later slaap ik diep.

Ik staar uit het raam, kijkend naar het voorbij flitsende landschap. De rechtstreekse trein naar huis. Stopt onderweg nog te Utrecht, Amersfoort en Zwolle. Eindpunt: Leeuwarden. Met nog twee tussenstations. Ik ga altijd met deze trein, alleen normaal stap ik in Zwolle in. Ik besluit Jessie een sms te sturen, en pak mijn telefoon.

Hai ^^. Het was tof hé?
Vooral daar op het
Podium, mijn uitzicht
Was echt awesome.
Jammer dat ze al
Naar België zijn. x!

Ik klap het ding dicht en kijk de trein rond.
“Hé! Jij was dat meisje!”�
Er staat een blond meisje voor me, met een brede grijns. Niet-begrijpend kijk ik haar aan.
“Van het Jonas Brothers-concert, in Rotterdam?”� zegt ze alsof ik superdom ben. Ik knik en dan steekt ze een heel verhaal af over hoe gaaf ze het concert vond, en hoe jaloers ze op me is.
“Denk maar niet dat ik hem nog spreek, hoor.”�
Verbaasd kijkt ze me aan. “Hoezo niet?”�
“We zongen enkel samen, meer niet. Ik heb niets van hem. Hij weet niet eens hoe ik heet!”�
“O.”� zegt ze en ze druipt af. Met een diepe zucht laat ik mijn blik naar buiten gaan en ik voel mijn telefoon trillen.

Hee! Ja, het was
Echt koel. ^^ Je
Moet zo ff het
Nieuws checken!
Xx!

Verbaasd kijk ik naar het kleine beeldschermpje. Hoezo het nieuws? Ik vraag het haar, zie dat we station Zwolle inrijden. Nog 25 minuten.
Ik lip mee met mijn muziek en trommel zachtjes wat op het tafeltje. De trein zet zich weer in beweging - het is 20 over. Een jongen komt hijgend tegenover me zitten, zo te zien heeft hij het net gehaald. Ik bekijk hem van top tot teen en dan kruisen onze blikken. Plots herken ik hem. Het is mijn ex-grote liefde. Hij is veranderd, enorm veranderd. Hij glimlacht, ik glimlach flauw terug.
“Wat doe jij in de trein dan?”� vraagt hij, ik grijns. Hij had natuurlijk niet verwacht dat ik in de trein zit op zaterdagen. Ik haal mijn schouders op.
“Ik kom van Rotterdam, ben naar een concert geweest.”�
“Aah. En van wie was dat concert?”�
Ik kijk naar buiten terwijl ik antwoord geef, en hij blijft even stil. Ietwat ongemakkelijk kijken we allebei een andere kant op, het was namelijk algemeen bekend dat ik hem leuk vond. Nu ik in de vierde zit, is het niet meer zo. Als ik weer opkijk, kijkt hij me recht aan. Ik schud even met mijn hoofd om mijn haar goed te krijgen, en kijk dan terug.
“Hoe gaat het op school dan?”� vraagt hij, enkel om iets te zeggen te hebben. Ik haal mijn schouders op en vertel een beetje globaal over mijn klas, mijn vakken en mijn cijfers. Hij vraagt welke leraren ik heb, en hoewel hij op de Havo zit hebben we veel dezelfde leraren. Voor ik het weet zijn we op het station waar ik moet zijn, en ik groet hem. Dan stap ik uit, en als ik voor het station sta zie ik gelijk mijn vader al staan met de auto.
“Hoe was het?”� vraagt hij als ik instap, verbaasd kijk ik hem aan. Hij vraagt nooit iets over mij persoonlijk, meestal vergeet hij wat ik allemaal verteld heb. Niet dat hij afstandelijk is, nee. Hij bemoeit zich gewoon daar niet zo veel mee en op zich vind ik dat best fijn. Ik vertel een klein beetje over het concert, maar zeg niets over het zingen op het podium. Dat bewaar ik voor als iedereen erbij is. We draaien de oprit op, en ik word uitbundig begroet door onze drukke hond. Mijn moeder doet de deur al open, begroet me. Ze vraagt precies hetzelfde, en dan zie ik dat mijn oudste zus thuis is. Gezellig. Ik begin te vertellen, en als ik vertel over het stuk op het podium, valt haar mond open.
“Wauw, dat is gaaf!”� zegt ze en ik knik.
“Het was echt heel cool, en het ging ook goed!”� Ik grijns breed, mijn vader klopt me op mijn schouder.
“Hee!”� zegt hij, wat hij altijd zegt als hij trots is. “Goed man!”�
Ik gooi mijn tas op de grond en pak wat drinken uit de koelkast. Mijn ouders verwachten dat ik alles in geuren en kleuren ga vertellen, maar dat doe ik nog niet. Shownieuws begint zo.

Jonas Brother Joe Jonas hopeloos op zoek naar podiumgirl!

Verbaasd kijk ik op, mijn mond valt open. Een shot van mij en Joe samen op het podium verschijnt voor het beeld en de presentatoren beginnen te praten. Ze vertellen een beetje over het concert, en dan over dat Joe wanhopig op zoek naar iemand was gegaan. Of ze onderweg zijn naar België, is niet bekend.
Mijn hart heeft een paar slagen gemist en ik voel me behoorlijk raar. Is hij echt op zoek naar mij? Ik besluit Jessie te bellen, omdat ik het echt een noodgeval vind. Ik ren naar boven, en Jessie neemt op. Gelijk begin ik te praten.
“Jessie! Zag je dat, op het nieuws?”�
“Ja, wow, echt koel! Hij is gewoon naar je op zoek, weet je hoe jaloers zooo veel meiden zullen zijn?”�
“Ik weet niet of hij nu nog steeds op zoek is..”� Vertwijfeld bijt ik op mijn lip en kijk naar de poster aan mijn muur.
“Tuurlijk joh! Je hebt echt indruk op hem gemaakt!”�
Ik hoor plots mijn moeder roepen en vertel Jessie dat ik moet gaan. Avondeten. Mijn ouders vinden dat ik nu alles moet gaan vertellen, dus ik vertel precies wat er allemaal gebeurde.
“..En daarnet was ik op het nieuws.”� Mijn ouders en zus kijken me verbaasd aan, ik knik en neem een hap van mijn broodje hamburger -met niets- terwijl ik met mijn andere hand zenuwachtig aan mijn haar zit. Stil eet ik verder, nadenkend over hetgeen dat het afgelopen weekend is gebeurt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.