FanFic.nl

I Gotta Find you

6. Forever Blue

Al minstens drie liedjes heb ik over haar geschreven en ze blijft maar in mijn gedachten rondspoken. Het nieuwe jaar begint vannacht, er is vanavond een grote party bij ons thuis voor al onze vrienden en familie. Het beloofd een toffe avond te worden, maar ik kan het meisje maar niet uit mijn hoofd zetten. Als kauwgom aan je schoen blijft ze maar in mijn hoofd plakken. Ik ben stiller geworden, de vrolijke Joe is iets minder vrolijk en als ik wel vrolijk doe is het meestal nep. We zijn na de laatste show nog even teruggeweest naar Nederland, maar we hadden haar niet weer gevonden. Alle sporen lopen dood. Om moedeloos van te worden.
Ik zit met opgetrokken knieën op mijn kamer en kijk naar buiten. Het begint al donker te worden en af en toe schiet er een felgekleurde vuurpijl door de lucht. Ik zing een van de liedjes die ik over haar heb geschreven, maar word er enkel mistroostiger van.

And if
If she is the one for me
I’m sure I’ll find her
One day
We will be together, and the sky will be
Blue forever, in love together, strong forever.

De laatste noot is lang maar ik zing hem volledig uit. Als ik de liedjes over haar zing, voel ik me rot maar tegelijk heb ik ook veel kracht om het te zingen. Ik voel me leeg zonder haar. Geen enkel meisje mag mijn leven binnenkomen - enkel zij heeft toegang tot mijn hart. Ze heeft de sleutel afgepakt en niemand kan hem terugvinden.
“Joseph!”� hoor ik roepen, het is Nick. Met een zucht sta ik op en loop naar de overloop.
“Ja?”�
“Komen, het bezoek is er.”�
Ik loop de trap af, begroet de mensen die net binnen zijn gekomen en ga gelijk door naar de keuken, waar ik iets te drinken pak. Nick kijkt me bezorgd aan, ik snap waarom. Ik zie bleek en zeg amper iets. Totaal anders dan dat ze gewend zijn. Volgens mij heeft Nick nu een hekel aan dat meisje gekregen, want iedere keer als ik het over haar heb draait hij met zijn ogen en zucht diep, heel diep. Ik word af en toe ook gek van mezelf, maar Nick op een andere manier. Hij snapt het niet.
Ik drink de laatste slok op en vul mijn glas nog een keer met water. Bijna woest doe ik de bewegingen, en dan loop ik naar de woonkamer waar ik op de bank plof. Een paar mensen volgen mijn voorbeeld, ik ken ze allemaal en begroet ze even. Ik neem nog een slok water en ga met mijn hoofd achterover op de leuning van de bank. Het word een lange avond vanavond.

“VIJF! VIER! DRIE! TWEE! EEN… GELUKKIG NIEUWJAAAAAR!”� Ik word bijna doof van het geschreeuw, maar het steekt me aan en ik doe eindelijk wat vrolijker. Overal wensen mensen elkaar een Gelukkig Nieuwjaar, en ik ga iedereen bijlangs. De mensen die er nu nog zijn, zijn onze beste vrienden. Ik knuffel Demi, en daarna Selena, geef Nick de box en schud Kevin’s hand, waarna we elkaar toch maar even knuffelen.
“Met de hoop dat je dit jaar meer geluk hebt op het gebied van mensen vinden.”� Fluistert hij in mijn oor en ik grijns breed. Dat hoop ik zeker.

1 Januari. Een nieuw jaar.
Ik kom overeind, rek me uit en gaap langgerekt. Ik heb tot elf uur geslapen, want we lagen pas om drie uur in bed. Gelijk sla ik mijn benen over de rand en vol goede moed trek ik mijn kleren aan. Om een of andere vage reden voel ik me vrolijk vandaag, en ik loop fluitend naar beneden. Daar tref ik Nick en Kevin aan de keukentafel, die me vreemd aankijken.
“Joe? Je fluit? Hoe kan dat?”� vraagt Nick me, en ik grijns.
“Ik weet het niet, ik voel me vrolijk vandaag. Alsof er iets goeds staat te gebeuren.”� Ik glimlach breed en pak een broodje van de schaal die midden op tafel staat. Als ik een hap neem kijk ik Nick en Kevin aan, die nog steeds ongelovig naar me kijken.
“Wat?”� zeg ik, ook al is het meer in het broodje. Ze schieten beide in de lach en ik slik snel het stuk door, voordat ik erin stik ofzo. Helemaal in een deuk liggen we over de tafel en het gaat eigenlijk nergens over.
“Joe, Kevin en ik wilden vandaag de stad in gaan. Even wat Nieuwjaarsinkopen doen, je weet wel, schoenen en kleren enzo.”� Ik knik, slik de hap die ik net genomen heb door.
“Ik ga mee.”� Zeg ik en dan neem ik de laatste twee happen van het bolletje. Als ik hem op heb, drink ik nog wat vruchtensap en dan storm ik naar boven om me verder klaar te maken. Tien minuten later loop ik de trap weer af, waar Kevin en Nick op me staan te wachten. Met z’n drieën lopen we naar buiten, naar Kevin’s auto. Ik ga voorin zitten, Nick heeft de achterbank voor zich alleen en blijkbaar vind hij dat géén probleem.
“Zeg Joe, heb jij wel goed opgelet gisteravond? Nick heeft een heel leuk meisje ontmoet.”� Kevin zegt het grijnzend en ik hoor Nick een verontwaardigt geluidje maken.
“Niet.”� zeg ik, en ik draai me half om. “Hoe heet ze?”�
Nick kijkt me grijnzend aan. “Lauren.”� Ik knik en draai me weer terug om. Lauren. Dus, Nick had een leuk meisje ontmoet - wat meestal betekende dat hij dat meisje binnenkort zijn vriendinnetje mocht noemen. De stad vliegt voorbij en voor ik het weet draait Kevin onze vaste parkeerplaats op, vlakbij het vliegveld. Ik doe mijn gordel af en open de deur, Kevin en Nick doen hetzelfde. Eerst blijven we nog even praten bij de auto, over meisjes, sport en muziek. Nick verteld vol enthousiasme over Lauren, en ik luister grinnikend. Als Kevin aan het woord komt verteld hij, minstens zo enthousiast als Nick, over die nieuwe winkel die geopend is met sneakers en de meest stoere vesten. Wat mode betreft is Kevin de slimste. Nick houd nooit zo van shoppen, maar hij is iets bijgedraaid. Zodra er een goede Sneakers-zaak is, kan je Nick daar met gemak een uurtje in vermaken.
“Joseph?”� hoor ik een wel heel erg bekende stem vragen en ik draai me om. Een schok gaat door me heen en mijn hart mist een slag.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.