FanFic.nl

I Gotta Find you

7. Time for me to Fly

Het nieuwe jaar is nog maar een uur lang en ik sta al met mijn handbagage in het vliegtuig. Litha staat met een moe hoofd naast me uitgebreid te gapen, waardoor ik even in de lach schiet. Ik stop mijn bagage in een van de vakken en ga bij het raampje zitten. Litha pakt gelijk een kussen en maakt het zich gemakkelijk en ik bedenk me dat dat een slim idee is, dus ik pak mijn kussen ook. Voor het eerst sinds tijden heb ik op oudejaarsdag geslapen, van twaalf uur ’s middags tot ongeveer zeven uur ’s avonds. Toen moest ik me klaarmaken en daarna gingen we op weg naar Schiphol, waar we -ondanks de file- ruim op tijd kwamen. Het nieuwe jaar heb ik op het vliegveld ingeluid, samen met een heleboel andere reizigers en mijn familie. Litha was er ook, met haar ouders, broertje en zusje, en die laatste moest heel erg huilen. Ze zou haar grote zus erg missen.
Ik leg het kussen onder mijn hoofd en ga lekker liggen, zodat ik al snel in slaap val nadat we zijn opgestegen. Over ongeveer 11 uur ben ik dan eindelijk in de stad van mijn dromen.

Ik stap het vliegtuig uit en Litha loopt kreunend achter me. Ik grinnik even om haar, ze rekt zich uit en is gelijk een stuk wakkerder. Als we de tunnel door zijn, kijken we elkaar aan en beginnen precies tegelijk te gillen en te springen.
“WE ZIJN ER GEWOON!”� Roep ik en ze knikt blij. We zijn allebei vol energie - we hebben de volle elf uur geslapen. Ik heb amper iets van de reis gemerkt. Het is nu ongeveer kwart over twaalf ’s middags, onze nieuwe ‘ouders’ zouden ons om half één afhalen. Maar als we de gate uitlopen, staan ze er al. Ik herken ze van de foto. Moeiteloos schakel ik om van Nederlands naar Engels en ik begroet Dana, Peter en hun dochter Lilly, van dertien. Ze is enkel een jaartje jonger dan ik. Ze vragen hoe de reis was maar ik kan er niet echt veel over zeggen, want zoals ik al zei - ik sliep de gehele reis. Litha en ik lopen, samen met onze gastgezinnen, druk kletsend het vliegveld af en als ik buiten sta slaat mijn hart een slag over. Drie té bekende figuren staan er te kletsen.
“Joseph!”� Zeg ik, het klinkt behoorlijk raar. Hij draait zich om en zijn mond valt open. Een brede glimlach verschijnt over onze lippen en hij is in drie stappen bij me, terwijl ik ook twee grote zet.
“Ik dacht dat ik je nooit zou vinden..”� zegt hij en ik glimlach breed.
“Nou, hier ben ik dan.”� Zeg ik, en ik maak een gebaar met mijn armen waardoor hij ontzettend schattig lacht. Dan steek ik mijn hand uit.
“Ik had me nog niet voorgesteld. Mijn naam is Anne Ruth, maar je mag me gewoon Anne noemen want ik weet nu al dat je je tong breekt over mijn tweede naam.”� Zeg ik, de glimlach is niet van mijn gezicht te slaan. Hij houd mijn hand vast en blijft ook glimlachen terwijl hij probeert mijn naam uit te spreken. Het gaat nog best aardig - ik heb het mensen slechter horen doen. Mijn gastgezin heeft er geen moeite mee, want zij komen zelf oorspronkelijk uit Nederland. Toch staan ze er wel op dat ik Engels praat, zodat ik daar geen problemen mee ga krijgen. Maargoed, ik dwaal af.
Plots draait Joe zich om.
“Kevin, Nick, ik heb haar gevonden, hoor.”� Hoor ik hem zeggen en hij slaat zijn arm om mijn schouders, terwijl hij me tegen zich aan drukt. Ik kijk ietwat raar op, maar glimlach dan en steek mijn hand op. Nick kijkt me wat minachtend aan, terwijl Kevin me hartelijk begroet.
“Kevin Jr.”� zegt hij, breed grijnzend.
“Anne.”� Zeg ik, minstens zo breed glimlachend.
“Dus, jij bent dat meisje dat mijn broertje zo van slag heeft gekregen. Mijn complimenten - dat lukt niet veel meisjes.”� Ik bloos bij dat compliment, mompel iets en kijk Joe dan aan die helemaal straalt. Ik heb de nieuwsberichten wel gelezen, dat hij niet lekker in zijn vel zat, maar daar zie ik nu helemaal niets van. Ligt het dan toch aan mij?
Ik begin me nu al zorgen te maken over wanneer ik weg moet.

Litha staat plots naast me en neemt de drie jongens in zich op.
“Hmm, dus dit zijn de befaamde Jonasbroeders, jouw grote liefdes?”� Ik knik en kijk even het groepje rond. Litha knikt ook maar lijkt niet echt onder de indruk. Logisch - ze heeft niet echt wat met de Jonasbrothers. Eigenlijk haat ze ze zelfs, maarja. Ieder z’n smaak. Ik kijk Joe aan, waardoor ik spontaan weer begin te glimlachen.
“Ik moet zo mijn nieuwe huis inspecteren, zullen we morgen wat afspreken?”� zeg ik zacht zodat hij alleen het hoort en hij knikt blij. Hij overhandigt me zijn mobiel en ik zet mijn nummer erin. Ik heb van mijn gastouders al een Amerikaanse telefoon gekregen, zodat ik gewoon met vrienden kan smsen zonder dat het handen vol geld kost. Dan laat hij me los en ik loop weg, terwijl ik achterom blijf kijken en naar hem zwaai. Hij straalt helemaal, een brede glimlach ligt om zijn lippen en ik zie hoe hij ook zijn hand opsteekt. Maar ook de blik van Nick ontgaat me niet, en die blik bevalt me totaal niet. Wat heeft hij tegen mij? Vroeger was hij absoluut mijn lievelingsJonas, maar op een gegeven moment vond ik Joe toch wat leuker worden en de weken voor het concert werd dat nog erger. En toen kwam ik met hem op het podium te staan.. ik was helemaal verkocht. Blijkbaar was Joe ook onder de indruk van mij geweest, want zoals hij straalde had hij in geen eeuwen meer gedaan. Ik kijk voor me uit, ietwat afwezig, terwijl Litha wat tegen me sist.
“Je hebt nooit gezegd dat jij Joe kende!”� Ik grijns, duw even met mijn vuist tegen haar arm en dan splitsen we ons, naar twee verschillende auto’s. Ik heb al gehoord dat Litha naast me komt te wonen, haar gastouders zijn de buren van de mijne. Perfect.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.