FanFic.nl

I Gotta Find you

8. Girl of my Dreams

Fluitend loop ik de trap af, waar ik voor de spiegel even blijf stilstaan en met mijn vingers mijn haar nog even perfectioneer. De laatste twee tredes spring ik en ik loop naar de keuken, waar ik nog even een glas water neem. Ik sms even naar Anne of ze klaar is, en als ik een bevestigend smsje terugkrijg trek ik mijn jas aan en stap in de auto. Vijf minuten later sta ik voor een best mooi huis, en ik zie haar al de oprit aflopen. Snel zet ik de auto af en stap uit, waarna ik voor haar de deur openhoud.
“Gaat u zitten, mevrouw prinses!”� zeg ik plechtig en ze grijnst. Ik bekijk haar outfit, ze heeft echt haar best gedaan. En ze heeft haar haar gestijlt - het zit prachtig. Ik kan het niet laten om eraan te zitten en als ik naast haar zit, voel ik even aan haar haar.
“Je haar zit echt prachtig.”� Zeg ik bewonderend en ik zie haar wangen rood kleuren, waardoor ik glimlach. Zachtjes hoor ik haar bedanken, en ik start de auto weer. Een kwartiertje later rijd ik de parkeerplaats van het strand op, waar ik de auto neerzet en op slot doe als we er beiden uit zijn. Ondanks het feit dat het januari is, is het nog best lekker weer.
“Mijn broer is vandaag jarig.”� Zegt ze en ik glimlach breed.
“Gefeliciteerd met je broer dan,”� zeg ik en ik steek mijn hand uit, die ze dan schud. Ze bibbert even, ik zie dat ze geen jas aangetrokken heeft en enkel over haar armen een dun, wit bloesje. Ik doe mijn jas uit en leg hem over haar schouders, waarna ze me dankbaar aankijkt. Ze zegt niet heel veel, maar ik snap het wel. Als ik haar was zou ik ook totaal overdonderd zijn. Ik weet nog amper iets van haar, dus besluit het haar te vragen.
“Nou, ik ben dus Anne, zoals je misschien wel gemerkt hebt, ik ben veertien en ik kom uit Nederland. Ik ben voor een jaartje in Amerika, via school. Ik heb namelijk altijd al van LA gehouden. Ik ken jullie nu meer dan een jaar en ben dus ook al meer dan een jaar fan, ik ben een creatief persoon en hou van computeren.”� Ze glimlacht en ik ook.
“Wat voor creatieve dingen doe je dan?”� vraag ik, oprecht geïnteresseerd.
“Ik schrijf verhalen, gedichten en songteksten, ik teken, zing, teken met de computer.. Eigenlijk alles behalve dansen.”� Ze grijnst, ik knik bewonderend.
“Da’s inderdaad heel creatief!”� zeg ik en ze grinnikt. Dan kijkt ze me aan met die prachtige, groene ogen van haar. Haar haar danst om haar gezicht, wat er magisch uitziet.
“En jij? Ik weet best veel over je, maar ik ken je persoonlijkheid niet echt.”� Zegt ze en ik grijns.
“Ik ben Joseph Adam Jonas en ik heb er een hekel aan als je me Adam noemt, eigenlijk ben ik Superman, en ik ben de laatste tijd bezig met het maken van een heleboel nieuwe nummers die heel anders zijn dan dat iedereen van me gewent is.”� Ze knikt, en kijkt me doordringend aan.
“Waar gaan ze over dan?”� vraagt ze met een toon alsof ze al haar vermoedens heeft.
Ik kijk naar het zand onder mijn voeten, en dan weer in haar ogen.
“Jou.”� Ze glimlacht en slaat haar armen om me heen. Ik reageer gelijk door mijn armen ook om haar heen te slaan, en sluit mijn ogen. Ze voelt heerlijk warm aan en haar haar kietelt mijn gezicht. Het strand is behoorlijk leeg, en als ze me weer loslaat kijkt ze me aan. Ik veeg even wat haar uit haar gezicht en dan draait ze zich een kwartslag, waarna ze een paar stappen zet. Ik volg haar voorbeeld, terwijl ik haar aan blijf kijken.
“Het is best raar, we hebben een leeftijdsverschil van zes jaar maar toch voelt het heel erg.. alsof het helemaal niet uitmaakt. Ik voel me namelijk veel jonger dan twintig.”� Zeg ik en ze knikt.
“Ja, inderdaad.”� Bevestigd ze en ze glimlacht. Door haar glimlach moet ik zelf ook glimlachen en ze komt weer naast me lopen.
“Ik mis mijn hond.”� Zegt ze plots en ze kijkt me aan.
“Hoe heet je hond dan?”� Vraag ik, en ze kijkt weer voor zich. Ik kan begrijpen dat ze degenen die ze achtergelaten heeft mist, dat zou ik ook doen.
“Zazou.”� Zegt ze, en ze grijnst. “Dat beest is echt gestoord, altijd zo druk terwijl ze al best oud is.”� Ik grinnik even, denk dan aan Elvis waar Nick zo gek mee is. Mijn blik gaat over de zee, het is een prachtig gezicht om die zwarte schuimkoppen over het strand te zien rollen. Anne denkt er precies hetzelfde over, want ze verwoord mijn gedachten meteen.
“De zee is echt mooi zo.”� Zegt ze met haar zachte stem en ik voel de gelegenheid om erop in te gaan. Toch doe ik het niet, het is te cliché. Ik hou mijn mond en glimlach breed. Dan kijkt ze me aan, haar haar zit nu echt helemaal in de war. Ze doet verwoedde pogingen om het goed te krijgen, waar ik enkel om kan grinniken.
“Ik weet wel dat je haar echt niet altijd zo zit, dus je hoeft niet te proberen om het goed te krijgen, hoor. Het ziet er wel schattig uit zo.”� Zeg ik grinnikend en ze steekt haar tong uit.
“Tsja, ik vind dat niet echt lekker zitten als het helemaal de andere kant op staat. Dat voelt zo vreemd.”� Zegt ze en ik glimlach, want ik herken het. Ze lijkt behoorlijk veel op me. We zijn al een behoorlijk stuk over het strand gelopen en plots pakt ze mijn hand en trekt me mee. Ik kijk waar we naartoe gaan, en zie een soort restaurantje op het strand. Ik grinnik, en verander mijn pas van haastig lopen in rennen. Samen rennen we, hand in hand, naar het restaurantje toe, waar we even later hijgend aankomen.
“Een tafeltje voor twee, graag.”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.