FanFic.nl

I Gotta Find you

9. That's just the way we roll

3 Januari 2010
Lieve Lynn,

Wow. California, LA, het is allemaal zo geweldig!
Ik ben hier nog maar twee en een halve dag maar ik ben helemaal verkocht. Was ik al, haha,maar toch. Wat een drooomstad. Je moet hier echt een keer komen, ik laat je alle mooie plekjes zien!
Ja, ik ken alle mooie plekjes al, door een bepaalde speciale vriend van me. Nieuwsgierig wie? Zeg ik lekker niet! Wel ga ik je lekker even vertellen wat er in de afgelopen twee (en een halve) dag is gebeurt. Ik zeg alvast, het is best veel! Goed. Komtie. Klaar? Geeft niets, ik begin gewoon.
Tsja, ik ging dus in het nieuwe jaar al om 1 uur weg van Schiphol, we vlogen ’s nachts. Amsterdam is mooi van boven, in het donker! Al die lichtjes, heerlijk. We hadden dus ons Gelukkig Nieuwjaar gevierd op het vliegveld, en toen begon onze reis van meer dan 11 uur! ö Lang he.
Nja, we kwamen dus best vroeg aan, om 12 uur al. Dus wij lopen naar buiten, het was best lekker weer voor Januari, zie ik opeens een oude bekende staan! Met zijn broers!
Ik naar hem toe, hij schrok zich dood maar was wel helemaal blij. Die roddels, dat hij depressief was, zijn absoluut niet waar. Hij is ubervrolijk, heeft altijd een glimlach op zijn gezicht en zingt bijna de hele dag. Oh-oh, nu weet je vast al wie het is. Nee? Laat ik hem zelf even zijn naam opschrijven.

Joseph Adam Jonas.

Jahaaaa. Dat is hem! Hij brand nu van nieuwsgierigheid wat ik geschreven heb boven zijn naam, want het is natuurlijk allemaal Nederlands en dat snapt hij niet. Hij kent nu een paar woordjes, en dat zijn ‘lieve’, ‘ik’, ‘hoi’ en ‘leuk’. Echt schattig hoe hij telkens probeert om mijn naam uit te spreken, hier in LA heb ik het afgekort tot enkel Anne. Maarja, ik ga even verder met vertellen.
Gisteren gingen we dus naar het strand, het was heerlijk. Ik ging samen met Joe want we hadden eergisteren, toen ik hem zag, afgesproken dat we iets samen gingen doen. Hij weet best veel over mij, ik best veel over hem en hij is superlief. Leeftijdsverschil van vier jaar? Kan hem het wat schelen!
Nouja we zijn toen een restaurantje in gegaan en daar hebben we wat gekletst, wat lol gemaakt en ik heb heerlijk lang in zijn ogen kunnen kijken. Ik kan je een ding vertellen, hij is síºíºperknap op de manier waarop ik het zou zeggen. Dat betekend dus ongeveer dit:

AAAAAAAAAH OMG HIJ IS ZOOOOOO FREAKING AWESOME AMAZING KNAAAAAAAAP!

Jep, zo bedoel ik het als ik síºíºperknap zeg. Vanochtend werd ik om elf uur gewekt, door Joseph die aan mijn bed stond en nu probeert hij mijn pen af te pakken.
Hoi Ik are Joseph and Ik leuk Anne.
Aaaaw is het niet schattig! Ja, ik heb de pen weer. Voor het geval je het niet kon ontcijferen, er staat iets heul liefs. Er staat “Hoi ik ben Joseph en ik vind Anne leuk.”� In de zin van aardig, denk ik (aa).
Ooh, gebruik ik weer een code-smiley. Maargoed. Vanochtend.
Hij heeft me een rondleiding door de stad gegeven, waardoor ik nu precies weet waar alle toffe winkels en het park zitten. Handig toch?
Nu zijn we in mijn kamer bij Dana en Peter, die een Nederlandse achtergrond hebben. Litha is in het huis naast me, als het goed is. Vanavond gaan Joseph, Litha, haar nieuwe lover (ofzo) en ik naar de film.
En o, even wat minder leuks. Ik heb echt het idee dat Nick me echt een rotkind vind.. Jammerjammerjammer!

Veel liefs,
Anne Ruth (& Joseph)

Ik glimlach breed, vouw de brief op en stop hem in een enveloppe. Daarna kijk ik Joe bestraffend aan, terwijl ik met mijn vinger wijs.
“Jij stout, klein jongetje.”� Zeg ik met een bekakte stem en hij grijnst breed. Dan spring ik overeind, trek Joe mee en huppel naar de trap, waar ik met een rotkabaal naar beneden dender.
“Sorry!”� Roep ik heel hard als ik beneden ben, en ik loop naar de eetkamer. Er ligt toevallig een pen, waarmee ik Lynn’s adres op de enveloppe klieder. Ja, ik ken hem uit mijn hoofd. Nee, ik ben niet gek. Als ik het adres opgeschreven heb, leg ik de brief in het bakje voor ‘post dat op de post moet’. Dan schuif ik aan tafel, en Joe komt naast me zitten.
“Nicely, nasi!”� zeg ik en Joe kijkt me ietwat raar aan.
“Nicely?”� Zegt hij grinnikend en ik knik. “Overgehouden aan Jessie.”� Zeg ik, nu ook grinnikend, en ik kijk naar Peter die bij iedereen eten opschept. Dan pakken we allemaal elkaars handen vast, en Peter leid het gebed. Als het amen geklonken heeft vallen we allemaal aan, dat wil zeggen: Joseph eet enorme happen, ik vergeet te kauwen en krijg de hik, Lilly neemt kleine, voorzichtige happen en Dana en Peter eten nog het normaalst. De nasi is heerlijk, Dana verklaart dat de Nasimix uit Nederland komt en ik glimlach. Blijkbaar vind Joe het ook erg lekker, want hij heeft in no time zijn bord leeg.
“Wow, dat is lekker!”� roept hij als hij het op heeft en ik grinnik. Dan knik ik en hij schept nog wat op. Niet veel later heb ik mijn bord ook leeg, en ik doe er weer wat nieuwe nasi op.
“Dus, de Nasi valt in de smaak?”� vraagt Dana en ik knik uitbundig.
“Altijd al van gehouden.”� Zeg ik, waarna ik weer een hap in mijn mond steek. Als we het op hebben nemen we een toetje, en dan ga ik de trap op naar boven. Ik maak me klaar voor de film, en loop dan de trap weer af. Joseph staat al klaar, met zijn arm uitnodigend naar me toe. Als ik bij hem ben slaat hij hem om me heen, maar hij moet me al gauw weer loslaten - ik moet mijn jas nog aan doen. Ik kijk even naar mijn blauwe skinnyjeans, mijn witte pumps, het gele slobbershirtje en de blauwe ketting en keur mijn outfit nog een keer goed. Terwijl ik mijn jas aan trek, kijkt Joe me geheimzinnig aan.
“Wat?”� vraag ik, hij grinnikt. “Nee, niets.”�
“Jawel.”�
“Nee hoor!”� Ik zucht en besluit het er maar bij te laten. Even buk ik om mijn broek aan de onderkant goed te doen, en dan word ik opeens opgetild. Ik slaak een gilletje, en doe van schrik mijn armen stevig om hem heen.
“Joseph!”� zeg ik waarschuwend maar het is net alsof hij doof is. Goed, dan laat ik het er maar bij - het is handig, dan hoef ik niet te lopen. Hij zet me naast zijn auto weer neer, doet dan de deur voor me open. Plots krijgt hij telefoon en terwijl ik instap, neemt hij op.
“Joe.”�
“…”�
“Ja Nick, ik ben inderdaad bij Anne. Ik wéét dat we dat nummer moeten opnemen, maar er zijn echt nog wel meer dagen! We hebben nog zeeën van tijd en ik ga nu naar de bios.”�
Hij loopt om de auto heen en stapt naast me in.
“Nicholas, kap nou eens, ik ga naar de bios, punt uit. Daag.”�
Hij drukt de telefoon weg en zucht even diep, waarna hij me aankijkt. “Nick zeurt.”�
Ik leg mijn hand op zijn knie.
“Ik snap hem ergens wel, want de afgelopen twee dagen ben je telkens bij me geweest. En Nick vind mij niet echt geweldig, heb ik het idee.”� Hij kijkt naar mijn hand en legt er dan zijn eigen hand overheen. Met zijn andere hand start hij de auto en pakt het stuur beet, waarna we de oprit afrijden. Op naar de bioscoop en niemand gaat onze pret ruïneren.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.