FanFic.nl

I Gotta Find you

11. Hello Beautiful

Ik voel me veilig in zijn armen en sluit mijn ogen. Ik weet niet hoe lang we hier al staan, maar het is heerlijk met hem. Hij is zo lief voor me.. Ik maak me een stukje los van hem en kijk hem aan, hij kijkt glimlachend terug - alsof hij al die tijd al naar me had gekeken. Hij pakt mijn hand en stelt voor om even te gaan lopen, en dan langzaam onze weg te maken naar mijn huis. Ik stem ermee in en samen beginnen we te lopen. We hebben het over wat random dingen en ik voel me echt thuis bij hem, alsof ik hem al jaren ken. Zijn vingers om mijn hand zijn zacht en lekker warm, en ik voel hoe hij zachtjes in mijn hand knijpt. Ik doe hetzelfde terug, en hij trekt me een stukje naar hem toe waarna hij zijn arm om mijn schouders legt. Ik leg mijn arm om zijn rug en leun een beetje tegen hem aan. Hij is groter dan ik, ik ben 1.74. De perfecte catwalk-lengte.
“Anne?”�
“Joseph?”� geef ik als antwoord, en ik hoor hem grinniken. In Nederland deed ik dat vaak met mijn moeder, we maakten ook vaak samen woordgrapjes. Ik glimlach bij de gedachte eraan en mis mijn ouders toch wel bestwel. Gelukkig komen ze de eerstkomende vakantie, en ze nemen Lynn mee.
“Heb je zin om morgen mee te gaan naar een bandrepetitie? Het moet toch wel want anders word Nick boos, en het lijkt me echt tof als jij erbij bent.”� Ik voel me vereerd door dit voorstel, en natuurlijk stem ik in, wie wil dat nou niet?
“En misschien konden wij samen een liedje proberen.. Ik heb wat geschreven.”� Hij rommelt in zijn zak en haalt er twee papieren uit, waarop bladmuziek staat. Een duet, tussen -hoe verrassend- een jongen en een meisje. Ik lees de tekst over en hij zingt de muziek.
“Klinkt mooi! Ja, dat zou ik dolgraag willen proberen.”� Zeg ik glimlachend en ik kijk naar hem op. Hij glundert helemaal, en ik geef de papieren terug waarna hij ze weer opvouwt en in zijn jaszak doet. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het elf uur is, wat betekend dat ik nog een halfuurtje bij Joe kan zijn. We lopen langs de boulevard en Joe houd plots stil. Hij legt zijn armen op het hek, ik ga naast hem staan. Dan komt hij plots achter me staan en slaat zijn armen om me heen. Het uitzicht is prachtig - de zee is diepzwart en de weerspiegeling van de maan word opgebroken door golven. Een enkele surfer waagt het om ’s avonds laat nog op de golven te gaan, en gefascineerd kijk ik er naar. Surfen heb ik altijd al een stoere sport gevonden, naast hockey en paardrijden. Ik draai me om naar Joe, die zijn handen op de bovenste buis van het hek legt. Hij staat vreselijk dicht tegen me aan, ik leg mijn handen in zijn nek en kijk enkel in zijn ogen. De glimlach is niet van onze gezichten af te slaan, maar ik doe niets verder. Joe ook niet. Misschien heeft hij door, dat ik niet te snel wil gaan. Misschien wil hij dat zelf niet. Maar ik ben er iniedergeval nog niet helemaal klaar voor.
“Je bent prachtig.”� Zegt hij zacht en ik voel de blosjes opkomen. Blijkbaar heeft hij ze ook opgemerkt, want hij gaat met zijn vingers langs mijn wang.
“En je bent rood.”� Zegt hij triomfantelijk, ik prik hem zacht in zijn buik, waarop hij een verontwaardigt geluidje laat horen.
“Ik ben rood wanneer ik wil.”� Zeg ik eigenwijs, en ik steek mijn tong uit. Weer kijk ik op mijn horloge, en ik zeg tegen Joseph dat we onderhand maar eens richting mijn huis moeten gaan.
“Zal ik je hier vast je nachtkus geven?”� Zegt hij voorzichtig en ik glimlach vanwege die voorzichtigheid.
“Vooruit dan maar. Één nachtkus.”� Zeg ik en ik wijs op mijn lippen. Hij zet zachtjes zijn lippen kort op de mijne en ondanks de ongelofelijk korte lengte van dit prachtige moment, voelt het magisch. Ik geniet nog even na door mijn ogen niet gelijk open te doen, en dan glijd mijn hand in die van Joe. Dicht langs elkaar lopen we over de stoep, af en toe wijst Joe wat gebouwen aan. Zo kom ik te weten waar het kantoor zit waar Lauren Conrad werkt, waar de meest mooie uitgaansplaatsen zijn en waar ik het beste terecht kan voor een creatieve baan. Tien minuten later, om vijf voor half twaalf, staan we voor mijn huis en ik sla mijn armen om Joseph’s nek.
“Vandaag was de beste dag uit mijn leven, samen met het concert.”� Zeg ik en hij knikt.
“Dat klopt, de mijne ook.”� Hij knuffelt me en we blijven even zo staan. Dan maakt hij zich los.
“Je moet naar binnen, het is half. Ik bel je morgen wel.”� Zegt hij zacht en ik ga kort met mijn vinger over zijn neus. “Doe dat maar, daag!”� zeg ik, terwijl ik het paadje naar de voordeur oploop.
“Dag, schoonheid.”� Zegt hij en dan is hij verdwenen in de duisternis. Met een geweldig gevoel open ik de voordeur, waarna ik Dana en Peter in de woonkamer aantref.
“Zo dame, je had geen minuut later mogen zijn.”� zegt Peter met een grijns en hij steekt zijn tong uit.
“Ja, zal wel, ik ga lekker naar bed.”� Zeg ik en ik voeg woord bij daad. Terwijl ik de trap op loop denk ik na over de geweldige dag, en met een prachtig gevoel in mijn buik stap ik tien minuten over half twaalf in mijn bed. Als ik mijn telefoon pak om te kijken of ik nog smsjes heb, zie ik dat ik er drie heb staan.

Totmorgen, lief meisje!
Ik hou van je.
Liefs, Joseph.

Een brede glimlach verschijnt over mijn lippen en ik kan het niet laten om even een kusje op het beeldscherm te drukken. Ik typ een antwoord en open het volgende smsje.

Mag morgen mee
Naar repetitie van
Kev, Nick & Joe!
Xx Lith

Snel typ ik een antwoord, dat ik ook mee mag, en dat ik het heel tof vind. Ik gaap even en ga verder naar het laatste smsje.

Dag lieve schoonheid,
Vandaag was awesome
Dat doen we vaker
x, Nick

Ietwat verbaasd kijk ik naar het beeldscherm, maar ik besluit het er maar bij te laten. Hij heeft vast een foutje gemaakt, per ongeluk het naar de verkeerde persoon gestuurd. Ik gaap nogmaals en leg mijn telefoon naast mijn kussen, waarna ik me omdraai en de deken strak tegen me aan trek. Ik sluit mijn ogen en dommel al gauw weg in een roze droomwereld, gevuld met allemaal Joseph’s en de mooiste gebouwen van LA.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.