FanFic.nl

I Gotta Find you

12. 7.05

Voor de tweede keer sla ik de wekker uit, om daarna met wijd open ogen naar mijn plafond te staren. Mijn blik gaat naar de wekker.
7.05
Ik zucht diep en kom overeind, en terwijl ik de dekens afschuif zet ik mijn voeten op de koude vloer. Even kom ik bij van die snelle actie in de vroege ochtend, en dan sta ik op. De foto van Anne die ik op mijn kast heb geplakt is eigenlijk het eerste dat me opvalt en een glimlach verschijnt over mijn gezicht. Er is geen betere manier om ’s ochtends uit bed te komen. Terwijl ik mijn spijkerbroek aantrek, bedenk ik alvast welk shirt ik aandoe en vijf minuten later loop ik aangekleed de trap af. In de spiegel in de gang zie ik dat mijn haar wel heel erg ernstig in de war zit, en met mijn vingers probeer ik het een beetje te fatsoeneren. Dan loop ik de keuken in, waar Nick net bezig is met een broodje. Ik groet hem, en ga naast hem staan.
“Zo. Dus vandaag geen uitstapjes met je liefje, gewoon aan de slag?”�
Ik knik, zeg maar niet dat zij ook komt. Plots vermeld hij dat Lauren vandaag komt, en als ik wil mag ik Anne uitnodigen.
“Had ik al gedaan. En Kevin had Litha geloof ik ook uitgenodigd. Ik mag dat meisje wel.”� Zeg ik en Nick grinnikt, terwijl hij me voor mijn kop slaat.
“Één meisje tegelijk, broertje!”�
“Hee! Ik ben ouder, hoor!”� Roep ik, maar Nick loopt weg. Ik pak een schaaltje en doe er wat cornflakes in, waarna ik in één beweging de melk uit de koelkast pak en de deur weer dichtdoe. Rustig giet ik de melk bij de cornflakes en daarna loop ik met het schaaltje en een lepel naar de woonkamer, waar Nick ook zit. Dan gaat de deur open, Kevin staat in de kamer.
“G’morgen..”� zegt hij schor en hij gaapt. Doordat hij gaapt, gaap ik ook en even later zitten we met z’n drietjes te gapen. Dan schieten we in de lach, en Kevin loopt naar de keuken. Ik steek een lepel vol cornflakes in mijn mond, pak de afstandsbediening. Verveeld zap ik langs de zenders en dan zie ik opeens mezelf voor het beeld langschieten. Ik leg de afstandsbediening weg en kijk aandachtig naar het beeld.

Jonas Brother Joe Jonas heeft zijn podiumgirl gevonden!

Anne en ik schuiven voorbij, een foto van ons samen in het strandrestaurant. Nick kijkt me veelbetekenend aan maar ik wuif hem weg, ik luister naar de presentatoren. Men vermoed dat het meisje niet van Amerikaanse afkomst is, haar naam is niet bekend. Wat wel bekend is, is dat ze van het concert in Nederland is. Ze is niet iemand uit de wereld van de celebrities. En dan komt er een stukje over afgelopen november, van het concert in Nederland. Ik zie ons samen op het podium en onwillekeurig moet ik breed glimlachen. Het gevoel dat ik die avond had, komt weer terug, en dan gaat mijn telefoon af. Een smsje.

hah, wij op tv!
Over het concert
Enzo. koel! Hoe
Laat moet ik
Komen? xx ly

De glimlach word nog breder en ik sta op. Terwijl ik het schaaltje op het aanrecht zet, toets ik Anne’s nummer in en dan loop ik naar mijn kamer. De telefoon gaat twee keer over en dan hoor ik haar heldere stem. Ze neemt op maar zegt haar naam niet, toch hoor ik gelijk dat zij het is.
“Met de president, je mag over een halfuurtje op bezoek komen. Dan gaan we theedrinken.”� Zeg ik met deftige stem en ik hoor Anne aan de andere kant van de lijn in lachen uitbarsten.
“Goed, meneer de president, wilt u aan meneer de broer van de president vragen, of Litha dan ook gelijk mee moet of kan komen?”�
Ik loop naar Kevin’s kamer en klop even op de deur.
“Ja hoor, mevrouw de mediaprinses, ik geef hem u even dan kunt u overleggen.”� Zeg ik grinnikend en ik overhandig de telefoon aan een verbaasde Kevin. Ik hoor hem het gesprek voeren en dan krijg ik even later de telefoon in mijn handen gedrukt.
“Goed, hier ben ik weer.”� Zegt ze en ik glimlach, terwijl ik naar mijn kamer terugloop.
“Ja. Ik maak me zo even klaar en dan kom je maar deze kant op. Of wacht, weet je dat ene gebouw nog? Die je zo ontzettend groot en mooi vond? Dat is hier vlakbij, dan kom ik je daar wel even afhalen.”�
Een bevestigend geluid van de andere kant en dan nemen we alweer afscheid. Snel begin ik aan mijn haar, want ik weet nu al dat het halfuurtje krap zal worden. Ik poets mijn tanden, spuit nog even wat Axe deo op en precies op tijd ga ik de deur uit.
Ik arriveer bij de plek waar we hebben afgesproken, en zie dat ze er nog niet is. Dan ga ik er staan, en vijf minuten later voel ik twee zachte handen voor mijn ogen.
“Rara wie ben ik.”� Hoor ik een hele bekende stem zeggen en ondanks de armen om me heen draai ik me om en haal haar handen van mijn ogen.
“Je bent de kerstman.”� Zeg ik eigenwijs en ik sla mijn armen om haar heen. Daarna pak ik haar hand, en neem haar mee naar mijn huis. Litha is er niet, maar het maakt me niet zoveel uit. Dan zie ik dat Kevin’s auto weg is, dus ik neem aan dat hij haar ophalen is.
“Tof huis!”� zegt ze en ik voel toch iets van trots. Nick komt nieuwsgierig kijken wie er is, maar zodra hij ziet dat het Anne is betrekt zijn gezicht al. Koeltjes begroet hij haar en Anne probeert nog wat vrolijk tegen hem te doen, maar het wil niet baten.
“Trek je niet zoveel van hem aan, hij is wat chagrijnig.”� Zeg ik en ik neem haar mee naar de bank, waar ik op ga zitten. Ik trek haar naar beneden en neem haar op schoot. Met mijn armen om haar heen gaat ze dicht tegen me aanliggen.
“Het is echt raar voor mij, dat ik om half negen al fris en fruitig ergens ben.”� zegt ze en ik grinnik, waarna ik met mijn hand haar hand vastpak. Even knijp ik erin.
“Dat heet geloof ik liefde.”�

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.