FanFic.nl

I Gotta Find you

15. Hello Goodbye

Hij voelt heerlijk warm aan en ik geniet van het liedje dat hij voor me zingt. Zacht, gevoelig, en prachtig. Ik draai lokken van zijn zwarte haar om mijn vingers, zucht even diep van geluk en kijk dan naar hem op. Ik glimlach, hij glimlacht. De afgelopen dagen heb ik alleen maar geglimlacht, nooit is hij van mijn gezicht afgegaan. Mijn ademhaling is precies gelijk met die van Joseph, ik sla even mijn ogen kort neer en kijk hem dan weer aan. Niemand pakt dit moment meer van me af. Met een grijns zingt hij de noot uit, en drukt dan zijn lippen zacht op mijn voorhoofd. Ik verschiet gelijk van kleur, wat hem doet grinniken. Ik leg mijn hoofd weer tegen hem aan en ik voel zijn sterke armen om me heen, wat me een veilig gevoel geeft. Alles aan hem is positief. Hij is geweldig.

“LITH! OPSCHIETEN! JESSIE’S VLIEGTUIG KOMT ZO AAN!”� Schreeuw ik naar de badkamer waar Litha zit, ze is vannacht bij me blijven logeren aangezien we vandaag Jessie zouden ophalen. De eerste tien dagen van Januari zijn voorbij gevlogen, vooral vanwege het bijzijn van Joseph. Ik kijk nog even in de spiegel en zie dan Litha de trap af stormen, waarna we allebei naar buiten rennen. Peter staat al te wachten in de auto, en grijnst, waarna we instappen.
“Op naar het vliegveld!”� roep ik blij, en Litha laat een instemmend geluid horen. Dan rijd Peter weg en even later komen we op het vliegveld aan. Snel lopen we naar binnen, terwijl ik Jessie even sms in welke Gate ze aankomt. Even later krijg ik een sms terug, en we lopen naar de Gate die ze noemde. Mijn maag voelt raar aan, ik heb Jessie al sinds het concert niet meer gezien en het is raar dat zij hier straks in Amerika is. Ze blijft twee maanden, en gaat dan weer weg, om dan in Augustus weer terug te komen. Eindelijk gaan dan de deuren van de Gate open en daar is dan mijn steun en toeverlaat van het afgelopen driekwart jaar. Litha en ik beginnen te springen en rennen op haar af, waarna we haar met z’n twee tegelijk knuffelen.
“Zeg, laat je me nog een beetje heel?”� Zegt ze en ik laat haar los, waarna ik haar grijnzend aankijk.
“Haai.”� Zeg ik, Litha zegt het op haar Japanse manier en Jessie zegt het met een uitdrukking op haar gezicht waarvan ik helemaal in een deuk lig. De eerste maand komt Jessie bij mij logeren, daarna verhuisd ze naar Litha. Een prima regeling, want dan zit je elkaar niet de hele tijd op de lip.
Met z’n drietjes lopen we naar buiten, waar Peter nog steeds met de auto staat. Al kletsend stappen we in, ik praat druk over Joe. Jessie kijkt me grijnzend aan, en als ik stil ben zegt ze eindelijk wat terug.
“Je praat echt snel, ik snapte de helft niet. Klinkt alsof hij heel lief is.”� Ze grijnst en kijkt me veelbetekenend aan. “Heb je al gezoend?”�
Gelijk word ik rood en ik schud mijn hoofd, nee, nog niet. Ik wil niet te hard van stapel lopen want ik weet hoe dat kan uitpakken, dat heb ik van dichtbij gezien. Joseph vind het blijkbaar prima, want het blijft bij kusjes op mijn voorhoofd, wang en neus. Ik kan niet wachten om Jessie aan Joe en Kevin voor te stellen, want ik heb al veel over haar verteld. Ze zijn ook erg nieuwsgierig naar hoe het meisje van die video’s in het echt is, want natuurlijk heb ik haar zangtalent aangeprezen bij de jongens. Ik kijk even voor me uit en hoor hoe Litha haar verhaal doet over Kevin. Ongelofelijk hoe zij is bijgedraaid, dat had ik nooit aan zien komen. Nee, het was altijd diepe haat voor de gebroeders Jonas.
Peter rijd de oprit op en we springen uit de auto, om Jessie’s spullen naar binnen te brengen. Ze is absoluut niet moe, blijkt, maar ze heeft in het vliegtuig geslapen en heeft dus nergens last van. We lopen het huis weer uit en groeten Peter, die zegt dat we om twaalf uur uiterlijk thuis moeten zijn. Dat lukt wel, aangezien het nu een uur of 11 is, wat betekend dat we dan nog 13 uur met de jongens hebben. Perfect.
We komen aanlopen bij het huis waar ik de afgelopen dagen bijna non-stop ben geweest, en ik doe de voordeur open. Joseph staat plots voor me, en ik sla mijn armen om hem heen.
“Joe, dit is nou de beroemde Jessie.”� Zeg ik, en ik wijs naar achteren. Joseph glimlacht, loopt naar haar toe en steekt zijn hand uit.
“Hee, ik ben dus Joe, haha. Ik vind je filmpjes echt tof.”� Zegt hij glimlachend, en ik ga naast hem staan. Met een brede glimlach. Dan zie ik Kevin, en achter hem staat Nick met een ander meisje. Lauren is het niet.. Even kijk ik vertwijfeld naar het meisje, die op me af komt lopen.
“Hoi, ik ben Britt Jonas, ben een nichtje van de jongens.”� Zegt ze terwijl ik haar hand schud en ik knik.
“Ik ben Anne, en ik weet niet zo goed wat mijn relatie met de jongens is.”� Zeg ik met een grijns, ze grinnikt en kijkt Nick aan. Dan verdwijnen ze samen weer, en ik draai me weer naar de rest van de bevolking in de gang.
“Gastjes, gaan we even hier uit de gang weg? Het is hier zo benauwd.”� Zeg ik met een glimlach en even later staan we in de woonkamer. Joe bied ons wat te drinken aan, en ik krijg gelijk sinaasappelsap in mijn handen gedrukt. Hij weet precies wat ik drink. Ik praat even wat met Jessie in het Nederlands over Nick, Joe en Kevin, en vertel haar hoe raar ik het vind dat Nick zo gek tegen me doet.
“Misschien is hij wel jaloers?”� Zegt ze en ik steek mijn tong uit.
“Ja, vast. Hij heeft die Lauren al, die is waaaaay knapper dan ik.”� Zeg ik dan grijnzend en Litha mengt zich in het gesprek.
“Nick is gewoon sneu.”� Zegt ze, ik schud mijn hoofd.
“Nee, hij is ergens wel aardig, dat weet ik zeker. Hij heeft alleen iets tegen mij dat ik niet snap.”� Ik haal mijn schouders op en kijk naar Joe en Kevin, die hulpeloos terug kijken.
“Praat asjeblieft Engels als wij erbij zijn, ik heb altijd het gevoel dat jullie over ons roddelen.”� Zegt Kevin met een zielig stemmetje en ik grijns, waarna ik overschakel naar het Engels.
“Al goed, al goed. Hier heb je je Engels.”� Zeg ik dan en ik sla mijn armen weer om Joe heen. Dan kijk ik naar Jessie en Litha, met een opgetrokken wenkbrauw.
“Wat gaan we doen vandaag?”� De vier mensen in mijn bijzijn trekken hun schouders op, maar dan komt plots Kevin met een idee.
“Het park!”� Roept hij blij, en Joe kijkt me glunderend aan.
“Jaa, het park!”� Roept hij dan ook met een ontzettend prethoofd, waardoor ik in de lach schiet.
“Dan word het dus het park.”� Zeg ik, en ik trek Joe mee naar buiten.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.