FanFic.nl

I Gotta Find you

19. That's how you Know

Mijn net geblondeerde, lange haar golft achter me aan terwijl ik van achter mijn pilotenbril de school bekijk. Dinsdag, 11 uur, mijn allereerste Amerikaanse schooldag. Vanochtend nog is mijn haar geverfd, want vlak nadat ik bij Joe in bed was gekropen ging de wekker al weer af. Terwijl ik bij de kapper zat was Joe de stad in geweest, en om tien uur was ik met een volkomen nieuw kapsel de winkel uit gekomen. Joseph had toen grote tassen bij zich gehad maar liet me niet zien wat er in zat. Achja, ik besloot er ook niet over te zeuren, omdat ik te zenuwachtig was voor mijn eerste dag. Mijn groene ogen zoeken de ingang van de school en vinden die al vrij snel, rustig loop ik naar binnen waar ik gelijk op de receptie stuit.
“Madison High, kan ik u helpen?”� Net als ik mijn mond open trek zie ik dat ze aan de telefoon is. Stilletjes wacht ik, het gesprek duurt niet lang en dan kijkt de vrouw eindelijk mijn kant op.
“Transfer uit Nederland?”� Zegt ze enkel en ik knik, waarna ze opstaat en uit haar hokje komt.
“Welkom op Madison.”� Zegt ze dan, terwijl we door de gang lopen. “In je klas krijg je je papieren, boeken en kluissleutel. Je hebt met de andere buitenlandse kinderen een soort mentor, maar volgt de lessen gewoon met andere Madison-studenten.”�
We staan stil voor een deur, waar ook anderen voor staan te wachten. De vrouw loopt weg, en ik ben alleen. Niet voor lang, merk ik, want ze komt terug met een bekende.
“Lithaaaa!”� Ik spring op haar af en knuffel haar. Plots gilt er een meisje.
“Litha.. als in Kevin’s Litha uit Nederland? Omy, zorg voor een handtekening, please..”� Het donkere meisje kijkt Litha smekend aan, en die grijnst.
“Nope! Je brak zojuist de regel: je gilde.”� Dan gaat het lokaal open en de klas stroomt naar binnen, terwijl een bende meisjes Litha vragen blijft stellen. Blij dat ik mijn haar vanochtend geverfd heb plof ik op een stoel. Iemand ploft naast me neer en mijn mond valt open van verbazing.
“Wat doe jí­j hier?!”� Fluister ik grijnzend en hij legt zijn vinger op mijn lippen.
“En, wat vind je van deze bruine hanekam en blauwe ogen?”�
“Je ziet er belachelijk sexy uit. Verkering met mij hebben hoort hopelijk toch wel bij je vermomming, J..”� Weer de vinger op mijn lippen. Ik grinnik en verklaar hem officieel voor gek.
“Jonathan, mijn roepnaam is Nathan en mijn bijnaam is Nath.”� Aha. Ik knik, grinnik, en sla hem dan voor zijn kop.
“Héy! Ik blijf trouwens tot eind april. Dan ‘verhuis’ ik, tenzij ik eerder ontdekt word. Als dat zo is, ben ik dus ook eerder weg.”�
Weer knik ik en pak mijn etui, die ‘Nath’ gelijk afpakt. Hij pakt een watervaste stift en kalkt wat op mijn enorme etui.
“Have fun at school baby! Love «3”� Dat is wat hij erop zet en ik glimlach, om hem daarna een kus te geven. Plots vang ik Litha’s verbaasde blik en grijns.
“That’s what I go to school for..”� zingt ‘Nath’ en ik grijns.
“Hoe ben je eigenlijk toegelaten? Je ziet er niet uit als veertien, vijftien of zestien!”�
“Ik ben een jaartje ziek geweest, en ben blijven zitten: ik ben zeventien.”�
“Yeah right. Dan raad ik je aan om sneakers te kopen, en..”� Ik ga even met mijn hand door zijn pruik-haar dat behoorlijk stevig vast zit. De hanekam word iets platter en de overgebleven kuif iets warriger.
“Beter.”� Grinnik ik en hij voelt eventjes aan zijn haar.
“Hee! Je ruïneert mijn meesterlijke kapsel!”� Dan voeren we een discussie over zijn haar totdat ik plots een luide kuch hoor en de hele klas stilvalt. Mijn mond valt open, en ik zie hoe Litha over-verbaasd kijkt naar de man die voorin de klas staat.
“Meneer Verhoeff!”� Zeg ik grijnzend en ik zie zijn ogen mijn richting in schieten, waarna hij grijnst en in het Nederlands begint te praten.
“Wat leuk, denk ik eindelijk van die school af te zijn met zijn irritante leerlingetjes, kom ik er toch nog twee tegen!”� Ik grinnik en word van alle kanten aangekeken, met een blik van ‘huh’. De man met zijn ietwat grijs-wordende zwarte haar kijkt de klas rond en schakelt weer over op het Engels. Hij legt uit hoe het hier te werk gaat, wat we allemaal moeten doen, wat we kunnen verwachten en welke cijfers we moeten halen. De kluissleutels worden uitgedeeld - dat wil zeggen, de nummers en de code die nu op het kluisje zit. Tot mijn verbazing zitten de kluisjes van Litha én mijn hanekam-buurman naast de mijne, wat me een blij gevoel oplevert. Dan staat plots meneer Verhoeff naast mijn tafel en ik kijk hem glimlachend aan.
“Zozo, je had niet verteld dat je naar Madison ging! Dan had ik een andere school uitgekozen..”� Zegt hij met ene grote grijns en ik steek mijn tong uit. Ik weet nog dat ik hem vroeger altijd bij zijn voornaam noemde, omdat hij dezelfde achternaam had als een ex-vriendje van me. Even haal ik mijn schouders op en kijk de man aan.
“Ik wist niet dat ik naar Madison High ging, meneer. Litha en ik zijn hier gewoon gedumpt. En Jo-Jonathan hier zei dat het wel een goede school was, dus het zit wel goed denk ik.”� Even kijk ik mijn buurman aan en grijns, hopend dat ik me niet verspreek. Ergens vraag ik me af wat de pers gaat denken als ze zien dat ik met een jongen met bruin haar en blauwe ogen wel heel klef doe terwijl ik wat met Joe heb, maar ach - Joe weet prima dat er geen probleem van gemaakt kan worden. Even kijk ik in de blauwe ogen en grinnik, aangezien het nogal wennen is dat ze nu opeens van groen-bruin, blauw zijn geworden.
“Die lenzen staan je goed.”� Hij pakt mijn hand, meneer Verhoeff is al weer er vandoor. Hij voert nu een gesprek met Litha, twee plekken voor me. Ik voel hoe er in mijn hand geknepen word -zachtjes weliswaar- en geef een kneepje terug.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.