FanFic.nl

Light me up!

Birthday present.

Ik zit op mijn bed en kijk een beetje mijn kamer rond, het is 1 uur ‘s middags op een Zaterdag. ik zucht, jegh... vandaag met mijn moeder bij mijn tante op bezoek. Ze heeft serieus al maanden geleden duidelijk gemaakt aan mij, dat ik deze dag vrij moet houden, met de reden dat mijn tante me weer eens wil zien. De dagen dat ik het weet is precies hetzelfde aantal dagen dat ik hier al tegen opzie en vandaag is het zo ver, naar mijn ouderwetse zeurtante. En dan nog ook precies de dag na mijn verjaardag! Deze dag zou ik plezierig moeten doorbrengen, niet bij een oude verlepte tante.
Ze vindt mijn kledingstijl niks, mijn haar schuin gekamd voor mijn ogen niks. Serieus, de woorden van vorig jaar galmen nog door mijn hoofd. “Janey haal dat haar nou eens voor je ogen weg, ik schaam me dood! Je lijkt wel een sint-bernard. Moet ik soms een teugje voor je kopen? Nee? Haal dan die lok voor je ogen weg, nu!”� had ze tegen mij geroepen. Ik moet er eigenlijk wel een beetje om lachen, dat mens is zo belachelijk.
Ik loop naar mijn kledingkast en kijk er even in rond. dat zij het niet leuk vind, betekent niet dat ik er niet leuk uit hoef te zien. Ik pak mijn rode skinny jeans. Ik vond deze altijd al geniaal, omdat hij een aantal zwarte riempjes heeft die losjes langs de broek hangen. Het staat heel erg emo, geweldig. Daarboven trek ik een zwarte hoodie met rode figuurtjes erop aan, je ziet een roos en een sleutelgat. Ik houd van dit soort hoodies. Ik duik nog een keer mijn kast in, en pak mijn zwarte vans eruit, zwart is altijd al mijn favoriete kleur geweest.
Ik loop mijn kamer uit naar de badkamer, pak mijn oogpotlood en begin een zwarte lijn te trekken. Tot mijn oog helemaal zwart is ga ik door. Dan pak ik mijn mascara en gebruik die ook nog even. Ik teken ook nog even een omlijning op mijn lippen, niet helemaal maar alleen om het middelste stukje. Ik vul deze omlijning op met zwarte lippenstift, waardoor het nu net lijkt alsof er een hartje op mijn lippen staat. Tevreden kijk ik naar het gezicht in de spiegel. Ik kam mijn haren nog even tot het zwarte haar met rode puntjes helemaal stijl is. Daarna kam ik mijn haar zo dat een lok schuin over mijn linkeroog valt.
“Hallo sint-bernard”� zeg ik tegen het spiegelbeeld. Het spiegelbeeld glimlacht. Dan loop ik rustig naar beneden. Mijn moeder staat in de keuken, een geur van gebakken ei vult mijn neus. “Hm... lekker,”� zeg ik glimlachend. “Hey Janey, ben je al wakker?”� vraagt ze vrolijk. “Nee, ik slaap nog...”� “Sarcasme was altijd al een van je beste eigenschappen, of niet soms?”� Ik glimlach en ga aan tafel zitten. Mijn moeder zet een bordje voor me neer. Ik begin te eten. Ze gaat naast me aan tafel zitten en begint te praten. “Het is inmiddels al half 3 hè, schiet je op, we moeten zo weg.”� Ik zucht. Ik heb helemaal geen zin om op te schieten, maar het moet maar.
Een kwartiertje later zitten we in de auto. Ik kijk om me heen. Ik was altijd al vergeetachtig. maar dit kan ik me toch echt niet herinneren. de weg naar mijn tante was toch anders? “Mam, de weg naar tante is toch anders?”� “Nee schat, we gaan goed hoor.”� Ik kijk haar even verbaasd aan, is ze nou aan het liegen. Nouja, ik zie het allemaal wel. “Zo, we zijn er,”� zegt mijn moeder triomfantelijk. Ik kijk om me heen en zie een groot gebouw, maar niets dat er op duid dat we bij mijn tante zijn. Ik zie een groepje voor het gebouw zitten, ze zien er allemaal een beetje uit zoals mij.
“Mam, wat is dit?”� Dan zie ik het grote billboard boven het gebouw. “Emilie Autumn,”� fluister ik verbaasd. Ik kijk van het billboard naar mijn moeder. Die kijkt mij met een grijns aan. “Gefeliciteerd met je verjaardag schat.”� Ik kijk haar met grote ogen aan en begin te gillen. “OMG EMILIE AUTUMN OMG!”� Ik omhels mijn moeder. En zie als ik terug ga zitten, het groepje buiten mij verbaasd aanstaren. Ik voel me rood worden. “Hier is het kaartje schat, veel plezier.”� Ze geeft me een knipoog. “Ga nu maar snel.”�
Ik geef mijn moeder nog een zoen op haar wang en na nog een aantal bedankjes loop ik de auto uit richting de groep. “Hey,”� zeg ik glimlachend. Ze glimlachen allemaal terug en zeggen een voor een hoi. Dan begint een iemand te praten. “Je kreeg zeker net te horen van je kaartje?”� vraagt ze half lachend. “Eh.. jah.”� En ik begin weer te blozen. “Dat is oké, zo reageerde ik ook toen ik het net hoorde, Emilie is gewoon geweldig.”� Ik knik heftig bevestigend. “Jaaah!”�
Ongeveer tien minuten later komt er een andere auto aanrijden, hij stopt en een meisje stapt uit. Ze heeft zwarte dreadlocks, een wenkbrauwpiercing en helemaal zwart opgemaakte ogen. Ze heeft een grijs hemdje aan met de tekst ‘So you think I’m gay? You’re wrong, I’m so damn bisexual!’ Ik moet daar wel om lachen. Maar heb tegelijkertijd erg veel respect voor haar, dat zij zo makkelijk voor haar geaardheid durft uit te komen. Ik durf dat nog steeds niet.
Onder dat hemdje heeft ze een wijde broek aan, wat totaal niet bij haar hemdje past. En helemaal daaronder spierwitte vans. Het past allemaal echt niet bij elkaar. Zou ze het doorhebben? Dan schrik ik op uit mijn eigen gedachten, door een stem die ze doorboort. Het is het meisje. “Hoi, zou ik misschien hierbij mogen komen zitten?”� vraagt ze. Ik glimlach naar haar.

Reacties: