Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Living a normal life becomes difficult - Bill lovestory<3 » oo2 - The concert
Living a normal life becomes difficult - Bill lovestory<3
oo2 - The concert
Hoofdstuk 2 - Het concert
Bill’s PoV -
Tom speelde nog een deel, om er zeker van te zijn dat hij geen fouten zou maken. Ik zuchtte diep, Alyssa’s gezicht kreeg ik niet uit mijn hoofd. Ik voelde me schuldig.
Ik had iets moeten doen.
Ik had machteloos toegezien hoe haar vader in haar arm kneep - het had rood en blauw aangelopen, maar ik gestaard zoals iedereen zou staren naar het tafereel. ‘Nog een half uur’ zei iemand vanaf de deur en ik knikte stil. ‘Bill?’ ik keek op naar Tom die me een beetje bezorgd aankeek en ik glimlachte mijn foto-glimlach. Hij zuchtte en duwde me een beetje ruw tegen mijn schouder. ‘Wat is er? Je lijkt nogal down - dat is niet iets voor jou’ ‘Ja, ik zit met mijn hoofd bij Alyssa’ Tom rolde met zijn ogen. ‘Zit je daar serieus nog steeds over in? Natuurlijk is het erg wat haar vader deed, maar we kennen haar niet eens. Stel je niet aan, ze is een onbekende voor ons’ ik knikte, hij had gelijk. Misschien stelde ik me aan.
Maar wat als ik dat niet deed?
Ze had iets anders dan de andere meisjes die ik gezien had. Normaal zouden ze half aan mijn voeten liggen, maar zij leek ons doodnormaal te behandelen. Alsof we gewoon vrienden waren.
Vrienden? Ik ken haar niet eens.
Ik zuchtte weer diep. Zou ze er vanavond zijn?
Alyssa’s PoV
Eindelijk was het acht uur. Het concert zou beginnen om half 9. Ik liep naar de deur en met een korte zwaai naar mijn moeder ging ik verder. Ze fakete een glimlach toen ik de deur dichttrok. Die zullen me de hele avond weer niet zien. Ik begroette sommige mensen van de crew die ik tegenkwam, andere negeerde ik. Ik liep langs de deur waarachter zich de jongens bevonden en ik stopte een seconde. Alleen Bill bleek er nog te staan, diep in gedachten verzonken. Ik staarde naar zijn gezicht, hij fronste, een glimlach stond zijn gezicht een stuk beter. Ik twijfelde of ik wat zou zeggen, maar de woorden van mijn vader galmde in mijn hoofd.
‘Ze zien toch niks in je..’
Zoals niemand dat zag. Vrienden? Had ik niet. Voelde ik me slechter daardoor? Nee, ik kon er wel op bouwen om in mijn eentje te zijn en een rustig leventje te lijden. Het zou anders toch alleen maar problemen opleveren met mijn vader. Ik vond het wel goed zo.
Ik beet op mijn lip en besloot toch maar verder te lopen, de schreeuwende fans waren al te horen. Ik wilde weglopen en na een meter of twee botste ik tegen iemand op, ik keek omhoog. Tom. ‘Ah, sorry’ mompelde ik en ik liep snel door - hopelijk had hij me niet zien staren, dat zou zo stom staan.
Ik liep een trappetje af en liep via nog een paar weggetjes naar de hal. Vooraan staan leek me leuk, maar ik besloot toch maar iets verder te gaan staan. Er waren nog genoeg kansen om vooraan te kunnen staan. Het viel me op dat er meer meisjes waren dan jongens, maar ik bedacht me ineens dat dat eigenlijk niet zo gek was. Ineens begonnen ze allemaal te gillen als een gek en ik voelde mijn trommelvliezen zowat trillen. Met pijn in mijn oren keek ik naar het podium waar intussen allemaal verschillende lichten op scheen. Daar kwamen ze vrolijk het podium opgelopen. Bill bedankte iedereen dat ze waren gekomen en of we er zin in hadden. Iedereen gilde weer en deze keer gilde ik mee. ‘Hij is zo sexy!’ ‘Nee man, Tom is veel sexier’ ‘Ik ga voor Georg’ ik grinnikte lichtjes, de dromen van de fans waren altijd zo leuk om te horen. Ze weten zelf ook wel dat het nooit wat word. Alsof dat mogelijk is, met een beroemd iemand een lange vaste relatie te hebben. De muziek begon en iedereen begon weer te gillen. Zodra ze de eerste noten raakte voelde ik me al weggesleurd worden van de bewoonde wereld - en ik ging los.
Voor ik het wist was het concert alweer bijna afgelopen, ze zouden afsluiten met een laatste liedje. Ik zuchtte gelukzalig toen Bill’s stem mijn oren weer vulden met een geweldige stem en begon mee te zingen.
‘Wenn du lachst
Lachst du nicht
Wenn du weinst
Weinst du nicht
Wenn du fühlst
Fühlst du nichts
Weil du ohne Liebe bist’
Een jongen die naaste me stond keek naar me en ik keek terug met een vragende blik. Hij glimlachte ‘Je zingt goed’ ik hield snel mijn mond en bedankte hem met een glimlach. Ik keek weer naar het podium, naar Bill en ik merkte dat, bijna ongemerkt maar ik lijk altijd alles op te merken, zijn ogen de zaal afzochten. Ineens bleven ze even hangen bij mij en zijn lippen vormden een glimlach, zijn mooie tanden ontblootten. Had hij naar mij gezocht?
Doe niet zo gek - alsof hij naar je zou zoeken.
Je kent hem niet eens.
Maar onbewust vormde er ook een glimlach op mijn gezicht.
Het concert was afgelopen, de bandleden waren weg en de zaal stroomde leeg. Ik liep de andere kant op en pakte een bezem om te helpen met vegen. Het zou toch wel even duren voor ik op mijn piano kon spelen en zo droeg ik ook nog een handje bij.
Damn, wat een goed concert.
Het was een tijd geleden dat ik zo los was gegaan. Ik voelde dat ik glimlachte tot mijn oren zowat en de crew keek met een blije blik terug - ze wisten dat ik me weer eens had vermaakt. God, wat voelde ik me blij. De piano hadden ze klaar gezet en ik vond dat ik genoeg had geholpen. Ze waren alweer bijna klaar. Ik bedankte de mensen die de piano weer eens moesten verslepen en ging erachter zitten. Ik drukte op een hoge noot, het galmde door de hele zaal. Geweldig vond ik, dat galmende geluid. Ik raakte nog een paar random noten en ik strekte mijn vingers. Terwijl mijn vingers zacht de toetsen aanraakten, begon ik te zingen.
I’ve never been
This scared before
To lose someone
Someone like you
Just because I’ve lost you
Doesn’t mean I’ll give up
I’ll keep searching
For you
I’ll keep fighting
For you
For you
And now I’m wandering
In the dark
Hoping I’ll find you
Somewhere along this path
Just because I’ve lost you
Doesn’t mean I’ll give up
I’ll keep searching
For you
I’ll keep fighting
For you
For you, you
You’ve never noticed
I was smiling because of you
But now my smile
Has faded away
And just because I’ve lost you
Doesn’t mean I’ll give up
I’ll keep searching
For you
I’ll keep fighting
For you
For you~, you~
I’m still..
Looking,
For you..
Een klappend geluid weergalmde in de zaal en ik keek verschrikt op. Mijn ogen zochten de ruimte af en uiteindelijk keek ik naar de linkerkant. Daar stond hij, ongeveer 5 meter bij me vandaan, geïnteresseerd te kijken terwijl hij tegen de muur leunde. Ik voelde mezelf rood worden van schaamte. Er had zojuist een zanger naar mij geluisterd en hij klapte nog ook. Ik slikte en keek hem recht aan - ik probeerde met een ijzige blik naar hem te staren. ‘Hoe lang stond je daar al?’ hij liep naar me toe en leunde rustig op de piano. ‘Lang genoeg om te weten dat je geweldig zingt’ ik beet mijn tanden op elkaar en durfde hem niet aan te kijken.
Juist ja. Geweldig. Nog grapjes maken ook.
Het gezicht van mijn vader sprong ineens voor mijn ogen en ik voelde paniek opkomen. Als hij me hier zo zag met Bill dan had ik een groot probleem. En waarschijnlijk niet alleen ik. ‘Ik ehm. Moet weg’ zei ik, bang voor wat komen zou. Iemand nam de moeite om naar me toe te komen, om contact met me te leggen en ik rende weg.
Ik rende bijna letterlijk weg. Terwijl ik opstond keek ik in zijn bruine ogen en ik raakte zowat verstrengeld. Ik nam één twijfelende stap richting hem en liep toen toch weg. Ik stopte bij de deur ‘Ik vond jullie concert echt geweldig’ ik keek hem nog even aan met een glimlach en verdween toen naar de donkere lange hal die liep naar mijn huis.
Bill’s PoV -
‘Ik vond jullie concert echt geweldig’ zei ze terwijl ze haar hoofd nog even omdraaide om te lachen naar mij. Ik hield nu al van die lach. Had ze gemerkt dat ik naar haar had gezocht met het concert? Ze draaide zich om en liep weg.
Moet ik nu achter haar aanlopen?
Ik voelde me voor het eerst in jaren dom. Ik kon geen hoogte van haar krijgen. Het ene moment leek het alsof ze contact wilde leggen en het andere moment rende ze zowat weg. Waren meisjes echt zo ingewikkeld? Ik heb nog niet echt problemen met ze gehad, misschien omdat ik van hun wist wat ze wilden. Ik zuchtte diep, het was te laat om achter haar aan te gaan.
Reacties:
Wauw, echt geweldig mooi!
En dat zelfgeschreven liedje is ook super!
<3
ooh leuk, snel verder!