FanFic.nl

I can't live if living is without you.

1.

De donkere wolken vliegen over het kleine stadje heen, de regen maakt plaats voor de zon en mensen lopen. Schuilden voor de regen, in kleine winkeltjes en in cafés. En ik..ik loop ook. Drijfnat. Ik was niet gestopt, ik was namelijk al te laat. Oh, ja. Je zult wel denken, waar heeft dat maffe mens het nou over? Ik ben Mark, en ik ben homo. Toen ik het mijn vader vertelde flipte hij door. "Je bent geen homo, Mark." had hij gezegt. Ik had hem boos aan gekeken. "Pa, ik ben homo. Ik voel me aangetrokken door jongens." heb ik toen tegen hem gefluisterd. Hij had me niet begrijpend aan gekeken. "En Cynthia dan?" heeft hij toen sissent gevraagt. "Dat was een grote fout, pa'' heb ik toen alleen gereageerd. Op dat moment kwam mijn moeder binnen en ze keek ons raar aan. Mijn vader keek eerst naar mij, en toen naar zijn vrouw. "Hij is homo, zegt hij'' heeft hij toen zacht gezegt. Op dat moment ging het allemaal snel. Mijn moeder gilde, duwde me naar boven en sloot me op in mijn kamer. Daar heb ik gehuild, uren. Tot er op de deur werd geklopt en van slot af gehaald werd. Daar stond ze. Mijn beste vriendin, ze wist alles van me. Zo ook, dat ik homo was. Maar goed, waar was ik? Ik ben dus Mark. Ik heb lang zwart haar tot mijn schouders en ik draag make-up. Ik luister veel muziek. Ik heb ook altijd mijn mp3 speler bij me. Ik luister onder andere Tokio Hotel, Green Day, Nightwish, Children Of Bodom, Papa Roach en verder nog wat bands in die richting. Tokio Hotel. Dat is mijn absolute nummer één. Mijn kamer hangt vol met poster van ze. Ze zien er ook niet slecht uit. Vooral Bill niet. Oké, ik zal verder vertellen voor dat ik af dwaal. Ik ben nu zeventien geworden. Een paar dagen geleden, gelukkig was het toen al vakantie. Nog geen halve week toen, schat ik. Nu heb ik nog twee maand vakantie en ik wil zo veel mogelijk concerten bezoeken.
Ik stap een tijdschriften winkel in en loop naar rechts. Daar staat het, dé Bravo Tokio Hotel Special. Ik pak hem uit het rek en loop langzaam naar de toonbank. Daar betaal ik en kijkt een man me grijnzend aan. Ik grijns ook en krijg een aai over m'n hoofd. "Hé! Waar was dat voor nodig?" lach ik naar de man. De man haalt zijn schouders op, nog steeds lachend. Als ik af gerekent heb loop ik weer naar buiten. Daar loop ik de straat uit naar een soort kantoor en ook daar ga ik naar binnen. Ik trek mijn jas uit en neem plaats in de wachtkamer. Toen ik dus mijn ouders had verteld dat ik homo was hebben ze me naar een psyghiater gestuurd, omdat ze dachten dat ik gek geworden was. Ja, mijn hoela!

Reacties: