FanFic.nl

I can't live if living is without you.

8.

"Mark?" klinkt er door de badkamer deur. "Je moet vandaag gaan." zegt de stem weer, dit keer verdrietig. Ik ben net klaar en ik gooi de deur open. Daar staat Angela. "Angela, kom. Ik moet je iets vertellen." zeg ik zacht. We lopen langzaam naar beneden en we ploffen op de bank neer. "Ik moet wel gaan." begin ik. Ik zie teleurstelling in Angela's ogen. "Maar dit is niet het eind. We zullen elkaar nog zien, dat beloof ik." maak ik mijn zin af. Ik til haar kin iets op met mijn duim en wijsvinger en ik dwing haar me aan te kijken. Als ze me echt aan kijkt zie ik tranen in haar ogen, ik schrik iets. Iemand huilt om me. Dat gebeurd niet vaak, oh godness. Ik hou van haar. "Ik hou van je." zegt ze zacht. Ik laat mijn hand hangen en ineens omhelst ze me. Ik neem haar stevig in mijn armen en dan komen ook mijn tranen. Na zo een lange tijd te hebben gezeten laten we elkaar los. "Ik hou ook van jou." zeg ik dan. Ze glimlacht waterig. "Ik zal wat drinken voor ons halen." zeg ik lief. Ik loop de keuken in. "Hmm, waar zullen die glazen staan? Aha, daar!" mompel ik. Ik pak twee glazen en schenk er cola in. Dan loop ik weer terug naar de kamer en zet ik de glazen op de tafel. We lopen samen tegelijk naar boven en wacht ik daar tot ze haar make-up opnieuw heeft gedaan. Ik doe ook de mijne opnieuw, al weet ik dat het geen zin had gehad.

"Ik moet gaan." zeg ik als mijn cola op is. Mijn spullen staan al bij de deur. "Ja." zegt ze alleen. Ik sta langzaam op en Angela volgt verdrietig mijn voorbeeld. Ze duwt een papiertje in mijn hand waar haar telefoon nummer opstaat en ik zet een voet over de drempel. "Ik ga je missen." zegt ze met tranen in haar ogen. "Ik jou ook, heel erg." fluister ik. Ik omhels haar nog heel stevig voordat ik me omdraai en met al mijn tassen naar huis loop.

Reacties: