FanFic.nl

Goodbye my friend (afgelopen)

Number five; I think I like you.

“Het was heel fijn gisteren”� zei ik. “Sorry van Tom zijn idioot gedrag”� zei Bill. Ik lachte. “Geeft niet”� zei ik. “Hij wilde indruk op je maken”� zei Bill. Ik lachte. “Dat doet me denken aan toen mijn ouders nog samen waren. Mijn vader plaagde mijn moeder ook altijd om indruk te maken.”� lachte ik. Bill lachte. We gingen zitten achter de toiletten. Het was zo een beetje ons plekje. “Zeg Bill, ik moet wat zeggen”� zei ik. “Ik jou ook”� zei Bill. We keken elkaar aan. “Ik denk dat ik je wel meer dan gewoon leuk vind”� zeiden we tegelijk. Toen lachte we. “Dat liefde zo snel kan gaan”� zei ik. “Heb je gelijk in”� zei Bill. “Wordt jij snel verliefd?”� vroeg ik. “Enkel als ik de ware tegen kom”� zei Bill. Ik keek in zijn ogen. Hij ging met zijn vingers onder mijn kin. Langzaam bracht hij me dichter. Onze afstand was amper 2 cm. Ik voelde zijn adem tegen mij. Hij aarzelde. Dus ik nam mijn kans. Ik legde mijn handen op zijn schouders. Eerder meer rond zijn nek. Ik liet me dichter gaan. Onze afstand was amper 2 mm. Ik verdronk in zijn ogen. Zijn lippen proefde ik al. Toen kwam hij dichter. En het was raak. Zijn zoen was voorzichtig maar vol passie. Het gevoel dat hij me gaf was onbeschrijfelijk. Ik weet niet hoe lang onze zoen heeft geduurd maar het leek alsof het eeuwen duurde. “Wist je dat jou mooiheid onbeschrijfbaar mooi is”� zei Bill. “Nee”� zei ik. “Dan weet je het nu”� zei Bill. Hij streelde mijn kaaklijn. “Het voelt goed om je zo te kunnen aanraken zonder me te moeten beheersen”� zei Bill. “Ik vind het leuk als je me zo diep in mijn ogen aankijkt”� zei ik. “Ik ook”� zei Bill. De bel verstoorde ons moment. “spijbelen?”� vroeg Bill terwijl hij over mijn wang streelde. “Beter niet, ik heb een test, en anders moet ik die weer bijmaken”� zei ik. “Oké”� zei Bill. Hij gaf me een zoentje op mijn voorhoofd. Ik had eigenlijk geen zin om nu te moeten opletten. De plek langs wij was nog steeds zo leeg. Ik kreeg er een naar gevoel van. Ik staarde naar de lege stoel. Ik wil Emily niet vervangen. Ik was zo blij toen de bel ging. Bill stond me op te wachten. Hij glimlachte. Hij trok me mee naar de toiletten. Het was zowat onze plek geworden. Hij trok me op zijn schoot. “Hoi”� fluisterde hij in mijn oor. Het kriebelde lichtjes. “Zijn we officieel een koppel?”� vroeg ik. “Ja”� zei Bill. De volgende lessen verliepen gelukkig vlot. Ik en Bill wandelde naar huis. Hij had een arm rond mijn middel geslagen. Ik liep dicht tegen hem aan. Ik merkte nu pas dat Bill bijna een hoofd groter is als me. We stonden op het punt waar onze wegen zich scheiden. “Tot morgen”� zei Bill en gaf me een kusje op mijn voorhoofd. “Tot morgen”� zei ik en gaf hem een kusje op zijn mond. Ik kon hem maar niet loslaten. Ik bleef kijken tot ik hem niet meer zag. En toen kwam dat slecht gevoel weer. De pijn van het gemist van Emily. Met een zucht liep ik het huis binnen. Mam zat in de zetel met die ene James. Ik haat hem. Maar ik doe alsof ik hem leuk vind. Hij is zo… Hoe zal ik het zeggen. Vervelend. Hij denkt dat hij grappig is, maar is dat totaal niet. Ik ga dus meteen naar boven. Ik stak een kaars aan en doofde de rest van het licht. Ik ging op mijn bed liggen en nam Emily haar afscheidsbrief. Ik kwam maar halfweg. Ik sloot mijn ogen om mijn tranen binnen te houden. Maar ze prikte. Het was als een naald die in een ballon ging. En toen liep de ballon leeg. Zo voelde het. Maar nu als iets dat in mijn hart stak en het liet leeglopen. Ik mis je Emily. Ik mis je verdomd hard.

Reacties: