Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Verboden liefde » Verboden Liefde[4]
Verboden liefde
Verboden Liefde[4]
Het was totaal anders dan ik had verwacht. Voor mijn ogen zag ik een klein boekenwinkeltje, met lange rekken vol met stoffige en oude boeken, en een oud meneertje aan de toonbank die je hielp met hét boek te kiezen. Zo precies een winkel zoals bij Olivander van Harry Potter. Oke, ik ben niet, ik herhaal, niet obsessed met die boeken. De winkel is niet super groot, maar door een groot glazen dak ziet het er veel groter en ruimer uit. Er zijn veel rekken met boeken, per soort gesorteerd. Achter de toonbank staat geen Olivander, tot mijn grote spijt, maar een meisje van ongeveer mijn leeftijd. Ze heeft van die lange benen, in een broek waarvan ik mij afvraag hoe ze daar in godsnaam is in geraakt. Ze heeft lang bruin haar en bruine ogen en een piercing in haar bovenste lip maakt haar gezicht af. Ik zet mijn koptelefoon af en krijg een rode kop als de muziek door de winkel weergalmt.
‘My sound, Laurent Wery’ Ik kijk verbaasd achter mij en zie het toonbank meisje staan.
‘Ik ken dat liedje’ vervolgt ze.
Lachend kijk ik haar aan en antwoord: ‘Nu ja, ik heb nogal een kleine obsessie met Electro en muziek van de jaren zeventig-negentig.’
Ze knikt begrijpend en bijt op haar lip. ‘Ik heb zowat een verslaving aan alle muziek, van Metal tot Electro, het is mijn passie. En boeken’
Ik glimlach en zeg: ‘Dan zullen wij nog goede vrienden worden.. ?’
‘Oh sorry, Sophia, aangenaam.’
‘Ik ben Enya.’ En we schudden elkaar de hand.
‘Is dat niet een Ierse zangeres?’
‘Ja, maar ik ben niet van Ierland hoor, mijn moeder is Friesch en mijn papa Duits’
‘Oh, dat verklaart jouw blond haar blauwe ogen look.’
‘Ja inderdaad. Maar uhm ik kwam eigenlijk omdat ik buiten een advertentie zag over werknemers gevraagd..’ ik kijk haar vragend aan.
‘Dan moet je bij de Baas zijn’ en ze knipoogt naar me. ‘Wacht, dan zal ik hem even gaan halen.’
Even later zit ik voor een brede man met stoppelbaard.
‘Zo’ hij schraapt zijn stem en kijkt mij doordringend aan.
Ik wou even ‘zo’ terug zeggen en op dezelvde manier naar hem kijken, maar besef net op tijd dat dat misschien niet zo in de smaak zou vallen.
‘Jij noemt?’
‘Enya Watermans, menneer.’
‘Zo Enya, wat brengt jou hier?’
‘Nou meneer, ik ben net klaar met het middelbaar onderwijs, maar ik heb nu ja.. de moed niet om verder te studeren. Ik hou heel veel van lezen en schrijven, en toen ik de aankondiging zag, dacht ik dat dit misschien iets voor mij zou zijn.’
‘Heb je ooit al in een winkel gestaan, of iets verkocht?’
‘In mijn kinderjaren heb ik met de scouts al truffels verkocht.’ En ik kan mijzelf voor de kop slaan. Heb ik dat nu serieus gezegd? Als het niet zo een belangrijk gesprek zou zijn, had ik nu al een ongelooflijke giechel bui.
Hij kijkt mij verbaasd aan maar voor hij iets kanzeggen onderbreek ik hem en zeg vlug:
‘Sorry meneer, dat was niet serieus bedoeld. Ik bedoel, het is wel serieus, want het is echt gebeurt, maar niet serieus in de zin dat ik het meende, maar in de zin van een grapje, als je begrijpt wat ik bedoel. En ik zou graag hier werken, echt. En ik ben bereid om het te leren, want als ik iets echt leuk vind, dan zet ik mij daar volle honderd procent voor in.’
‘Oke’ er volgde een stilte en ik zag hem na denken.
‘Je bent aangenomen.’
‘EH?’ ik kijk hem verbaasder aan dan verbaasd.
‘Gaat dat dan zo rap? Ik bedoel, moet ik thuis niet zenuwachtig zitten wachten op een telefoontje om te zien of ik aangenomen ben?’
‘Als er veel kandidaten zijn, maar momenteel zitten we in een personeel crisis en hebben we snel iemand nodig. En bovendien lijk je mij geschikt.’
Verheugd en verbaasd kijk ik hem aan, en spring hem net niet om de hals.
‘Oke, even ter informatie: Je hebt Arno, die werkt part-time in de week, en dan heb je Sophia, een apart geval, dat mag ik je al zeggen. Ze is héél nieuwsgierig, dus als er ergens een politie sirene klinkt, wees niet verbaasd als ze de winkel uitloopt, in haar auto stapt en weg rijd. Je kan veel van haar leren, ze is een kei in boeken verkopen, zonder haar zou de winkel niet draaien. En tussen de haakjes, ze is een ongelofelijke tetterkous. Het spijt me als je met hoofdpijn naar huis zult moeten gaan.’
Ik kijk hem grijnzend aan, dan weet hij niet wat hij doet als hij mij in huis haalt.
Hij schuift mij een paar papieren toe die we doornemen, en besluiten dat ik maandag al mag beginnen. Ik bedank hem, en even later sta ik buiten zijn kantoor.
‘En, ben je binnen?’ Sophia kijkt met haar grote ogen vragend naar mij.
‘…. Spannend he?’ en ik wiebel met mijn wenkbrauwen.
‘Komaan Enya, zeg het!’
‘Ja ik ben binnen!’ Ze klapt in haar handen en omhelst me.
‘Kom, dat gaan we vieren met koffie!’ en ze trekt mij mee de Berlijnse straten op.
Dat ik haar niet ken boeit helemaal niet, ik voel dat dit een leuke namiddag zal zijn..
En we zijn weer een stukje verder. Don't shoot me als het niet zo wow is.
Reacties:
Het is wel wow.
Want het is grappig, en het is leuk, en het is heel erg afleidend van polspijn en examendepressies.
Korte reactie, typ enkel met links.
Hope you don't mind?
vet, dat ze aangenomen is (:
die Sophia lijkt me best wel coel =D
Hoe zouden wij, fans-van-geweldige-Ari, nu durven jou als Ari-zijnde neer te shooten?
Dat je dat zelfs maar kan dénken.
Ariadne.
Nog drie.
Ik ga bijna huilen. (Misschien helpt dat voor een sequel? Als ik nu eens heel lief kijk...)
Zoef