FanFic.nl

Goodbye my friend (afgelopen)

Number seven; The burning picture.

Ik sloeg het document op. Nu opende ik een foto. Het waren ik en Emily. Ik bewerkte hem een beetje. Nu stonden er overal vlammen rond. Het was erg mooi geworden. Ik zette hem als bureau blad achtergrond. Wij 2 samen in de vlammen. Ik schrok van het msn geluidje. Bill Kaulitz have send a message. Bill had me een bericht gestuurd. Ik opende het bericht.

Dag liefje,

Ik hoop dat het goed met je gaat (;
Ik heb zo een gevoel dat je aan het huilen bent,
Dus kom ik naar je toe. Ik ben er misschien al
Als je dit leest. Maar ik ben nogal traag, weetje.
Misschien moet je maar eens kijken uit je raam.

Kusjes, jou Billie <3

Ik deed wat hij zei. En hij stond onder mijn raam. “Dag liefje”� zei hij. Ik keek naar hem en glimlachte. De achterdeur is open, kom maar”� zei ik. “Maar langs het raam klimmen is veel romantischer”� zei Bill. Ik lachte. “Jij mag doen wat jij wilt”� zei ik. Bill begon aan zijn grote klim. “Pak je mijn hand?”� vroeg ik. Bill greep mijn hand. Ik trok hem op mijn balkon. Hij sloeg zijn armen om mijn middel. “Niet huilen liefje”� zei Bill. “Ik mis haar zo Bill”� zei ik. “Ssst maar”� zei Bill sussend. Ik liet mijn hoofd in zijn hals rusten. Tranen vermenigvuldigde zich. “Kom we gaan naar binnen, anders loop je nog een kou op”� zei Bill. Hij ging op mijn bureaustoel zitten en nam me op zijn schoot. “Het komt wel goed”� zei hij. “Maar ik krijg haar nooit terug”� zei ik. Bill zag de foto op mijn pc. “Waarom vlammen?”� vroeg Bill. Ik keek op. “Ik weet niet, het leek me er bij passen”� zei ik. “Ahn”� zei Bill. Hij staarde naar de foto. “Dat rechter meisje is toch Emily hè?”� vroeg Bill. “Ja”� zei ik. “Ja, ze kwam wel regelmatig bij ons thuis”� zei Bill. Ik sloeg mijn armen rond zijn nek en liet mijn hoofd rusten in zijn hals. “Ik vond je al leuk toen ik je zag”� zei Bill. “Ik jou ook, de manier waarop jij daar zat. Je gaf me een speciaal gevoel”� zei ik. Bill gaf me een zoen op mijn voorhoofd. “Samen komen we hier uit”� zei Bill. “Jij en ik”� zei ik.

Bill was voor me een glas water gaan halen. Nu zaten we tegenover elkaar op mijn bed. Ik dronk en Bill keek naar me. Ik moest het glas met 2 handen vasthouden om het niet te laten vallen. Ik had geen kracht meer. Bill nam het glas over en zette het weg. Toen nam hij mijn handen. “Kijk me aan”� zei Bill. Ik keek recht in zijn ogen. Een soort van glans was er in zijn ogen. Hij kwam wat dichter zijn. “Ik wil dat je weet dat ik er altijd voor je ben”� zei Bill. “Ik weet het”� zei ik. Ik keek in zijn bruine ogen. Ik wist niet goed welke naam ik er voor kon geven. Hij ging met zijn vingers over mijn kaaklijn. Het kriebelde wel. Hij keek me nog steeds in mijn ogen. Ik wist niet hoe het kwam maar zijn aanwezigheid deed me goed. Het leek alsof mijn hart als een ballon werd opgeblazen. Maar er werd geen knoop ingezet, zodat de ballon ieder moment kon leeglopen. Op dit moment hield Bill de ballon vast. Maar als hij wegging, moest hij het wel loslaten. Hij kon toch niet eeuwig hier blijven zitten en mijn hand vasthouden. Hoewel ik zou willen dat hij het voor altijd deed. Ik weet niet hoe lang we hier zo hebben gezeten. Het leek oneindig. Ik schrok uit mijn dromen toen de deur werd open gedaan. “Kom je eten?”� vroeg mijn moeder. “Ik kom zo”� zei ik. Ze ging weer naar onder. Bill had even mijn ogen losgelaten. Maar nu hield hij zijn ogen weer in die van mij. “Ik moet gaan, sorry”� zei Bill. Ik wilde niet dat hij ging. Hij gaf me een zoen. “Ik kom morgen vroeg wat vroeger als je dat oké vind”� zei Bill. “Ja”� zei ik. Ik hield zijn hand nog steeds vast. Ik liet hem buiten via de voordeur. Ik vond het best moeilijk om zijn hand los te laten. Toen hij verdween in het donker kwam dat gevoel. Een ballon die leegliep omdat er geen knoop in zat. Ik kreeg amper een hap door mijn keel. Ik at maar, anders zou mam vragen gaan stellen.

Reacties: