FanFic.nl

Light me up!

durf je dit?

Ik zit naast mijn moeder, in de huiskamer van Melis, die er toch wel opvallend modern uitziet. Eigenlijk heb ik de enorme neiging om Melis nu te volgen, maar ik durf niet. Ik ben zo ontzettend bang dat mijn moeder het raar gaat vinden. Ze weet niet dat ik biseksueel ben, of lesbisch, ik weet het zelf eigenlijk ook nog niet zo goed. En dat wil ik graag zo houden.
Maar waarom vergelijk ik Melis vervolgens eigenlijk met bi of lesbisch zijn. Ik val toch niet op haar, toch? De andere reden is dat ik bang ben, dat Melis het vreemd gaat vinden... zo lang ken ik haar nog niet. En nu al ga ik haar volgen, ik weet niet of dat zo goed overkomt. Maar aan de andere kant, zij ging gelijk vragen of ze bij me mocht blijven slapen, dat is ook wel een beetje raar. Zou zij het dan ook voelen?
“Mam, ik ga even Melis boven helpen met haar kleren, is dat goed?”� Mijn moeder kijkt me even verbaasd aan, maar zegt dan: “Ja hoor schat, dat is helemaal prima.”� Ik sta op en loop de trap op. Ik kijk rond. Alle deuren zijn dicht, behalve één. Zou dat Melis haar kamer zijn?
Ik loop er naar toe, en ga in de deuropening staan. Ik zie Melis in haar kamer staan, ze staat met een hand op haar hoofd, schijnbaar is ze aan het nadenken. Ik kijk een tijdje naar haar in stilte. Dan verlaat een zucht haar mond, laat ze haar hand weer naar beneden zakken en draait ze zich snel om. Ik heb haar duidelijk laten schrikken.
“Oh, sorry ik wilde je niet laten schrikken,”� zeg ik verontschuldigend. “Dat is oké, kan jij niks aan doen. Ik merk het gewoon niet als ik zo diep in gedachten ben.”� Ik grinnik even. Om de een of andere reden, zijn we daarna allebei doodstil. Alles wat we doen is elkaar aanstaren, zonder te bewegen. “Eh...”� zeg ik na een tijdje, meer komt er ook niet uit. Dan hoor ik mijn moeder onderaan de trap. “Janey, Melis schieten jullie op? We moeten wel zo thuiskomen hè!”� Het is alsof we allebei opgeschrikt worden uit een soort van trance. Melis pakt haar tas en ik roep naar beneden. “Ja mam, we komen eraan.”�
We lopen samen de trap af. Mijn moeder glimlacht, ik vraag me af waarom. “Zullen we dan maar?”� Melis en ik knikken. “Oh, wacht, ik moet nog een briefje neerleggen,”� zegt Melis terwijl ze snel naar de tafel loopt, pen en papier pakt en haastig begint te schrijven. Dan legt ze het briefje op tafel neer en loopt ze naar mij en mijn moeder toe. “Zo,”� zegt ze tevreden. Daarna lopen we met zijn drieën naar buiten, naar de auto en stappen in.
Vijf minuutjes later komen we aan bij mijn huis. “Welkom in ons huis,”� zeg ik nu vrolijk als we de voordeur doorgelopen zijn. “Zullen we dan maar meteen naar mijn kamer gaan? Ik denk dat jij ook zo wel wilt gaan slapen, hè mam?”� Mijn moeder glimlacht. “Ja gaan jullie maar. Ik ga zo ook naar bed, slaap lekker schat.”� Ik geef mijn moeder een zoen en loop dan naar boven. “Kom je Melis?”� vraag ik. Ze knikt en loopt me dan achterna naar boven.
Na een tijdje gezellig gezeten te hebben, hoor ik mijn ma ook naar boven komen, die gaat blijkbaar naar bed. Door mijn gedachten heen hoor ik plotseling Melis. “Hé, laten we doen, durf of de waarheid spelen.”� Ze trekt haar wenkbrauwen erbij op. ik grinnik. “is goed hoor, ga jij eerst?”� ze knikt. “Oké, doen, durf of de waarheid. Melis.”� “Eh... waarheid,”� zegt ze met een grijns. Ik denk even na.
“Hoeveel vriendjes of vriendinnetjes heb je al gehad?”� Ze moet er even over nadenken. “Janey...”� zegt ze dan. Ik kijk haar verbaasd aan. “jah?”� ze zucht even en gaat dan verder. “ben jij homofoob.”� Ze lijkt bang voor het antwoord. Ik schud heftig nee. “Nee, natuurlijk niet.”� Ze glimlacht. “Mooi. Ik ben namelijk twee keer verliefd geweest op jongens, maar.... ik heb ook een vriendinnetje gehad.”� Ik grinnik. “En hoe was dat?”� Ze krijgt meteen een glimlach op haar gezicht. “Geweldig! Oké Janey, nu jij. Doen, durf of de waarheid.”� Ik denk even na.
“Durf...”� zeg ik dan aarzelend. Ze krijgt spontaan een grijns op haar gezicht, maar zegt niets. “Wat?”� vraag ik dan. “Nee, niks. ik weet gewoon iets, waarvan ik zeker weet dat je het niet durft.”� Ze grinnikt. “Nou?”� vraag ik. Ze schudt nee. “Kom op! Vraag het dan, anders weet je het nooit.”� Ze kijkt me grijnzend aan. “Durf jij...”� begint ze, lijkt toch te twijfelen, maar daarna begint ze te lachen. “Nouja eigenlijk nutteloos, je durft het toch niet.”� Ze geeft me een knipoog.
“Kom op nou! Try me!”� Zeg ik nu een beetje geïrriteerd. Ik wil het toch wel weten. Ze zucht nog een keer, kijkt me weer grijnzend aan en zegt dan. “Durf jij... mij te zoenen?”� Verrast kijk ik haar aan. Niet echt geschokt... het is niet dat ik het erg vind, wat ze nu zegt. Maar... ik heb dit eigenlijk al zo lang willen proberen, maar nu het er op aankomt. Ik weet niet of ik het durf. Misschien heeft Melis wel gelijk. Ik durf dit niet!
“Je hebt gelijk,”� zeg ik, “dat durf ik echt niet.”� Ik begin te blozen. Ze lijkt wel teleurgesteld, maar herstelt zich al snel. En haalt haar schouders op. “Oké,”� zegt ze nonchalant en geeft me een knipoog. “Dan ben ik weer,”� zegt Melis. “Eh... ja doen, durf of de waarheid.”� Ze glimlacht. “Doen.”� Ik baal nu best wel dat ik heb geweigerd. Ze is mooi als ze zo lacht. En ze geeft me een kans, en wat doe ik weer! Ik weiger! Wat ben ik toch stom!
Ze zwaait even voor mijn ogen. “Aarde aan Janey, ik zei doen,”� lacht ze. Ik slik even. “Eh... oké... doen hè?”� Ik begin te grijnzen. Zal ik het aan haar vragen? Melis kijkt me verbaasd aan. “Wat?”� Ze kijkt me doordringend aan, begint dan te lachen. “Nee dat bedoel je toch niet?!”� Ze begint harder te lachen, maar heeft daarna weer haar normale grijns terug. “Ja, dat durf ik wel hoor,”� zegt ze en ze geeft me een knipoog.
Ineens buigt ze naar voren, legt ze haar hand op mijn wang. Ik voel mijn hart kloppen in mijn keel. Ze komt dichterbij. En drukt dan haar lippen op de mijne. Een zucht ontsnapt me, en ik sluit mijn ogen. Als zij soepel haar lippen om de mijne heen beweegt. Haar ene hand streelt over mijn wang heen en haar andere trekt me dichterbij, dieper in de kus. Ik til mijn hand op en streel door haar dreads heen. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.