FanFic.nl

The Difference -Jack E. Strify-

36. His bloodshot eyes

Ken je het gevoel dat je 's ochtends wakker word en je denkt dat je gewoon een nachtmerrie hebt gehad? Ik wel. Ik werd die morgen wakker in de armen van Kiro en Shin. Dat was het moment dat ik besefte dat het echt was. Anders was ik wel in Strify's armen wakker geworden. Het voelde raar. Alleen, en tegelijkertijd zo.. zo.. omringd door liefde. Ik had zin om flink te huilen, maar ik kon het niet. Ik wilde het echt, maar ik kon het niet.

Ik hoorde een klop op de deur. Zo voorzichtig als ik kon kroop ik uit Shin's en Kiro's armen en liep naar de deur. Die deed ik voorzichtig open. Ik was bang dat het Strify zou zijn, maar gelukkig was het Romeo. Hij keek raar op toen hij mij zag, maar hij stelde geen vragen. "We gaan zo ontbijten. Ehm.. Komen jullie ook?" Zei hij. Ik knikte. Romeo draaide zich weer om en liep weg. Heel stil deed ik de deur weer dicht en draaide me om. Ik had heel erg kunnen lachen om wat ik zag, als ik niet zo gebroken was. Shin en Kiro lagen inmiddels in elkaars armen, en ze hadden het niet door. Ik zuchtte even en maakte ze voorzichtig wakker. Ze sprongen een meter de lucht in toen ze doorhadden dat ze in elkaars armen lagen. Daarna begonnen ze hun make-up te doen, haar te doen en schone kleding aan te trekken. Shin drukte een kus op mijn haar voor hij mijn hand pakte en we de kamer verlieten.

Ik had geen make-up op gedaan. Het zat vast nog wel op mijn gezicht. Alleen wel op mijn wangen in plaats van om mijn ogen. Mijn haar zat vast ook verschrikkelijk en mijn kleding was gekreukt. Ik zag er zelfs toen nog beter uit dan ik me voelde. Zelfs als je daar de bloeddoorlopen ogen, wallen en bleke huid bij optelde.

We kwamen in het restaurant aan en gingen bij Romeo en Yu zitten. Ze keken me raar aan en daarna keken ze elkaar aan. Shin maakte een 'vraag maar niks we leggen het zo wel uit' gebaar naar ze en daar waren ze volgens mij wel tevreden mee. Er werden geen gesprekjes gevoerd en de spanning was om te snijden. Dat was voor Strify kwam. 10 Minuten later kwam Strify ook bij ons zitten.

Hij zag er ook niet goed uit. Hij had wallen, die hij wanhopig had geprobeerd te verbergen met make-up, bloeddoorlopen ogen en hij was bleek. Verder had hij zijn kleding geweldig als altijd en ook zijn make-up en haar zat goed. Maar het was niet meer perfect. De twinkel in zijn ogen die alles zo mooi maakte was er niet meer. Het vuur was gedoofd, de vonk was weg.

In stilte bestelden we ons eten en de spanning werd alleen maar groter. Romeo en Yu hadden inmiddels ook wel uitgevogeld wat er was, die waren ook niet achterlijk. Het eten werd niet veel later gebracht en de geuren van toast en andere lekkernijen drongen mijn neus binnen. Het duurde een tijdje voor ik ze ook echt rook. Ik moest er van kotsen. "Eva? Eva, gaat het wel?" Hoorde ik Shin zeggen. Het was het eerste dat werd gezegd, en voor mij ook het laatste. Ik schudde mijn hoofd, sprong op en rende naar de toiletten. Ik dook het eerste hokje in en gaf me over aan alles. Het weinige dat er in mijn maag zat kwam eruit en ik keek hoe het in de wc viel. Iemand hield mijn haar vast, ik wist niet wie. Het kon me ook niet veel schelen eigenlijk. Toen ik klaar was liet die persoon mijn haar los en stond op. Ik draaide me om en stond ook op. Pas toen ik wat water had gedronken keek ik wie het was. Toen ik het zag kon ik bijna weer overgeven. Blondie. Ik keek haar giftig aan en stormde de toiletten uit. Daar stonden Shin, Kiro, Romeo en Yu op me te wachten. Tranen vulden mijn ogen toen alles weer naar beneden kwam. Maar ze rolden niet over mijn wangen. Shin nam me in zijn armen en begeleidde me terug naar hun kamer.

Ik voelde me alsof ik dat niet verdiende. Alsof ik zijn liefde niet verdiende. Ik had alles zo fout laten gaan, en nog was hij zo lief voor me. Angel in disguise zou je het kunnen noemen. Ik zou het niet zo noemen. Want er was niks vermomd aan deze engel. Hij liet zich aan mij zien, zorgde voor me en hield van me. En ik was er blij mee. Zelfs als ik het niet verdiend had. Tenslotte had ik Strify ook nooit echt verdiend, maar ik was ook blij met hem. Was..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.