FanFic.nl

It's a lovegame, and I lost it..

(6)

In de lift tikte ik ongeduldig met mijn voet op de grond en toen ik door de gang liep ging ik steeds sneller lopen. Voor de deur bleef ik echter stilstaan. Niet omdat hij dicht was, hij was zelfs open, maar omdat ik luide kreunen hoorde die een vreemde vorm van troosten aanduidden. Als dit Romeo's manier van troosten is, zou ik nooit naar Romeo gaan.

Ik schraapte al mijn moed bijeen en liep het flatje in. Op de bank vond ik ze, naakt, bezweet, hijgend en wel. Ik moest mijn keel luid schrapen voor ze doorhadden dat ik er was. Hun ogen werden groot en ze sprongen op. Met mijn ogen volgde ik een druppeltje zweet die een lijn over Strify's borst tekende. Bij zijn middel stopte ik met kijken, de rest hoefde ik niet te zien.
"Ik wacht buiten op je, Strife." Zei ik en zonder nog een keer naar ze te kijken liep ik het flatje weer uit. Naast de deur leunde ik tegen de muur. Ik sloeg mijn armen over elkaar en probeerde de beelden die ik net had gezien tevergeefs uit mijn hoofd te krijgen.

Na een goede 5 minuten kwam Strify weer naar buiten. Hij zag er weer fatsoenlijk uit, en zonder naar hem te kijken pakte ik hem ruw bij zijn arm en begon hem mee te slepen. Strify piepte en probeerde zich los te trekken, maar ik was veel sterker en ik sleepte hem helemaal mee naar het appartement dat hij met Yu en Kiro deelde.

Ik belde aan en toen Yu opendeed duwde ik Strify naar binnen.
"Ik denk dat ze heel wat uit te praten hebben." Zei ik. "Ik vond hem op de bank met onze toetsenist terwijl ze dingen deden die je beter in een bed kan doen." Voegde ik er fluisterend aan toe. Yu knikte en bedankte me. Daarna draaide ik me om en liep weer naar huis. Ik dacht niet dat bandrepetitie door zou gaan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.