FanFic.nl

Light me up!

slaap lekker..

“Wow, je hebt echt veel geluk gehad zo te horen. Als het erger was geweest had je dit misschien niet meegemaakt. Niet zo in ieder geval,”� zeg ik geschrokken van het verhaal dat melis net verteld heeft. Melis knikt een klein beetje, ze voelt zich duidelijk ongemakkelijk. Ze lijkt nu na te denken, waaraan? “Het heeft me wel laten inzien dat het leven iets moois is en dat je er het beste van moet maken. Ik ben blij met wat ik nu heb en blij met wat ik er nu bij heb gekregen. Een boel geweldige herinneringen en een nieuwe vriendin.”� Zegt ze plotseling terwijl ze zich omdraait. Ik vind dat zo lief, dat ik er spontaan van begin te blozen. Ze glimlacht. “Ik ben echt heel blij dat ik jou heb ontmoet,”� zegt ze en ze geeft me dan spontaan een knuffel. Ik schrik hier even van, maar knuffel dan al vrij snel terug, en leg mijn hoofd op haar schouder, ik adem diep in door mijn neus. Melis ruikt echt heel lekker. Ik voel dat zij ook haar hoofd op mijn schouder legt. “Ik ben ook blij dat ik jou heb ontmoet,”� mompel ik zachtjes. Dan voel ik plotseling een kus op mijn wang, waarna melis me weer los laat. Eigenlijk wil ik helemaal niet dat ze me los laat. De kus op mijn wang gloeit op, en ik begin weer te blozen. “Laten we nou maar even gaan slapen. Ik denk dat we allebei best wel moe zijn.”� Zegt ze dan zacht, waarna ze nog een keer gaapt. Ik kan het niet laten om te grinniken, ze is zo schattig als ze gaapt. “Dat is goed.”� Zeg ik dan knikkend, terwijl ik naar het bed toe loop. Melis loopt naar de andere kant en gaat ook in het bed liggen. Het lijkt of ze iets wil zeggen, maar inplaats daarvan springt ze het bed uit, waarna ze weer terug komt met een knuffel in haar handen. Ik kijk haar grijnzend aan. Waarna ze puppyogen trekt. “Ik kan niet slapen zonder die knuffel.”� Zegt ze dan terwijl ze haar kin op het hoofd van de knuffel legt. Ik grinnik, jah hoor, mevrouwtje stoer je bent eigenlijk super schattig! ‘’nouja, slaap lekker.’’ Mompelt ze dan. Waarna ze al vrij snel in slaap valt. Ik zucht. Zij kan wel slapen, maar voor mij is het nu al duidelijk, dat ik vannacht geen oog dicht zal doen. Ik kijk naar melis vredig ligt ze in mijn bed. Ik weet niet wat het is, maar ik heb ook echt helemaal geen zin om te gaan slapen. Ik denk aan de kus, voor mij voelde het zo fijn, maar voor haar. Ze vond het vast allemaal gewoon weer even leuk, gewoon een grap, of iets om aan je trekken te komen. Voor haar was het vast niet zo echt. Ik kan hier niet aan denken zonder dat er een traan over mijn wang rolt. Zodra ik mijzelf hierop betrap, schud ik heftig mijn hoofd heen en weer. Nee! Dat moet me nog niet boeien, ik ken haar pas net! Zoveel hoort zij nog niet voor mij te betekenen.

Het kan niet, het mag niet. Het enige wat ik aan het doen ben, is mezelf weer pijn doen. En het moet ophouden. Ik probeer mijn tranen in te slikken, maar het gaat niet. Ze rollen over mijn wangen, stilletjes huil ik het allemaal eruit. Waarschijnlijk heeft ze niet eens door, dat ze met zoiets kleins mij zoveel pijn kan doen. Dan hoor ik plotseling melis zich omdraaien. Ik probeer nog snel mijn tranen weg te geven, geen geluid te maken, maar het is al te laat. Ze heeft me gezien. ‘’wat is er janey?’’ vraagt ze bezorgd. Ik schud mijn hoofd. ‘’niks.’’ zeg ik half snotterend. ‘’je liegt, er is wel wat.’’ Zegt ze, terwijl ze zich naar me omdraait. Ik draai mij ook om, maar van melis af. ‘’er is niks!’’ zeg ik nog een keer. Dan pakt melis mijn arm vast, en trekt me zo dat ik me weer naar haar moet omdraaien. Ik kijk haar aan. ‘’wat!?’’ ze kijkt me lief en bezorgd aan. ‘’wat is er?’’ zegt ze, terwijl ze met de vingertop van haar duim een traan van mijn wang wegveegt. Om de een of andere reden, maakt dit mij alleen nog maar droeviger. Ik barst in tranen uit. Ze legt haar armen om mij heen en trekt mij dichterbij. Ik lig nu tegen haar schouder aan uit te huilen. Ze beweegt kalmerend haar hand over mijn hoofd heen. Ik word hier rustiger van. Na een tijdje ben ik weer rustig. ‘’wat is er?’’ vraagt ze nog een keer. ‘’ik wil niet praten.’’ Fluister ik zachtjes. Ze knikt. ik lig nog steeds op haar schouder. Ze draait nu om op haar rug, maar zo dat mijn hoofd niet van haar schouder afhoeft. ‘’ga nu maar rustig slapen.’’ Fluistert ze. Ik lig rustig met mijn hoofd op haar schouder en voel mij nu wel langzaam wegzakken. Na een tijdje sluit ik mijn ogen, ik ben nu eindelijk rustig en klaar om in slaap te vallen. Zo zou ik eeuwig kunnen blijven liggen.

Reacties: