FanFic.nl

i Scream for Love but nobody hears it.

Six

'ik zei toch dat je niet meer met hem om mocht gaan!' 'Mam ik hou van hem ik laat hem niet stikken alleen maar omdat jij hem niet leuk vind' hoor ik Lisa roepen naar haar moeder. 'euhm... Lisa ik ga naar huis denk ik' zeg ik zacht. 'Oke, ik hou van je, en dat kan niemand veranderen!' Dat laatste riep ze hard naar haar moeder. 'ik ook van jou.' ik ga naar buiten spring op men fiets en rij naar huis, ik sta voor de deur maar durf hem niet te openen. Ze gaan kwaad zijn, ze gaan me vermoorden! Nee dat zouden ze niet doen, denk ik? Hoop ik. ik doe de deur zo stil als ik kan open en loop stil naar boven. Oef ze hebben me niet gehoort, denk ik opgelucht. 'MAM, GORDON TAYLOR IS THUIS!' roept Tom heel het huis door. oh fijn denk ik. ik loop naar mijn kamer en doe de deur op slot. ik leun tege men muur en laat me naar beneden zakken. 'TAYLOR DOE NU METEEN DIE DEUR OPEN OF IK RAM HEM OPEN!' roept Gordon kwaad. ik zwijg en blijf gewoon zitten waar ik zit, tot ik hoor hoe Gordon de deur probeert interammen. Boem! daar gaat de deur en Gordons zelfbeheersing. daar gaan we weer. Gordon komt op me afgerent en pakt me bij mijn nek hij houdt me tege de muur. God ik krijg geen adem meer, maar ik probeer me sterk te houden. ik wordt helemaal rood en alles word wazig dan laat hij me los en zak ik in één op de grond. ik dacht dat het gedaan was maar nee... hij geeft me een stamp in men maag. er komt allemaal bloed uit mijn mond. Hij gaat terug naar beneden, ik wil opstaan maar de pijn in mijn buik doet teveel zeer. ik blijf verslagen op de grond liggen. ik wou dat ik in een gezin was waar iedereen lief was tege elkaar en elkaar helpte. ik hoor Tom nog na lachen en wordt echt kwaad. ik wil hier weg! Maar als ze er achterkomen dat ik weg ben en ze me vinden make ze me af. Maar het is toch het probere waard! ik pak een rugzak en doe er wat kleren in. ik open mijn raam en wil naar beneden springen. Tot ik besef dat als ik hier afspring ik eerder men been ga breken. Gebroken been of gebroken leven? ik ga voor het been dan maar. ik spring naar beneden en val op de grond, auw. ik sta op en loop zo hard ik kan. ik weet niet naar waar maar dat maakt me niet uit. zolang ik maar weg ben van hier. een paar mensen kijken me raar aan maar dat kan me niet schelen. ik ben moe en voel men benen niet meer dus besluit ik maar om te stoppen met lopen. ik ga op de grond zitten en doe mijn ogen toe. ik zou nu gewoon willen gaan liggen en slapen. 'Oh god! kijk wie daar is!' hoor ik een stem zeggen, een stem die ik veel te goed ken. de bende die me altijd op school pesten. ook al kan je het geen pesten meer noemen eerder mishandeling maarja.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.