FanFic.nl

Unfold

Irritaties

Paul Ion keek uit zijn raam en zuchtte. De basis van Cancun was zijn beste tot nu toe. Het was er eentje waar hij zich echt helemaal thuis voelde. De waterval, het terrein, het was gewoon het beste van het beste. Natuurlijk, de bases in Amerika, Engeland en China waren mooi. Singapore en Japan konden er misschien net aan tippen. Maar Cancun was zijn persoonlijke favoriet. Cancun was iets om trots op te zijn. SAC was sowieso iets om trots op te zijn, maar SAC was meer een idee. Een fenomeen. Cancun was iets tastelijks, en op Cancun kon je trots zijn. Tijdens zijn overpeinzingen werd er op de deur geklopt. Paul Ion herkende de klop meteen. Er was maar één iemand die op zo’n manier kon kloppen. ‘Binnen!’ riep Ion ferm, alsof hij de klop niet had herkent. Een slanke, lange vrouw kwam naar binnen gelopen. Ze had lang, rood, golvend haar. Dat was het eerste wat Ion aan deze vrouw was opgevallen. Dat lange, donkere rode haar van haar. ‘Sienna!’ zei Ion hartelijk. ‘Wat kom je doen?’
‘Ik kom je berichten brengen. Dat is wat secretaresses doen, Paul. Berichten brengen,’ zei Sienna Graven.
En dan altijd weer die brutale mond. Miljonairsdochter natuurlijk. ‘Ah, natuurijk. Wat zijn de berichten?’ vroeg Ion.
‘Moritz Connely belde. Hij wil je spreken,’ zei Sienna.
Ion knikte nadenkend. ‘Weet je ook waarom?’ vroeg hij.
‘Hoe moet ik dat weten, moet ik dat ruiken? Ik kan geen gedachten lezen,’ zei Sienna bot.
‘Natuurlijk niet, natuurlijk niet,’ zei Ion. En toch is ze woest aantrekkelijk. ‘Wanneer wil hij me spreken?’
‘Hij komt er zo aan,’ meldde Sienna.
‘Oke’ zei Ion verbaasd.
Sienna trok haar wenkbrauwen op.

Tom liep naar de ziekenzaal. Hij voelde zich net een jongen van 16. Een zuster ging aan hem voelen. Een zuster ging hem onderzoeken. En het is nog een knappe zuster ook. Tom zag het direct toen hij de zaal binnen kwam lopen. Bruin haar, grote blauwe ogen. Met hongerige ogen keek hij naar haar. Hij wilde haar aanvallen en opeten. De zuster kwam naar hem toegelopen. Ze had een klembord bij zich met al zijn medische gegevens. ‘Goed, Tom Geers,’ zei ze, om het gesprek te introduceren. ‘Ik ben Grace McNalley, en ik ben je zuster tijdens je verblijf in Cancun.’
‘Fijn,’ zei Tom. ‘Ik bedoel, goed. Hoi.’ Nog altijd met die blik in zijn ogen keek hij naar Grace.
‘Goed,’ ze keek even naar zijn gegevens. ‘Je hebt last van een zwakke knie, je ene oog functioneert niet geweldig, ik heb gezien dat je schouder weer is aangesterkt sinds je vorige missie en…’ Grace keek even op van het klembord. Ze zag de blik in Toms ogen. ‘Last van satyrasis,’ voegde Grace aan de lijst toe. Tom keek verbaasd op. ‘Mevrouw! Ik bedoel, Grace,’ hij keek haar aan met zijn meest zwoele blik. ‘Wat is satyrasis?’
Grace legde het klembord weg, en pakte een bloeddrukmeter. Ze bond deze om bij Tom. ‘Hyperseksualiteit bij mannen,’ zei ze, en ze gaf Tom een knipoog. Vervolgens begon ze het apparaat te hanteren. ‘Je bloeddruk is iets aan de hoge kant en ook je hartslag is te hoog. Dat betekent dat je moet trainen voordat je op je volgende missie kan vertrekken. Verder is er niets bijzonders te zien.’ Ze deed de bloeddruk meter weer af en legde hem weer weg.
‘Gemeen,’ mompelde Tom.
‘Wat zei je?’ vroeg Grace.
‘Niets hoor!’ piepte Tom.
‘Goed. Ik zal een trainingsprogramma voor je opstellen zodat je hartslag en bloeddruk binnen een week zullen verbeteren.’
‘Zul je niet te streng voor me zijn?’ vroeg Tom.
Grace glimlachte. ‘Ik zal niet te streng voor je zijn,’ zei ze.

‘Die bitch heeft me genaaid!’ riep Tom tegen Matt.
‘Ik dacht dat je dat juist wilde,’ grapte Matt.
‘Niet op die manier,’ zei Tom, en hij wierp Matt en vuile blik toe. ‘Ze heeft me zo’n druk schema gegeven dat ik totaal geen tijd meer over houd om op het strand naar bikini babes kan kijken. En ze wist best dat ik dat wilde.’
‘Hoe wist ze dat dan?’ vroeg Matt.
‘Dat kun je zien. Dat kun je ruiken. Dat wéét je gewoon. Je kunt aan mij merken dat ik een mannen man ben. Kijk, jij bent geen mannen man. Jij bent… gewoon een man. Je hebt mannen mannen, en mannen, en vrouwen mannen en ik ben een mannen man en elke vrouw kan aan een man zien wat voor een man hij is,’ zei Tom. ‘En Grace had aan me moeten zien dat ik een mannen man ben en dat ik naar bikini babes wil kijken.’
‘Kun je niet met een zinnigere theorie komen? Eentje die aids verhelpt ofzo?’ vroeg Matt. Hij sloeg de bladzijde van zijn boek om. ‘Zelfs Dan Browns personages hebben betere theorieën dan jij. En zij zijn fictief.’
‘Jij altijd met je boeken en je schaken. Alsof dat de wereldvrede verder helpt. Nee, Grace dan. Met haar zustergedoe. Nou, van mij hoeft het allemaal niet meer. Dat schattige zustergedoe is over. Ik zal dat schema van haar volgen. Ik zal het zo goed doen, dat ik zoveel spieren kweek, dat ze me niet meer kan weerstaan.’
‘Als je zulke tactieken in missies verzint, verliezen we gegarandeerd.’ Noa was de kamer van Matt binnen komen lopen.
‘Ook hallo,’ zei Tom geïrriteerd. Hij hield er niet van als hij in zijn mannen mannen gepraat werd onderbroken. Daar hielden mannen mannen in het algemeen niet van. ‘Wat kom jij hier doen?’
‘Voor het geval je het nog niet wist, SAC baseert zijn doelen op teamwork. En aangezien wij nog niet echt een team zijn, dacht ik dat wij wel eens wat aan teambuilding mochten gaan doen.’
‘Ik kan niet,’ zei Tom direct. ‘Ik heb een work-out schema van mijn zuster gekregen. Ik moet trainen trainen trainen anders mag ik niet op missie,’ zei hij. Hij had totaal geen zin in chick team building. Chicks waren voor plezier. Niet voor teams.
‘Ik ben zo vriendelijk geweest om langs de ziekenzaal te gaan en te vragen of mijn teambuilding schema ook goed was, en gelukkig stemden jullie beiden zusters in met mijn schema. En ze waren ook zo vriendelijk om jullie trainingsschema aan te passen. Met andere woorden, jullie moeten nu én met mij gaan teambuilden én gaan trainen. Is het niet fantastisch?’ vroeg Noa. Ze was van mening dat ze een geweldige daad had verricht voor de jongens en had iets meer enthousiasme verwacht. In plaats daarvan zat Matt in zijn boek te lezen en keek Tom haar ongelovig aan.
‘Ik heb nog minder vrije tijd?’ vroeg hij. ‘Mag ik ook nog een keer slapen?’
‘Van 22 uur tot 10 uur staat niets ingepland. 12 hele uren om jezelf helemaal uit te leven.’
‘Geweldig. Dat is ’s nachts. Nou, ik weet al hoe ik mezelf ga uitleven,’ zei Tom.
‘Bespaar me de beelden,’ zei Noa, en met die woorden liep ze de kamer weer uit.
En toch kan ik haar niet weerstaan. Haar kont in ieder geval niet. En Tom keek Noa na.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.