FanFic.nl

Good Luck

Hoofdstuk 3

“Sorry hoor, maar ik ken jou echt niet.”� Zeg ik en zet een stap achteruit. “Ik ben Kai, ik ken jou volgens mij van het voetballen in het speeltuintje?”� Mijn hart stond stil. Hij heet dus Kai..
Zijn naam spookt door mijn hoofd heen. “Leef je nog?”� vraagt hij. Ik schrik en glimlach. “Ohja, nu herken ik je. Ik ben Mirjam.. Ik was samen met Linda, die woont hier.”� Zeg ik en wijs naar het huis van Linda. “Ja dat weet ik, dat is mijn buurmeisje…”�
Linda is het buurmeisje van Kai? Maar dan wist ze dus wel hoe hij heette? Waarom heeft ze dat niet gewoon verteld? “Linda kan soms echt een trut wezen hoor, dat jij met haar omgaat..”� zegt hij lachend. Wat een leuke lach… “Ja, dat heb ik ook gemerkt haha..”� zeg ik lachend.
Dan stoppen we met lachen. Ik kijk zenuwachtig op mijn mobiel hoe laat het is; zeven uur nog maar. “Wat is er? Moet je weg?”� vraagt Kai. “Nog niet, ik moet 8 uur thuis zijn. Ik kwam hier voor ehh…”� zeg ik. “Linda.”� Vult hij aan. Eigenlijk niet, ik kwam voor hem.
“Maar wat doe jij hier eigenlijk?”� vraag ik aan hem. “Ik moest van mijn moeder iets halen bij kennisen van ons, die wonen op nummer 83”� zegt Kai terwijl hij wijst naar een huis aan het einde van de straat. “Oh oke.. Nou dan ga ik ook maar..”� zeg ik. “Wacht, mag ik je nummer?”� vraagt hij zacht. Mijn hart maakt een sprongetje. “Uh..jahoor”� zeg ik en typ mijn nummer in op zijn mobiel. Zodra hij het opgeslagen heeft, zwaait hij naar me en loopt verder.
Wacht, dit kan niet gebeurt zijn. Dit kan gewoon niet?
Zonder na te denken stap ik op mijn fiets en ga de straat uit. Ik voel in mijn broekzak. Geld!
Ik kan nog wel wat kopen bij de Albert Heijn, ik heb honger.
Aangekomen bij de Albert Heijn kijk ik hoeveel geld het was wat ik voelde. 5 euro in totaal, jippie! Ik loop de AH in en loop direct op de chips af. Ik pak 2 zakken Lays paprika en wil omdraaien als ik Willem daar zie staan. Ik wist niet hoe snel ik weg wou komen.
“Hee hallo Mirjam!”� roept Willem enthousiast. Ik blijf staan waar ik sta en blijf hem aankijken. Willem komt steeds dichterbij, tot hij achter me staat. “Kiekeboe!”�
Geschrokken draai ik om. Waarom reageer ik zo? Hij boeit me niks, toch?
“Hou op Willem, niet grappig.”� Zeg ik boos. Nouja boos…
Willem grijnst. “Wat is er Mirjam? Vind je het niet leuk dat ik hier ben?”�
Ik bloos. “Niet echt nee, laat me met rust..”�
“Wat hebben we hier, heb je een date? Of ga je je volproppen?”� vraagt hij, wijzend naar mijn chips. Waarom leeft dit wezen eigenlijk? “Date? Helemaal niet!”� zeg ik geschrokken.
Ik vertelde de waarheid, ik had geen date. Maar het kwam uit mijn mond.
“Mirjam, je bent aan het blozen.”� Zegt Willem met een grijns. “Laat me met rust rotvent!”� schreeuw ik en geef hem een mep in zijn gezicht. Ik ren weg van de chips, en van Willem. Ik haat hem. Waarom doet hij zo? Als ik de hoek omga zie ik Willem die doet alsof er niks is gebeurd en een zakje met zoutjes pakt. Hier zal natuurlijk morgen op school weer over gepraat worden…

Ik had gelijk. Zodra ik de klas inkwam, kijkt de hele klas mij aan.
Ik zwijg, loop naar mijn plaats toe en laat mijn schoudertas op de grond vallen.
Linda zit er al, maar is aan het kletsen met Tamara. Als ik ga zitten, draait Willem meteen om.
“Hoi trut.”� En draait weer om. En waar was dat voor nodig? Ik haal mijn schouders op en staar naar het bord. Er hoort een leraar te staan, maar die staat er dus niet. Linda is blijkbaar klaar met praten en draait zich naar mij toe. “Mirjam, klopt het dat je Willem hebt afgewezen?”� fluisterd ze. Wat zegt ze?! Ik kijk geschrokken naar Linda. “Hij zegt namelijk dat jij op hem viel enzo en toen vroeg hij of je met hem wou… Maar je hebt nee gezegd en hem laten stikken.”� Fluisterd Linda. Okee, nu kan hij nog een klap verwachten. Eindelijk kwam mevrouw van Huizen binnen, klaar om Engels te geven. Ik voelde mijn mobiel trillen. Wie sms’t me nu? Ik kijk aandachtig naar het bord, om de uitleg niet te missen.
Na de uitleg, waar ik veel aan heb gehad, kijk ik stiekem op mijn mobiel. Malou heeft gesms’t… Ik kijk in de richting van Malou, die nu aan het werk is. Ik spreek haar nooit zo vaak, haar vriendinnen zitten in een andere klas. Ik open het bericht.
Hee Mir,
Ik heb gehoord van jou en Willem,
Eigenlijk geloof ik het niet echt.
Willem kan echt gemeen zijn.
Maar ik denk dat hij ook nog een andere kant heeft..
Xx Malou
Ik klap mijn mobiel rustig dicht. Een andere kant van Willem? Zou ze daar gelijk in hebben?
Ik begin langzamerhand ook maar met het huiswerk wat van Huizen heeft op gegeven.
“Pssst, Mirjam…”� zegt Willem. Ik kijk op en kijk in de ogen van Willem, die achterstevoren leunt tegen mijn tafel. Zo hebben we een paar seconden oogcontact. Het was vreemd..
“Willem, buig je over je eigen tafel heen.”� Zegt van Huizen. Hij gaat weer gewoon zitten.
Wat was dit? Ik serieus gewoon weg in die ogen van hem..Wacht even Mirjam, hij wil jou in zijn macht. Was het niet juist zijn bedoeling? En ik was toch weg van Kai?
Oja Kai, ik was hem helemaal vergeten. Komt door die Willem, getverderrie. Eindelijk ging de bel. Ik schuif mijn Engelse boeken in mijn tas en wacht op Linda. Als we buiten het lokaal zijn, op naar de volgende les zie ik Willem knipogen. Ik kan er niks aan doen dat ik nu moet blozen. Hoe krijgt die gast dat voor elkaar? Na een les Handel krijgen we te horen dat de rest van de lessen vervallen in verband met een vergadering. Okee dat is vreemd, maar natuurlijk wel leuk. Ik was er wel aan toe eerlijk gezegd. Als Linda en ik naar de fietsen toe willen lopen sluiten Denise en Marieke zich bij ons aan. “Mirjam, nog wat van die jongen gehoord?”� vraagt Denise. Oja, tuurlijk, dat herinnert me eraan dat Linda tegen me gelogen heeft.
“Ja, zijn naam is Kai, en dat wist Linda wel.”� Ik kijk haar boos aan. “Sorry..”� zegt Linda zacht met een grijns. “Wie is in hemelsnaam Kai?”�
Geschrokken kijken we allevier om; Willem. “Is dat jouw vriendje Mirjam?”� vraagt hij met een grijns. “Nou nee..”� zeg ik stotterend. “Kai kennen we van het pretpark dat we ooit bezocht hebben Willem. Hij heeft ooit zijn nummer gegeven, maar nooit contact gehad..”� zegt Linda.
Ik wil Linda een enorme knuffel gegeven, dat ze voor me opkomt! Willem grijnst.
“Whatever..”� zegt hij en knipoogt naar me. Dan loopt hij rustig weg.
“Wat een engerd is het ook..”� zegt Marieke. Vreemd, meestal zegt Marieke niet zoveel.
“Maarja, morgen is het woensdag. We zijn op de helft van de week.”� Zegt Denise vrolijk.
Ik heb zin in het weekend, kunnen we weer lachen…
Linda knikt. “Gaat snel hoor, voor je het weet is het zomervakantie”�
Ik knik blij bij die gedachten. Het is nu winter, het sneeuwde al een beetje. Ik kan niet wachten tot we weer in de zon kunnen liggen, zwemmen en naar de camping.
Als we het schoolplein af zijn staat er iemand bij het hek. Hij is niet van deze school…
“Krijg nou…”� zegt Linda verbaast

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.