FanFic.nl

21st Century Breakdown

The Static Age

De volgende ochtend slaapt Gloria nog wanneer ik wakker wordt.
Ik ga alvast op zoek naar wat te eten.
Ik moet wel opschieten, want voordat Gloria wakker wordt wil ik wel weer thuis zijn. Wie weet wat ze nog uitspookt.
Na een veel te lange tijd heb ik eindelijk wat te eten en drinken bij elkaar gesprokkeld. Het is niet veel, maar we moeten het er maar mee doen.
Op weg naar huis zie ik dat iemand een oude tv aan de straat heeft gezet. Zo’n hele oude, met een antenne bovenop.
Ik kijk om me heen of niemand me in de gaten houd, en neem het ding mee. Het is toch nog maar een klein stukje naar huis.
Eenmaal thuis ben ik toch nog op tijd, ze slaapt nog.
Ergens zat volgens mij nog een stopcontact. In geen jaren meer gebruikt, dus ik hoop dat hij het doet. En we betalen natuurlijk niet voor de energie, dus nu zou wat geluk wel van pas komen.
Wanneer ik de stekker in het stopcontact doe springt er een blauw vonkje uit.
Oeps, dat komt vast door het stof. Nouja, er gaat dus in ieder geval stroom doorheen. Dat is duidelijk.
Na een paar scheldpartijen krijg ik het ding aan de praat.
Eigenlijk is dat wel een wonder.
In het begin heb ik alleen nog maar geruis en sneeuw.
Hmmm… Hoe werkt dit verder?
Na een hele tijd heb ik een goede zender gevonden.
Er is heel veel reclame. Daarna een of andere film over liefde dat niet doorgaat vanwege de religie ofzo.
Op het nieuws is moord, corruptie en oorlog te zien, alleen maar negatieve dingen.
Ik snap er niets van, maar toch trekt het mijn aandacht.
‘Wow… Waar heb je die tv vandaan?’ Vraagt Gloria achter me.
‘Van de straat.’ Zeg ik zonder op te kijken.
‘Oh… Is er nog wat leuks op tv?’ Vraagt ze.
‘Wat leuks? Het enige wat ik zie is rotzooi. Kijk dan! De een vermoord de ander. In die film gaat iedereen vreemd. En constant dezelfde reclames. In mijn hele leven heb ik misschien een jaartje tv gekeken, maar ik ken volgens mij nu al alle reclames uit mijn hoofd die er op dit moment constant zijn.’ Zeg ik.
‘Het is maar gespeeld. Wat maakt het uit?’ Zegt ze verveeld.
‘Wat het uitmaakt? Ik zit mijn tijd te vergooien hiermee. Honderden mensen zitten hun tijd hiermee te vergooien.’ Zeg ik.’
‘Christian, rustig. Je lijkt wel doorgedraaid. Dat is normaal hoor, dat je er eigenlijk je tijd mee verdoet.’ Zegt ze.
‘Zonde van je leven. Net zoals die drugs trouwens.’ Zeg ik.
Gelijk krijg ik een dodelijke blik van Gloria, maar die verandert al snel naar een treurige blik.
‘Ik wil wel proberen er vanaf te komen. Je hebt gelijk. Het maakt me alleen maar kapot. Maar heel even, voor héél even maar, voel ik me weer goed. En dat maakt het zo aantrekkelijk.’ Zegt ze.
‘Dat weet ik, en dat is ook datgene wat er zo gevaarlijk aan is.’ Zeg ik.

Reacties: