FanFic.nl

Meredith Josephine McFletcher

4.

Op de plek aangekomen, ver weg van de bewoonde wereld, hoor ik alleen en dan maar af en toe een paar vogels die opvliegen of het geluid van herten of andere dieren die door de struiken rennen. Het is lekker rustig hier en een fijne plek om na te denken. Als ik dan op mijn horloge kijk zie ik dat ik hier al 2 uur zit te denken. En ik ben nergens op gekomen. Wil ik bij hen blijven wonen of niet? Ik overweeg de voor en de nadelen. De voordelen zijn dat ik nooit meer alleen ben, dat ik een familie heb en nooit meer alleen hoef te jagen en het zijn er vast nog wel meer. De nadelen zijn natuurlijk dat ik nooit meer rond kan trekken, dat ik niet heen kan waar ik wil, dat ik straks waarschijnlijk ook een keer naar een plek moet waar ik eigenlijk niet heen wil of al geweest ben en er zijn vast ook nog wel meer nadelen. Maar ik denk dat ik toch maar instem, dat ik bij hen blijf wonen.

Ik ren terug naar het huis, mijn toekomstige huis. Ik kom Emily tegen en stop even. ‘Waar ga jij zo snel naartoe?’ vraagt ze vrolijk, met een lieve glimlach. ‘Naar Jack! Ik moet even met hem praten!’ antwoord ik en ik ren weer verder. Ik ren het huis in, iedereen kijkt mij verbaasd aan. Ik zeg niets en ren zo door naar Jack, de deuren opengooiend met mijn gave. Als ik Jack op zijn kamer gevonden heb zeg ik tegen hem: ‘Ik blijf!’ Hij glimlacht. ‘Dat had ik al verwacht! Kom, laten we naar beneden gaan en dit leuke nieuws aan je nieuwe stiefbroers en stiefzussen vertellen! Ze moeten morgen wel naar school, maar dan blijf jij nog maar thuis en dan ga jij maandag wel!’ zegt hij blij. Ik knik en loop met hem mee naar beneden. ‘Waaw, naar school! Dat heb ik lang niet meer gedaan!’ denk ik tegen mezelf.

‘Jessica, kun je buiten even Colin, Emily en Sophie zoeken? En kun je tegen Colin zeggen dat hij Holly even naar huis moet sturen?’ zegt Jack tegen Jessica. Jessica knikt loopt weg. Ik gooi de deur voor haar open en weer dicht als ze buiten is. ‘Thomas, Joshua, Oliver, Harry en Chloe, komen jullie even naar de woonkamer?’ roept Jack. Het doet geen pijn aan mijn oren, ook al is het zo hard, ik kan er wel tegen. Als iedereen in de woonkamer zit of staat begint Jack te praten: ‘Meredith heeft zojuist besloten dat ze bij ons komt wonen. Ik heb haar vanochtend het aanbod gedaan en ze heeft deze aangenomen. Welkom Meredith!’ Ik glimlach verlegen. Ik had hier nu knalrood gestaan als ik nog mens was geweest. Emily loopt naar me toe en omhelst me. ‘Welkom!’ zegt ze vrolijk. Ik glimlach weer, minder verlegen. Ik word door iedereen hartelijk verwelkomd, daarna doet iedereen weer waar die mee bezig was. Ik loop naar buiten en ga op de veranda zitten.

‘Wat doe je?’ hoor ik opeens naast me. Het is Colin. Ik glimlach naar hem terwijl hij ook gaat zitten. ‘Zitten, luisteren, kijken..’ zeg ik zacht. ‘Waar luister en kijk je naar dan? Zoveel is hier toch niet te zien?’ vraagt hij. ‘Ik word rustig van de natuur. Al die kleine beestjes, de herten..’ fluister ik. ‘Trouwens, ga jij dan morgen ook met ons mee naar school?’ vraagt Colin dan opeens. Ik haal mijn schouders op en zeg: ‘Ik zou het niet weten. Is dat wel verstandig? Ik kan me bij Holly ook al niet goed houden!’ Het laatste fluister ik. ‘He, het komt wel goed! Wij zijn er altijd om je te helpen hoor!’ zegt Colin terwijl hij voorzichtig mijn hand aanraakt. Ik glimlach hem toe, hij glimlacht terug. ‘Ik zou het wel even aan Jack vragen!’ zegt hij na een tijdje. Ik knik en hij loopt weg. Na een paar minuten komt Jack buiten. ‘Wil je morgen naar school?’ vraagt hij. Ik knik aarzelend. ‘Dan bel ik morgenochtend nog even op om te kijken of je dan al meteen met de rest mee zou komen en of je dan met een van hen een dagje mee kan lopen. Daarna kunnen ze je in een klas plaatsen!’ zegt hij terwijl hij glimlacht. Hij is zichtbaar blij met mijn besluit om bij zijn familie te blijven. Ik glimlach terug en knik.

‘Hallo met Jack Parker! Mijn vrouw en ik hebben zo’n 3 maanden geleden een meisje erbij geadopteerd. Ze heet Meredith Josephine McFletcher. Ze heeft in het begin aangegeven dat ze nog niet naar school wou, nu wil ze wel. Zou ze vandaag een dagje mee kunnen lopen op jullie college?’ vraagt Jack als hij de volgende ochtend de directeur van het St. Patrick High School aan de telefoon heeft. Hij heeft de telefoon op luidspreker gezet dus ik hoor het antwoord van de directeur meteen. ‘Hallo Jack! Wat leuk om te horen! Ja natuurlijk is dat goed, met wie gaat ze dan mee?’ antwoord hij. ‘Ik denk dat Emily het wel leuk vind als Meredith met haar meegaat!’ zegt Jack. Je kunt aan hun gesprek horen dat ze elkaar wel vaker gesproken hebben en misschien ook wel vrienden zijn. ‘Oké, dat is dan afgesproken. Zeg maar tegen Meredith dat ze aan het eind van de dag even langs moet komen bij mijn kantoor!’ zegt de directeur. ‘Is goed! Doeg!’ zegt Jack en hij drukt op het rode telefoontje om op te hangen. ‘Emily Parker, hier komen!’ roept hij dan. Emily staat binnen een halve minuut bij ons. ‘Meredith gaat vandaag met jou mee naar school. Na deze lesdag moet ze even langs het kantoortje van meneer Duquesne, jij wacht dan op haar!’ zegt Jack. Emily lacht en knikt. ‘Kom, dan gaan we! Anders komen we zo te laat!’ zegt ze tegen mij. Ik knik en we lopen naar de deur. Ik maak een handgebaar en de deur vliegt open. Ik loop naar buiten als Jack zegt: ‘Emily, wacht even!’ Ik wacht buiten totdat Emily ook naar buiten komt. ‘Wacht maar even hier, dan haal ik mijn auto!’ zegt ze glimlachend. Ze rent naar de garage en komt terug met een rode, glimmende auto. ‘Wow, wat is dit voor een auto?’ vraag ik terwijl ik de deur open. ‘Dit is een Chrysler Crossfire!’ zegt Emily trots. ‘Wow, hij is echt vet!’ zeg ik terwijl ik instap. We rijden weg, op weg naar school.

Reacties:

Lisaa zei op 9 jan 2010 - 23:49:
Leuukk<3
x