Hoofdcategorieėn
Home » Naruto » Musician's Heart, Stolen By An S-Ranked Criminal Artist.. .:Deidara Love Story:. {Bezig} » Traitor, Eh?!
Musician's Heart, Stolen By An S-Ranked Criminal Artist.. .:Deidara Love Story:. {Bezig}
Traitor, Eh?!
Je was nu officieel getraumatiseerd voor het leven. Officieel. Die opmerking van Itachi galmde nog steeds door je hoofd. Al helemaal toen je zijn raad opvolgde en begon op bladzijde 106, laten we zeggen dat je gelijk ‘in de actie’ terechtkwam. Getraumatiseerd zeg ik je!
Met een licht trillende hand leg je het boek weer onder je kussen en zucht je diep. “Ik verveel me, eh… Moet afleiding hebben, eh, misschien een missie, of een…”¯
KLAP.
“Kohaku, vergadering, nu.”¯
KLAP.
“…. Vergadering, eh….”¯ Je zucht. Je moet nooit meer tegen jezelf praten, het is alsof de duivel spelletjes met je speelt de laatste tijd.
Met (nog) een zucht sta je op en doe je je Akatsuki jas goed aan, dan vis je de Akatsuki ring ook tevoorschijn… Wat nou, bij een vergadering kan je maar beter gelijk een goede indruk achterlaten, of niet? Je doet het hok van Dai en Akina open en laat ze op je schouders zitten. Netjes rechtop loop je naar de zogenaamde ‘vergaderzaal’. Jij noemde het gewoon altijd ‘het hok’, zonder reden eigenlijk. Dus je maakt je weg naar ‘het hok’ en doet de deur open, je kijkt vlug rond en laat je op een lege stoel vallen… Op jou, Konan en Pein na was er nog niemand. Konan kijkt je kort en vuil aan, terwijl Pein zijn blik langzaam en teleurgesteld over je heen glijd. Verbaasd draai je je hoofd maar weg en wacht je op de rest.
-----
Oké, iedereen was er nu. Pein kijkt in het rond en zucht diep, dan staat hij op.
“Het schijnt zo te zijn, dat ik even een regel van de Akatsuki moet herhalen.”¯ Je draait je hoofd weg, zou iemand het doorverteld hebben over jouw… Euh, ‘boekje’?
“Deze basis is geheim. Zo dient hij te blijven….”¯
Iedereen is nu stil en staart hem aan, waar gaat dit toe leiden?
“En daarom is het van groot belang, dat de locatie van de basis niet aan Hidden Villages wordt doorgegeven!”¯ Pein slaat met zijn handen hard op de tafel, maar dan ook echt HARD. Konan deinst ervan achteruit en je ziet zowat scheurtjes in de tafel. Pein gunt de hele Akatsuki nog één blik waardig, dan draait hij zich om.
“Dismissed.”¯ Zegt hij. De leden staan verward op vertrekken, jij ook. Jij verlaat het ‘hok’ als laatste, maar wordt tegengehouden door Pein’s stem. “Kohaku. Hier. Ik heb wat met jou te bespreken.”¯
Je slikt en draait je dan om terwijl je de deur dichtdoet. “H-Hai, Leider-Sama, eh?”¯ Vraag je twijfelend, Pein doet niet eens de moeite om zich naar je om te draaien, hij blijft gewoon met zijn rug naar je toe staan, handen om zijn rug, vingers in elkaar geslagen. Zijn knokkels zijn wit van de spanning die hij erop zet; je zou kunnen zeggen dat het leek alsof hij zijn eigen handen tot moest wou knijpen.
“De reden voor deze…. Korte…. Vergadering…”¯ Begint hij. “… Ben jij, Kohaku.”¯
Wat?!
“Kohaku, ik kreeg nog maar net een brief, van een Konoha ANBU. Ze hebben de basis gevonden en staan op het punt binnen te vallen en jou mee terug te nemen. En weet je waarom, Kohaku?”¯
Je slikt nog een keer. Pein had de gave om iemand zwaar onder druk te zetten, met zijn woord-keuze en de manier waarop hij praatte. Je schuifelt met je voeten. “I-Iye, Leider-Sama, eh.”¯ Zeg je. Waar heeft die gast het over?!
“Blijkbaar…. BEN JIJ GEGEIZELD.”¯ Met een ruk draait hij zichzelf om en kijkt je aan. “Kohaku. Ik had hoge hopen van je. Echt waar. Maar hoe kon je dit doen? Ben jij gewoon een spion? Een ANBU? Jounin met ballen? Of een Jounin met te veel lef en niet genoeg brein? Want hier zie ik je niet voor aan. Dus vertel me. Hoe komen die ANBU’s hier?!”¯
Zenuwachtig, gestrest, nerveus en verward kijk je om je heen.
“M-Maar, Leider-Sama, eh!! Ik was het niet! Echt niet, eh! Ik weet niet hoe ze hier zijn gekomen, eh!!”¯
Pein zucht en draait zich om.
“…. Dat hoop ik dan maar, Kohaku…..”¯ Zegt hij, hij klinkt verslagen, teleurgesteld, alsof iemand hem heeft beloofd hem te redden en hem vervolgens heeft laten vallen. Afwezig staart Pein naar de grond.
“Kohaku… Ik geef je nog een kans…. Spoedig veranderen we van basis.”¯ Begint hij, je knikt begrijpend. “Jij gaat gewoon mee. Maar, ik wil dat je de ANBU omlegt die ons heeft gevonden zodat we veilig weg kunnen.”¯ Weer knik je.
“Als we deze keer worden gepakt. Dan is het jouw schuld, en je weet wat ik met verraders doe, toch, Kohaku?”¯
Je slikt en schudt je hoofd.
“Nee? …. Dan wil je het niet weten. Kohaku, dismissed.”¯
Je knikt heftig en draait je nerveus om terwijl je zo snel mogelijk uit de vergaderkamer wegloopt. Hoe hebben ze je kunnen vinden?! Je had niks doorgegeven, echt niet!!
Paniekerig kijk je om je heen, zelf ben je nooit hoger gekomen dan Jounin…. Maar, dat maakt niet uit, je werd bijna ‘gepromoot’ tot ANBU, dus één moest je makkelijk om kunnen leggen, toch?
….
Dat hoop je dan maar…
Reacties:
gaaf, bange mensjes zijn leuk.
en het hai betekend niet ja maar zoiets als ik ga al/ik kom al/ik doe wel open, bai betekend ja.
dailia
spannend en voor dailia ''hai'''betekend ik ga al maar ook ja het heeft twee betekenissen dus ambyvampy heeft het toch goed