FanFic.nl

[TH] Forbidden Dream ((TC))

[TH] Forbidden Dream ((TC)) 5

(Tom Pov.): Ik wordt wakker van die vervelende kut wekker. Ik voel hoe 2 armen mij sterk vast houden. Ik doe de denken omhoog en zie Bill met zijn armen stek om mijn middel en zijn benen tussen de mijne. Het liefste blijf ik de heledag zo liggen. Het voelt geweldig. Maar het klopt niet. Het kan niet. Maar slapende kinderen zijn toch onschuldig. Toch best teleurgesteld stem ik in bij mijn gedachtes, ja, slapende kinderen zijn onschuldig. 'Bill..' Zeg ik. Met stem sterft weg in de stilte. Hij licht zó lief. Maar over driekwartier vertrekt de bus naar het concertgebouw, dus moeten we er wel zijn. 'Bill, Wakker worden.' Zeg ik weer en schud hem een beetje door elkaar. 'Neeeeeeeeh, ik wil slapen.' Zegt hij geirriteerd en pakt me nog wat steviger vast en sluit zijn ogen weer. Ik voel hoe hij verstijfd. Waarschijnlijk heeft hij door hoe hij ligt. Hij open zijn ogen weer en laat mij los. Er komt een rozige blos op zijn wangen. 'Oh,Sorry. Ik.. Euh.. ik, deed... eh... Ik ga douche.' Zegt Bill erg in de war en loopt snel om het bed heen naar de badkamer.

Tijdens de soundcheck kan ik mijn ogen niet van Bill afhouden. Hij is echt super schattig als hij helemaal in de muziek opgaat. Ik vergeet om in te stemmen op Gustav zijn gedrum. Ik ben helemaal aan het weg dromen als Bill mijn kant op loopt. 'Jezus, Tom, Wat heb je.' zegt hij boos en geeft me een duw. Boos loopt hij het podium af. Het leek zo'n mooi moment, maar ik had het me verbeeld. Ik doe mijn gitaar af en loop Bill en de rest achterna. Nog steeds in verdachte verzonken. 'Tom. Ga je mee?' Vraagt Bill. Hij loop richting de uitgang. Ik knik en loop hem acherna. Hij loopt voor me uit naar de tourbus. Ik weet niet wat hij van plan is, maar als hij van plan is wat ik hoop dat hij van plan is, ben ik heel blij. Met een kleine grijns op mijn gezicht loop ik de tourbus in. Bill gaat op de bank zitten en wenkt dat ik ook moet komen zitten. Ik ga naast hem zitten en kijk naar de tafel. 'Tom, en nu ga je me eens vertellen wí¡arom je de laatste dagen zo raar doet. Je bent zo afwezig, en net miste je al je inzet toen Gustav begon.'
Ik zit te twijfelen of ik het hem moet vertellen. 'Ik.. denk, dat ik niet goed geslapen heb.' Lieg ik en sta op. 'Ik ga me omkleden, ik zie je zo wel binenn.' Zeg ik en loop naar de slaapcabine.

(Bill Pov.): Helaas is het dus niet wat ik denk dat het dacht dat Tom ging zeggen. Zuchtend sta ik op en loop terug naar het concert gebouw. Daar zijn Georg en Gustav elkaar onwijs aan het kutten. Ze rennen door heel de zaal en schelden elkaar uit.
Na enkele minuten vallen ze lachend op de grond. 'Bill Help!' Roept Georg. Gustav begint hem de kietldood te geven. Ik kan het niet laten om ook keihard te lachen. 'Veel succes samen.' Zeg ik en loop ze voorbij. Ik klim het poduim op en probeer me voor te stellen hoe véél mensen er in deze zaal zullen passen. 1.000, 2.000 misschien zelfs wel meer. Het voelt zó geweldig. Ik voel een warme gloed over mijn lichaam gaan. Die gloed heb ik altijd als ik op het poduim staan. Echt een pérfect gevoel.
Met een voldaan gevoel open ik mijn ogen en zie dat Tom onderhand ook is verstrengeld met Gustav en Georg. Wat is hij toch schattig. Met z'n drieën liggen ze op de grond. Als kleine kinderen te schreeuwen. Lachend schud ik mijn hoofd en klim weer van het poduim af. Ik loop naar de 3 kleuters en doe alsof ik er boven op spring. 'WHAA BILL, NIET!!' Roept Tom en probeerd zo ver mogelijk weg te kruipen. Lachend laat ik mezelf staan en Tom kijkt me stom aan. Ik loop naar hem en plaats me boven op hem. Hij lijkt rood aan te lopen, maar dat kan ook komen doordat ik met mijn zware lichaam op hem ga zitten. Breed grijnzend kijk ik hem aan. Ik houd mijn handen in paraat en begin hem te kietelen. Hij schaterd het uit. 'BILL! NEE STOP! WHAHAH!! BILL!!' Lacht hij uit. 'Smeek maar om genade.' Zeg ik gemeen. 'NEEE NOOIT! VOORAL NIET TEGEN JOU!' Zegt hij en probeerd mijn handen te pakken. Wat niet blijkt te lukken. Ik blijf gewoon ongestoord door gaan.
Na enkele minuten houd Tom het niet meer. Huilend van het lachen licht hij te kronkelen. 'Genade Bill, Genade.' Zegt hij uiteindelijk. Ik stap van hem af en veeg mijn tranen van mijn wangen. Gelukkig had ik nog geen make-up op. 'Auw Auw Auw, mijn buik doet zeer.' Zegt Tom nog nalachend en krult als een balletje op de grond. Wat is hij toch schattig...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.