Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Overige » Bloedverrades » Lief

Bloedverrades

18 jan 2010 - 15:07

682

2

204



Lief

Sorry mensjes dat het zo lang heeft geduurd voor ik verder schreef. ^-^; Hoop dat jullie het leuk vinden. =D Laat een berichtje achter plz. =D

Ik lig in voor mij een onbekend bed. Het is veel zachter dan het mijne, ik bedoel mijn oude bed. Dit is mijn nieuwe bed. Het bed waar ik zal slapen tot Michel mij een nieuwe aanwijst.
Het kleine lampje op het nachtkasje naast mij knipperd dof. Ik leg mijn hand op mijn voorhoofd. Ik heb lichte hoofdpijn. Er is ook zo veel gebeurd.
De slaapkamerdeur gaat open. Mischel stapt binnen en gaat op het voeteneinde van mijn bed zitten. Hij kijkt mij bezorgd aan.
"Heb je hoofdpijn?" vraagt hij.
"Ja, een beetje" zeg ik.
"Ik haal wel asperine."
Michel staat op en loopt mijn kamer uit. Ik hoor zijn voetstappen van de trap afgaan.
Het raam in mijn kamer staat open. Er staat een lichte wind die de bijna doorzichtige gordijnen zachtjes heen en weer waaien. De wind lijkt met ze te dansen. Ze hebben iets spookachtigs waardoor ik naar ze blijf kijken.
Mijn kamerdeur gaat weer open. Deze keer stapt Michel binnen met een beker water en een doos asperine. Hij zet ze op het nachtkasje.
Een koude windvlaag gaat door het raam naar binnen. Ik tril in mijn bed. Michel loopt naar het raam en doet hem met een klap dicht. De gordijnen stoppen hun dans en hangen stil. Ik ga rechtop zitten en neem de asperine in.
Zelf ben ik geen fan van pillen slikken. Vroeger spugde ik ze altijd weer uit als mijn moeder even niet keek.
Maar ik ben anders nu. En ik zal nooit meer het zelfde zijn.
Michel wil mijn kamer uitlopen als ik zonder er bij na te denken een kreetje uitsoot. Langzaam draait hij zich om en kijkt mij aan.
"Ja?"
Even weet ik niets te zeggen. Maar ik moet het zeggen van mezelf.
"Blijf bij me..." zeg ik zachtjes.
"Waak over me..."
Michel blijft even bevroren staan alsof ik iets onmogenlijks heb gevraagt. Dan komt er beweging in zijn armen en benen die sierlijk om mij aflopen. Hij gaat op de stoel in mijn kamer zitten en kijkt mij langduurig aan.
"Als dat je wens is" zeg hij.
Ik val in een diepe slaap, en zelfs in mijn dromen voel ik dat Michel over mij waakt.

Ik open mijn ogen.
Het zonlicht breekt door de witte gordijnen. Mijn kamer lijkt wel te stralen in het gebroken licht.
Ik heb het gevoel dat ik te laat ben voor school en mij dood moet haasten wil ik ooit nog aankomen. Maar dat is niet mijn leven. Niet meer.
Ik heb mij erbij neergelecht dat ik misschien nooit meer mijn ouders zal zien, nooit meer naar scool zal gaan en nooit meer lol zal hebben met Anouk.
En lange tijd is mijn hoofd helemaal leeg terwijl de vogeltjes buiten fluiten.
Ik heb een vreselijk dubbel gevoel. Ik wil wegsluipen en naar mijn ouders en Anouk gaan. Maar hoe langer ik denk aan Michel en bij hem ben, hoe mooilijker het lijkt te worden om hem te verlaten. Ik denk aan zijn lange zwarte haar en diepe grijze ogen. Zou hij mij leuk vinden?
Ik schud mijn hoofd en verdring die gedachte. Natuurlijk vind hij mij niet leuk. Of teminste niet "kusje kusje kneuffel" leuk. Gewoon aardig leuk, toch?
Ik voel mij erg ongelukkig na deze gedachte. Vind ik hem soms leuk?
Ik sla mezelf op mijn voorhoofd.
"Nee, nee, nee!" schreeuw ik.
"Wat nee? Mag ik niet binnen komen?" vraagt Michel.
Omdat ik zo diep in mijn gedachten zat hoorde ik hem niet aakomen. Ik word rood.
"Nee, nee, niets" zeg ik snel.
Hij lacht. Hij heeft zo'n schattig lachje. Een leuk lachje.
Ik sla mezelf weer op mijn voorhoofd.
"Wat doe je nou?" vraag hij lachend.
Nu word ik nog rooder. Ik schaam me zo dat ik niets kan uitbrengen.
"Wat ben je toch lief" zegt hij.
Dat hij dus niet moeten zeggen. Snel trek ik mijn deken over mijn hoofd omdat hij gewoon té rood is.
"Kom je zo naar beneden? Dan gaan we ontbijten" zeg hij.
Ik steek mijn hoofd ietsje boven de dekens uit en knik ja.
Hij schenkt mij nog een laaste glimlach en loop naar beneden.
Ik word helemaal warm en blij van binnen. Hij vindt mij lief.
Voor de derke keer vandaag sla ik tegen mijn voorhoofd.


Reacties:


witch
witch zei op 18 jan 2010 - 17:24:

is leuk, je moet vaker verder schrijven!!!
en tegen je hoofd slaan is helemaal niet goed,
zo blijf je alleen maar ziek en wordt je nooit beter.

snel verder?????


AmbyVampy
AmbyVampy zei op 18 jan 2010 - 17:09:
Pft, jij slaat ook veel tegen je hoofd x'D
Zal ik eerlijk zijn? ._.
Ik heb dit verhaal al zo lang niet meer gelezen dat ik niet echt meer weet waar het over gaat o3o x'DDDDDDDD
Plz kill mij niet x'D
Wel leuk, snel verder?